Επί μιας προτάσεως ομογενή για “βουλευτές Διασποράς”

ΓΝΩΜΗ – ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η πρόταση του κ.  Νίκου Σταματάκη, στην έγκριτη ηλεκτρονική εφημερίδα του Μιχάλη Ιγνατίου, «mignatiou,com” δίνει αφορμή για διεύρυνση της συζήτησης που ξεκίνησε γύρω από το θέμα της ψήφου των Αποδήμων Ελλήνων.

‘Ο.τι γράφεται και ό,τι ακούγεται αναφορικά με το ζήτημα αυτό, έχει την αξία του και συμβάλει στο δημόσιο διάλογο. Αρκεί να γίνεται αυτός χωρίς κομματική ταυτότητα. Και εδώ είναι η πρώτη αντίρρηση στα γραφόμενα του κ. Σταματάκη. Θέλει να πείσει τους αναγνώστες του για την αμεροληψία του ξεκινώντας το άρθρο του με  …επίθεση στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης!

Αλλά δεν θα επιμείνουμε σ΄ αυτό. Ούτε θα απασχοληθούμε ιδιαίτερα με τον όρο «Διασπορά» που επίσης αδόκιμα, κατά την άποψη έγκριτών επιστημόνων (π.χ. Θεοδόσης Πελεγρίνης -Πρύτανης, Υφυπουργός Παιδείας)  χρησιμοποιεί για να χαρακτηρίσει,  ας πούμε, τον Κυπριακό Ελληνισμό ή τον Ελληνισμό της Κάτω Ιταλίας. Θα παραβλέψουμε ακόμη και την «αφ’ υψηλού» επίθεση σε δημοσιογράφους και διαφωνούντες εν γένει με την πρότασή του.

Για όλα αυτά χρειάστηκε, προφανώς, τόσες πολλές λέξεις, γιατί κατά τα λοιπά, η πρότασή του καθ’ εαυτή είναι και απλή και σύντομη:

Ποια είναι αυτή;

Οι Έλληνες και οι ελληνικής καταγωγής υπήκοοι άλλων κρατών, τα παιδιά, τα εγγόνια ακόμη και τα δισέγγονά τους. Μιλούν δεν μιλούν ελληνικά. Ξέρουν  ή δεν ξέρουν κατά που πέφτει η Ελλάδα. Να έχουν, όλοι αυτοί, το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι  ως «βουλευτές της Διασποράς», σε Γεωγραφικές Περιφέρειες του Εξωτερικού και οι οποίοι «να έχουν φωνή και γνώμη εντός του Ελληνικού Κοινοβουλίου στην Αθήνα».

Βασικός όρος, κατά τον προτείνοντα, «θα πρέπει να τεθεί χρονικός και ποιοτικός ορισμός, δηλαδή παραμονή (πχ. τουλάχιστον επί πενταετία) στο εξωτερικό με πρόθεση μόνιμης εγκατάστασης».

Για όσους δεν πληρούν τον όρο αυτό και επομένως δεν μπορούν να θεωρηθούν «Ελληνες της Διασποράς» (sic)  «ασφαλώς ενδείκνυται η συμμετοχή τους στις εκλογικές διαδικασίες των περιφερειών τους στην Ελλάδα με επιστολική ψήφο», γράφει ο κ. Σταματάκης.

Διασπούμε, επομένως, τον εκτός Ελλάδος ελληνισμό σε δύο κατηγορίες: Στους μόνιμους και στους μη μόνιμους. (Η ιστορία της ελληνικής Αποδημίας είναι γεμάτη με προσωρινούς Έλληνες μετανάστες, που κατέληξαν …μόνιμοι!) Όπου για μεν τους πρώτους προϋπόθεση είναι η παραμονή στο εξωτερικό για πέντε τουλάχιστον χρόνια (όσα θέλει δηλαδή ο μετανάστης για να λάβει την Αμερικανική υπηκοότητα που θα τον εγγράψει στους αμερικανικούς εκλογικούς καταλόγους!)

Για δε την δεύτερη κατηγορία, των διαμενόντων λιγότερο από πέντε χρόνια, αυτούς τους «χαρίζουμε» στην Ελλάδα να ψηφίζουν στις εκλογικές τους περιφέρειες. Προφανώς ως “ξένο” σώμα προς τον υπόλοιπο ελληνισμό του εξωτερικού.

Γιατί δεν το λέμε πιο απλά; Οι Απόδημοι Έλληνες να ψηφίζουν από μακριά στην Ελλάδα. Οι ομογενείς να εκλέγουν δικούς βουλευτές ανά Περιφέρεια και να τους στέλνουν στην Ελλάδα.

Επομένως, ο ελληνικής καταγωγής Αμερικανός πολίτης (για να δώσουμε ένα μόνο παράδειγμα) κατά την πρόταση του κ. Σταματάκη, θα ψηφίζει και για την Αμερική και για την Ελλάδα! Εκτός εάν θέλει να μας πει ότι δεν θα πρέπει να ψηφίζουν στην Αμερική ‘η αλλαχού  -όπου ζουν, εργάζονται, φορολογούνται- αλλά να αρκεστούν στην ανάδειξη «βουλευτών διασποράς»…

Και σε ΤΙ θα τους ωφελήσουν οι  «βουλευτές διασποράς»; Θα νομοθετούν για τα εργασιακά τους; Θα αποφασίζουν για τις σπουδές των παιδιών τους στην ξένη χώρα; Θα μεριμνούν για τα μισθολογικά και τα φορολογικά τους στην αλλοδαπή, μέσω του …ελληνικού κοινοβουλίου;

Ή θα νομοθετούν για τα συμφέροντα στην Ελλάδα πολιτών που το μόνο που θα τους “δένει” μαζί της θα είναι η ξεθωριασμένη ανάμνηση πως ο προπάππος ήταν Έλληνας; Πόσοι ομογενείς τρίτης και τέταρτης γενιάς σήμερα, πέμπτης και έκτης αύριο θα μιλούν ελληνικά, θα σκέπτονται ελληνικά και θα ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα;

Πόσοι ομογενείς  θα διατηρήσουν επ΄ άπειρο «περιουσίες» στην Ελλάδα; Οι πιο πολλοί ήδη τις “ξεφορτώνονται”. Πόσοι από αυτούς θα φέρουν τα λεφτά τους στην Ελλάδα; Πόσοι τα έχουν φέρει σήμερα;

Δεν κρίνουμε. Κανέναν. Διαπιστώσεις καταγράφουμε. Για να μιλάμε επί πραγματικών και όχι θεωρητικών και υποθετικών πραγμάτων…

Πολύ φοβόμαστε, ότι  ο πυρήνας της πρότασης κρύβεται στις ακόλουθες λίγες λέξεις: << Η εκλογή βουλευτών της Διασποράς θα γίνεται εκ καταλόγου προσωπικοτήτων ανά περιφέρεια>>!  Αυτό, όμως, αντιστρατεύεται το βασικό επιχείρημά του κ. Σταματάκη πως: <<Το δικαίωμα του εκλέγειν (πρέπει) να συνοδεύεται από το δικαίωμα του εκλέγεσθαι>>…

Εδώ θα έχουμε «αριστίνδην» εκλογή προσωπικοτήτων.  < Αρχαία ελληνική ἀριστίνδην < ἄριστος …αριστίνδην. (λόγιο) κατ’ επιλογή μεταξύ των αρίστων. Και μάλιστα προβεβλημένων στα ΜΜΕ και αλλού. Το πόπολο της «διασποράς» θα έχει πρακτικά, για ευνόητους λόγους,  ΜΟΝΟΝ το δικαίωμα του εκλέγειν τις προσωπικότητες!..

Το ξαναγράψαμε. Οι ομογενείς,  έχουν το προνόμιο να ψηφίζουν ελληνικής καταγωγής πολιτικούς στα κοινοβούλια του κόσμου, ακόμη και των ΗΠΑ. Αυτοί (Παγκόσμια Διακοινοβουλευτική Ένωση Ελλήνων-ΠαΔΕΕ) ενδιαφέρονται και μπορούν, ως επαγγελματίες, ούτως ειπείν, να προωθήσουν λύσεις, για τα προβλήματα των ομογενών σε τοπικό επίπεδο, αλλά και για τα εθνικά μας θέματα. Γιατί χρειαζόμαστε κάτι άλλο;

Ακόμη, ο κ. Σταματάκης κάνει λόγο για ηλεκτρονική ψήφο και, μάλιστα, χαριτολογεί λέγοντας: Δεν θα θέλαμε δηλαδή να διαβάσουμε κάποια μέρα τον τίτλο «Έλληνες επιστήμονες τελειοποιούν σύστημα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας και 2500 χρόνια μετά την κλασσική Αθήνα επανεφευρίσκουν την άμεση Δημοκρατία το σύστημα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας,;»

Υποθέτουμε ότι για να ευτυχίσουμε να ζήσουμε τέτοια μεγαλεία, θα πρέπει πρώτα ΟΛΟΙ οι Έλληνες εκτός και εντός Ελλάδος να μάθουν να χειρίζονται έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή! (Η έρευνα θα μπορούσε να ξεκινήσει ακριβώς από αυτό, πόσοι ομογενείς –από τις ηλικίες που ενδιαφέρονται ακόμη για την Ελλάδα και πόσοι Έλληνες ηλικίας άνω των 50 ετών ξέρουν να χειρίζονται ηλεκτρονικούς υπολογιστές …)

Το αποτέλεσμα, θα καταπλήξει…