Στοχασμοί: Για την ανθρωπότητα‏

Μερικές σκέψεις για την κατανόηση της ανθρωπότητας:
Δεν μπορείς να προσφέρεις την υγεία, όταν η ασθένεια κάπου βολεύει τον άλλον.
Δεν μπορείς δείξεις την ομορφιά, μέχρι να υπάρξουν τα όμορφα μάτια.
Δεν μπορείς να επιβάλλεις επ’ άπειρο, γιατί η γνώμη σου έχει μόνο προσωπική αξία.
Το αντικειμενικό σου, είναι υποκειμενικό για όλους τους άλλους.
Δεν πείθεις με τα λόγια, οι πράξεις είναι που τραβούν την προσοχή.
Όσο συγκρίνεις, θα τοποθετείς τον εαυτό σου πάνω ή κάτω από κάποιους άλλους.
Όσο αποτελείς μέρος μιας ομάδας, θα βλέπεις απέναντί σου αντίπαλες και συγκρουόμενες ομάδες.
Δεν θα καταλάβει κανείς τον παράδεισό σου, όταν ζει στην κόλασή του.
Ο δρόμος της γαλήνης, δεν περνάει από την ανάγκη για να σε αποδεχτούν οι άλλοι.
Ο δρόμος της ευτυχίας, δεν περνάει από την ανάγκη για να σε ακολουθούν οι άλλοι.
Η ανάγκη δεσμεύει, η αποδοχή απελευθερώνει.
Δεν μπερδεύουμε τις αξίες με τα αποκτήματα, γιατί διαιωνίζουμε την ανθρωπότητα που έχουμε.
Το είμαι καλά, δεν σημαίνει πως δεν έχω προβλήματα, αλλά ότι επιλέγω το πώς θα σταθώ απέναντί τους.
Το σ’ αγαπώ μου, δεν εξαρτάται από τη στάση σου, γιατί τότε δεν είναι συναίσθημα.
Το νοιάζομαι, δεν σημαίνει υποδουλώνομαι.
Η προσφορά, πρέπει να έχει χέρια που την αποζητούν, αλλιώς είναι θεατρινισμός.
Ότι και να σου προσάπτουν, δεν έχει να κάνει με εσένα, αλλά με τον τρόπο που αποκωδικοποιούν οι άλλοι τη ζωή.
Όσο λιγότερο ζεις τις στιγμές σου, τόσο περισσότερο χώρο αφήνεις στο φόβο, την αμφιβολία και την ανασφάλεια.
Ο τρόπος που σκέφτεσαι, είναι μοναδικός. Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους. Μόνο όταν τον εκφράζεις γίνεται κατανοητός.
Κάθε γνωρίζω, χτίζει φράχτες. Δεν αφήνει στο μαθαίνω να μπει.
Κάθε κανόνας, δημιουργεί περιθωριακούς και τους αφήνει απ’ έξω.
Κάθε ορισμός, γίνεται περιορισμός για οτιδήποτε θέλει να είναι ελεύθερο από ορισμούς.