Το ανθρώπινο πρόσωπο της ελληνικής ομογένειας

Αίσιο, προσωρινά τουλάχιστον, τέλος, είχε η ιστορία των δύο μαθητριών του Oakleigh Primary, που κινδύνεψαν να χάσουν την σχολική τους χρονιά, λόγω των οικονομικών δυσχερειών που αντιμετωπίζει η οικογένειά τους.

Ο «Νέος Κόσμος» δημοσίευσε τον Ιούνιο ότι η 10χρονη Καλλιόπη-Μαρία και η 7χρονη Θεοδώρα Αλεξίου, που φοιτούν στο Oakleigh Primary School, ίσως αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν το σχολείο τους, αφού η άσχημη οικονομική κατάσταση της οικογενείας τους δεν τους επέτρεπε να πληρώσουν τα απαραίτητα δίδακτρα για να ολοκληρώσουν την σχολική τους χρονιά.

Επιπλέον, αν γινόταν κάτι τέτοιο, υπήρχε κίνδυνος να καταργηθεί η βίζα παραμονής της οικογένειάς τους, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει η διαδικασία απέλασής τους από την Αυστραλία και επιστροφή τους στην Ελλάδα.

Η πληρωμή προς το σχολείο για τον μήνα Ιούνιο έγινε την 13η Ιουνίου και ο πατέρας των κοριτσιών, Αλέξανδρος Αλεξίου, έστειλε στο «Ν.Κ.» τις αποδείξεις των πληρωμών. Διαβεβαίωσε ότι, αν και δεν έχει λάβει τις αποδείξεις του Υπουργείου Παιδείας της Βικτώριας, θα τις αποστέλλει μηνιαίως στην εφημερίδα μας ώστε να έχουμε την πλήρη εικόνα της όλης εξέλιξης. Το μέχρι σήμερα σύνολο δωρεών στον λογαριασμό των κοριτσιών, αρκεί για τρεις μήνες και υπολείπονται άλλοι τρεις μέχρι τον Δεκέμβριο. Ωστόσο, ο «Ν.Κ.» δεν μπορεί να δημοσιεύσει τις αποδείξεις των πληρωμών λόγω προστασίας προσωπικών δεδομένων.

Η κατήφεια και η απογοήτευση έφυγαν από τα πρόσωπα της Θεοδώρας και της Καλλιόπης-Μαρίας Αλεξίου

Η οικογένεια έφτασε στη Μελβούρνη τον Ιανουάριο του 2013, αλλά η μητέρα των κοριτσιών, Αθανασία Μαζαρακίδου, «έφυγε» από τη ζωή δύο χρόνια αργότερα χτυπημένη από την επάρατη νόσο. Και τότε ο «Νέος Κόσμος» έφερε την υπόθεση στην επιφάνεια και ανταποκρίθηκαν οι συμπάροικοι στο κάλεσμά του.

Ο πατέρας των κοριτσιών, Αλέξανδρος Αλεξίου, έστειλε στον «Ν.Κ. το εξής ευχαριστήριο μήνυμα: «Στους επωνύμους και ανώνυμους, όμορφους ανθρώπους, που αοράτως προσφέρουν εκ ψυχής, τον δημοσιογράφο Πάνο Αποστόλου και την εφημερίδα «Νέος Κόσμος», όλους τους δίδοντες μαθήματα ανθρωπιάς, απευθύνω αυτό το ελάχιστο που μπορώ να ανταποδώσω έως ευγνωμοσύνη τώρα: ένα ταπεινό ευχαριστώ εκ μέρους των παιδιών μου που εξαιτίας σας το χαμόγελο αντικατέστησε την κατήφεια και απογοήτευση στα πρόσωπά τους, χαμογελάνε και πάλι χωρίς το φόβο της απελάσεως από την Αυστραλία».

Να τονίσουμε για άλλη μια φορά, ότι το σχολείο των κοριτσιών, το Oakleigh Primary School, δεν φέρει καμία ευθύνη για το θέμα, αφού η απόφαση για την πορεία των μαθητριών λαμβάνεται από άλλο όργανο που δεν σχετίζεται άμεσα με τη διεύθυνση του σχολείου.