Περιμένοντας το Νόμο για την Ελληνική Γλώσσα…

ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Ήταν η 12η Απριλίου 2014 όταν ο τότε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας (ΟΕΚΑΙ) Γιάννης Κορίνθιος, κοινοποιούσε επιστολή με την οποία ζητούσε την υπογραφή Ελλήνων, Φιλελλήνων, Πανεπιστημιακών και ανθρώπων των Γραμμάτων και της Τέχνης, προκειμένου η διαδικασία καθιέρωσης Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας και Ελληνικού Πολιτισμού να τεθεί υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Ελληνικής Δημοκρατίας,.

Πέντε μήνες αργότερα, το Σεπτέμβρη του 2014, ο Γιάννης Κορίνθιος, πλαισιωμένος από επιφανή στελέχη του Δήμου της Νάπολη και ομογενείς, παρουσίασε την πρότασή του στην Επιτροπή της Βουλής για τον Ελληνισμό της Διασποράς (sic)…

Δυο χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 2016, παρά τα μπράβο και τα ζήτω, σε δύο, ακόμη παρουσιάσεις της πρότασης στην Επιτροπή της Βουλής με διαφορετικές κομματικές συνθέσεις (βλέπετε όταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα, αλλάζουν όλα!) παρά τις κατά παραγγελία τελετές και τις παράτες, παρά τις άνωθεν διαβεβαιώσεις και τις «παρατηρήσεις»,  το Νομοσχέδιο εξακολουθεί να …κιτρινίζει στα συρτάρια του υπουργείου Εσωτερικών μετά ή άνευ όλων των υπογραφών των συναρμοδίων υπουργών! (Ούτε αυτό δεν μάθαμε, εάν τελικά τέθηκαν όλες οι υπογραφές).

Κάπου εδώ τελειώνουν τα γέλια και αρχίζουν τα κλάματα.

Δεν άρεσε στην νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ η αρχικά προταθείσα ημερομηνία και επέλεξαν άλλη. Δεν τους ικανοποιούσε η έκδοση προεδρικού Διατάγματος, όπως είχε αποφασίσει η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ,  και επέλεξαν την δια Νόμου καθιέρωση.

Με τούτα και με κείνα φτάσαμε στις 20 Μαΐου (νέα ημερομηνία) και νόμο μεν δεν είχαμε, διάθεση, όμως, για να αξιοποιήσουμε πολιτικά την όλη ΙΔΕΑ της ομογένειας Ιταλίας, είχαμε και με το παραπάνω!

Είχαμε και νέες –για πολλοστή φορά- διαβεβαιώσεις της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού (ΓΓΑΕ) ότι «μέχρι 10 Ιουνίου 2016» θα είχε ψηφιστεί ο νόμος. Πέρασε ο Ιούνιος, πέρασε και η 10η Ιουλίου. Πια κανείς δεν μιλάει για επετείους, για ημερομηνίες και σε λίγο κανείς δεν θα μιλάει και για νόμο…

Και μόνον την Γλώσσα την Ελληνική θα έχουμε, περήφανοι απόγονοι ένδοξων προγόνων που μας την παρέδωσαν με το «νι» και με το «σίγμα», την κακοποιήσαμε  τονικά, ασελγήσαμε πάνω της συντακτικά και στο τέλος «σαν μια ξένη φορτική» θα την βολέψουμε σε κάποιο χρονοντούλαπο της ιστορίας!

Και μόνον ο Γιάννης Κορίνθιος και οι συν αυτώ ομογενείς της Ιταλίας θα φυλλομετρούν τις υπογραφές Ελλήνων, Φιλελλήνων, Πανεπιστημιακών και ανθρώπων των Γραμμάτων και της Τέχνης και θα σκέπτονται:  «Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα./ Aυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει·/ είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα./ Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει».