ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Τα χέρια του κάθε Αλέξη

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Νύχτα κι αυτή! Κάτω από τον ίσκιο της Ακρόπολης! Με καύσωνα και παρουσίες φωτιές στα μπατζάκια μας!  Πώς να κλείσεις μάτι; Πώς να γυρίσεις πλευρό και να αποκοιμηθείς;  Απ΄τη μια τα χρέη και απ΄την άλλη όλοι οι κορυφαίοι, ο ένας δίπλα στον άλλον! Τι κακό έχουμε κάνει;

Οκ. δεν πληρώνουμε οι νεοέλληνες τα χρωστούμενα. Φταίμε μόνον εμείς; Με τι να πληρώσουμε; 1 εκατομμύριο άνεργοι, 3 εκατομμύρια συνταξιούχοι στα όρια της οικονομικής εξαθλίωσης, όλα τα εισοδήματα μειώνονται και μόνο οι φόροι αυξάνονται!

Και να σου απειλούν κι από πάνω το σπίτι που για να το αποκτήσεις απαρνήθηκες τη ζωή πριν τη ζήσεις! Και πώς να τη ζήσεις; Φόροι, δόση, φροντιστήρια, πάει ο μισθός (όσοι τον έχουν κι αυτόν!) Με τι υπόλοιπο να ζήσεις; Ούτε για ηλιόσπορο δεν φτάνουν!

Τον ΕΝΦΙΑ είπανε θα τον κόψουν και τον μονιμοποίησαν! Τα δύο μνημόνια είπαν θα τα σκίσουν έφεραν και τρίτο και οσονούπω θα πλακώσει και το 4^ο κατά μήνα Σεπτέμβρη! Ο,τι είπαν το αναίρεσαν και ένα μόνον κράτησαν: Τους πλειστηριασμούς!

Το σκεφτήκανε στο Μαξίμου καλά; ΟΚ. Θα πάρουν τα σπίτια μας οι Τράπεζες και τα ξένα Funds! Τα πήραν, πες! Τον ΕΝΦΙΑ ΠΟΙΟΙ θα τον πληρώνουν; Οι τράπεζες, ή τα funds; Που έτσι και «αρπάξετε» 2-3 εκατομμύρια διαμερίσματα, όχι προϋπολογισμό δεν θα ισοσκελίσετε, ούτε την δική σας ψήφο θα βρίσκετε στην κάλπη!

 Με τούτα και με τα΄άλλα κάπου χάθηκα… Ο Μορφέας είχε τα δικά του πλάνα, φαίνεται.

…Και βλέπω τον Αλέξη, τον κάθε Αλέξη,  πρώτη πόζα στο Μουσείο της Ακρόπολης! Με τον Γραμματέα του ΟΗΕ τον Πρόεδρο της δικής μας Δημοκρατίας, όπως τέλοσπάντων την έχουμε καταντήσει- τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή, όπως λέγεται, τον «πρωθυπουργό εν αναμονή» και τον Πρόεδρο της Βουλής.

Τώρα, εγώ πως είχα την εντύπωση ότι το Μουσείο το στήσαμε για να πάρουμε πίσω τα Γλυπτά του Παρθενώνα (που τα ξεχάσαμε κι αυτά αζήτητα στο ίδιο τσουβάλι με την ελπίδα!) κι όχι για να τρώμε γαρίδες, αστακούς και άλλα ταπεινά εδέσματα στη δροσιά του Ιερού Βράχου, τι να σας πω. Θα σας γελάσω! Ας είναι, όμως, άλλο ήλθε και τάραξε τον ύπνο μου. Η εικόνα του Αλέξη, του κάθε Αλέξη,  με τα χέρια στις τσέπες!

Δεν ήταν μια, δεν ήταν δυο, σε όλες τις φωτογραφίες ήταν ο μόνος που είχε τα χέρια στις τσέπες του παντελονιού του!.. Φοβόταν μην του …πέσει; Αμφιβάλω! Φοβότανε μην του αρπάξει κανείς χρήματα και τα …φύλαγε με τα χέρια του; Μπα, την καρέκλα αν μπορούσαν ευχαρίστως, φαντάζομαι, θα του την άρπαζαν! Όχι, όμως, και τα λεφτά του…  Άλλωστε μάλλον δεν κουβαλάει πάνω του ρευστό… Τι να το κάνει; Το ταξί να πληρώσει ή τον καφέ να κεράσει;

Με έφαγε η περιέργεια και μέσα στ’ όνειρό μου – ξημέρωμα κοντά- έτρεξα στο κομπιούτερ και στα σκοτεινά πληκτρολόγησα «τα χέρια στις τσέπες τι σημαίνουν;»

 «Όρθιος με τα χέρια να κρατούν τη ζώνη ή τις κορυφές των τσεπών. Στάση καουμπόι που δείχνει έτοιμος για επίθεση. Συχνά περνάει ερωτικό μήνυμα. Τα χέρια δείχνουν την ευαίσθητη περιοχή, αφήνοντας υπονοούμενα που δεν μένουν απαρατήρητα από τις γυναίκες. Δύο άντρες αντιμέτωποι με την ίδια στάση σημαίνει ότι ετοιμάζονται να διεκδικήσουν το θήραμα τους».

‘Άλλο: «Χέρια στις τσέπες = δεν είναι ειλικρινής, είναι στρεσαρισμένος, απόμακρος, διαφωνεί».

 Άλλο: «Ο ψεύτης κρύβει τα χέρια του πίσω στην πλάτη ή τα βάζει στις τσέπες ενώ φροντίζει να τα κρατά απασχολημένα για να κρύψει την νευρικότητά του».

Άλλο: «Βάζουμε τα χέρια στις τσέπες ή τα σταυρώνουμε στο στήθος όταν δεν είμαστε και τόσο πρόθυμοι να συμμετέχουμε σε μια συζήτηση ή να αποκαλύψουμε πράγματα για τον εαυτό μας».

Εσείς, διαλέξτε και πάρτε. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ούτε και η αγριοφωνάρα του γείτονα που με ξύπνησε 6 το πρωϊ:  -«Κατίνα, άναψε το «κοντίσιο» και έγινα μούσκεμα στον ιδρώτα»!