Πέθανε ο θρύλος του μποξ, Μοχάμεντ Άλι, στα 74 χρόνια του!

O θρύλος του μποξ έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών
– Την Πέμπτη μπήκε εσπευσμένα στο νοσοκοκείο με αναπνευστικά προβλήματα και νοσηλευόταν σε μηχανική υποστήριξη
– Τελευταία φορά που είχε νοσηλευτεί ήταν στις αρχές του 2015
– Έπασχε από Πάρκινσον.

Μία από τις λαμπρότερες, χαρισματικότερες αλλά και πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες που «γέννησε» ο κόσμος του αθλητισμού τον 20ό αιώνα, η πορεία του Άλι ήταν συνυφασμένη με τις φυλετικές και πολιτικές αλλαγές που σημάδεψαν τις Ηνωμένες Πολιτείες τις δεκαετίες του 1960 και 1970.

Ο Άλι αποκαλούσε τον εαυτό του «ο σπουδαιότερος» και το απέδειξε πολλές φορές στο ρινγκ, κατακτώντας τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή βαρέων βαρών τρεις φορές και επικρατώντας σε 56 από τους συνολικά 61 αγώνες που έδωσε στην καριέρα του.

Αεικίνητος και ευέλικτος παρά το ύψος του, ο Άλι κυριάρχησε για χρόνια «χορεύοντας» στα ρινγκ. Η πρώτη του διάκριση ήλθε σε ηλικία 18 ετών στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης, το 1960, όταν κέρδισε το χρυσό μετάλλιο ως ερασιτέχνης πυγμάχος.

Γνωστός ακόμα με το βαπτιστικό του όνομα, Κάσιους Κλέι, το 1964, σε ηλικία 22 ετών, σόκαρε τους πάντες κατακτώντας τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο του, μετά από αποφασιστική νίκη επί του τότε παγκόσμιου πρωταθλητή Σόνι Λίστον.

 

Μετά τη στέψη του αποκάλυψε τη στροφή του στο μουσουλμανισμό και τη σχέση του με την οργάνωση Έθνος του Ισλάμ. Η επιλογή του προκάλεσε αίσθηση, καθώς σε μία περίοδο ταραχών και αγώνων για τα δικαιώματα των μαύρων, το Έθνος του Ισλάμ δεν υποστήριζε τη γραμμή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ για ειρηνική και ισότιμη αφομοίωση στην κοινωνία, αλλά την ξεχωριστή ανάπτυξη της μαύρης κοινότητας στις ΗΠΑ.

Εν τέλει άλλαξε το όνομά του σε Μοχάμεντ Άλι, απορρίπτοντας το «όνομα σκλάβου» που του είχαν δώσει οι γονείς του.

Το 1967, ο Άλι πήρε την ιστορική απόφαση να αρνηθεί να υπηρετήσει στον Πόλεμο του Βιετνάμ, σε μία εποχή που το αντιπολεμικό κίνημα ήταν ακόμα στα σπάργανα. «Κανένας Βιετκόνγκ δεν με έχει αποκαλέσει ποτέ νέγρο», είχε πει χαρακτηριστικά. Η άρνησή του να καταταγεί στο στρατό οδήγησε στην αφαίρεση του τίτλου του αλλά και της άδειας πυγμαχίας του. Δεν έλαβε μέρος σε αγώνα για σχεδόν τέσσερα χρόνια.

Το 1971 επέστρεψε στα ρινγκ αφού η άδειά του αποκαταστάθηκε με δικαστική απόφαση. Ακολούθησαν οι εμβληματικοί αγώνες του εναντίον του Τζο Φρέιζιερ και του Τζορτζ Φόρμαν, που του έδωσαν τον τίτλου του παγκόσμιου πρωταθλητή ακόμα δύο φορές.

Τον Μάρτιο ο Άλι ηττήθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του από τον Φρέιζιερ στη Νέα Υόρκη, σε μία αναμέτρηση που έχει μείνει στην ιστορία ως «Ο Αγώνας του Αιώνα». Ωστόσο, το 1974 ανέκτησε τον τίτλο του επικρατώντας με νοκ-άουτ του Φόρμαν στον περίφημο «Αγώνα στη Ζούγκλα», που έλαβε χώρα στο τότε Ζαΐρ (σημερινό Κονγκό).

Ακολούθησε η νίκη-ρεβάνς επί του Φρέιζιερ ένα χρόνο αργότερα, στον αγώνα που είναι γνωστός ως το «Θρίλερ στη Μανίλα».

Η σχέση του με τον Φρέιζιερ πάντως αποκάλυψε και… κενά που είχε ο Άλι στη συμπεριφορά του, ειδικά σε ό,τι φορά τα δικαιώματα τον μαύρων. Είχε τη συνήθεια να αποκαλεί τον μεγάλο αντίπαλό του «γορίλα», χαρακτηρισμός με ρατσιστική χροιά για τον οποίο ο Φρέιζιερ εξέφραζε επί δεκαετίες την πικρία του.

Ο Άλι παρέμενε πρωταθλητής έως το 1978, όταν ηττήθηκε στα σημεία από Λέον Σπινκς, όμως κέρδισε τον παγκόσμιο τίτλο για τρίτη φορά στην καριέρα του τον ίδιο χρόνο, σε αγώνα-ρεβάνς.

Μετά τη νίκη του, ο σπουδαίος πυγμάχος αποσύρθηκε, όμως οικονομικά προβλήματα τον υποχρέωσαν να επιστέψει στην ενεργό δράση το 1980, παρά το γεγονός ότι είχαν αρχίσει να γίνονται διακριτά σοβαρά θέματα υγείας. Μετά από δύο εύκολες ήττες, αποσύρθηκε, οριστικά πια, το 1981.

Το 1984, ο Άλι διαγνώστηκε με Πάρκινσον και σταδιακά ελαχιστοποίησε τις δημόσιες εμφανίσεις του, καθώς η υγεία του επιδεινωνόταν. Τα τελευταία χρόνια είχε σχεδόν εξαφανιστεί από το δημόσιο χώρο.

Όπως όμως συμβαίνει με όλους τους μεγάλους, ο Άλι ήταν πραγματικά «μεγαλύτερος από τη ζωή», και ο θρύλος του θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά το θάνατό του.

Ίσως η ζωή του περιγράφεται καλύτερα από αυτή τη δήλωση που έκανε αφού κατέκτησε τον πρώτο τίτλο του επί του Λίστον. «Δε χρειάζεται να είμαι αυτός που θέλετε να είμαι, είμαι ελεύθερος να είμαι αυτός που θέλω».

Πηγή: skai.gr