Το πρώτο πάνελ που να αφορά την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου έγινε στην Άγκυρα!

Devrimci Karadeniz

Άγκυρα. Στην Άγκυρα με την πρωτοβουλία της οργάνωσης “Πρωτοβουλία Ελεύθερη Σκέψη στην Άγκυρα” (Ankara’da Düşünceye Özgürlük Girişimi) και της εφημερίδας “Νewrόz” διοργανώθηκε το πάνελ με τίτλο “Πρώτος Παγκόσμιος και Μετά, το Πρόβλημα του Βιλαετιού της Τραπεζούντας και ο Πόντος”.

Το πρώτο πάνελ που να αφορά τις σφαγές, τους διωγμούς και την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας,  που είχαν ξεκινήσει με την οργάνωση “Ένωση και Προόδου” (İttihat ve Terakki) και συνεχίστηκαν με την ηγεσία του Mustafa Kemal, κατά την διάρκεια της προσπάθειας ίδρυσης της “Τουρκικής Δημοκρατίας” μεταξύ των ετών 1914-1923.

Στο πάνελ τονίστηκε μεταξύ άλλων ότι, η πολιτική μετεγκαταστάσης και σφαγών είχε ξεκινήσει από την εποχή της “Οθωμανικής Αυτοκρατορίας” και συνεχίστηκε και στα πρώτα χρόνια της “Τουρκικής Δημοκρατίας” και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Κλήθηκε η Τουρκία να αναγνωρίσει την γενοκτονία των Ελλήνων.

Υποστηρικτής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ο συγγραφέας και ομιλητής στο πάνελ ο Mahmut Konuk δήλωσε ότι, πραγματοποίησαν  το πρώτο πάνελ μετά από περίπου 100 χρόνια σε αυτά τα χώματα, για τους διωγμούς και τις σφαγές που συνέβησαν πριν από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και συνεχίστηκαν μέχρι το 1923.

Το πάνελ ξεκίνησε με την τήρηση ενός λεπτού σιγή, για την μνήμη των θυμάτων όλων των λαών που υπέστησαν γενοκτονίες.

Την εισηγητική ομιλία του πάνελ  έκανε ο Fikret Başkaya με τον Γενικό Πρόεδρο του “Κόμματος Ελευθερίας και Σοσιαλισμού” Sinan Çiftyürek.

H ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΦΑΓΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Στην ομιλία του ο Başkaya είπε,“η Τουρκία είναι η συνέχεια των Οθωμανών και δεν απόκτησε κανένα διαφορετικό χαρακτήρα. Το 1923 αυτό που άλλαξε ήταν μόνο το όνομα του καθεστώτος. Στην παράδοση των Οθωμανών υπήρχαν δυο πολιτικές, μαζικές σφαγές και πολιτικές μετεγκατάστασης. Σήμερα αυτή η παράδοση συνεχίζεται στο Κουρδιστάν. Δεν άλλαξε τίποτα”.

Στην πρώτη συνεδρίαση της οποίας τον συντονισμό ανέλαβε η Pınar Ömeroğlu,πήραν λόγο οι, κοινωνιολόγος İsmail Beşikçi,καθηγητής στο τμήμα πολιτικών επιστημών του Πανεπιστημίου Marmara, o Ahmet Demirel, συντάκτης και μεταφραστής, ο AtillaTuygan, και ο ακτιβιστής ειρήνης Γιάννης Βασίλης Γιαϋλαλί.

Η ΑΦΟΜΟΙΩΣΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΘΗΚΑΝ ΜΑΖΙ

Ο Beşikçi ο οποίος πήρε το λόγο πρώτος είπε ότι, η “İttihat ve Terakki” πρώτα προσπάθησε να σώσει την Οθωμανική αυτοκρατορία με βάση την τουρκική εθνική ιδεολογία. Ως αποτέλεσμα αυτής της ιδεολογίας εξορίστηκαν οι Έλληνες του Πόντου, της Καππαδοκίας και του Αιγαίου (δυτικής Μικρας Ασίας). Από την άλλη προσπάθησαν να εξοντώσουν τους Αρμένιους με ξεριζωμούς. Καταβλήθηκαν προσπάθειες για να αφομοιωθούν στην τουρκική κυρίαρχη μουσουλμανική αίρεση (Σουνιτικη) οι Κούρδοι και οι Τούρκοι Αλεβίτες. Η δεύτερη φάση του σχεδίου που προέβλεπε αυτή η ιδεολογία, ήταν να εθνικοποιηθεί η Οθωμανική οικονομία με τις περιούσιες που άφησαν πίσω οι Έλληνες και οι Αρμένιοι”.

O Beşikçi στη συνέχεια της ομιλίας του υπογράμμισε τα εξής: η İttihat Terakki την περίοδο που προσπάθησε να εφαρμόσει το σχέδιο “Toυρκοποίηση” συμπίπτει με τους ΒαλκανικούςΠολέμους και τις ήττες που ακολουθούσαν. Μετά από αυτές τις ήττες άρχισε μια σειρά πιέσεων, προκλήσεων και σαμποτάζ εναντίων των Ελλήνων στην δυτική Μικρά Άσια το 1911. Τα σαμποτάζ στον Πόντο αρχίζουν την Άνοιξη του 1914.

Ο Beşikçi πρόσθεσε επίσης, “Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους μέσα σε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα εξοριστήκαν και σφαγιάστηκαν περίπου 3 εκατομμύρια άνθρωποι. Όταν κοιτάμε σε αυτές τις σφαγές μπορούμε να πούμε ότι η Τουρκία δεν είναι μια χώρα αλλά η Τουρκία είναι ένα κράτος, ένα κράτος που ιδρύθηκε καταστρέφοντας την χώρα των Κούρδων και την χώρα των Ποντίων.”

ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο MUSTAFA KEMAL ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΓΕΟΝΟΤΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΚΡΥΨΟΥΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΛΙΑ

Ο Attila Tuygan που έλαβε το λόγο σημείωσε ότι “στην διαδικασία της γενοκτονίας επειδή μετέχει και ο Mustafa Kemal, κυρίως για αυτό το λόγο, θέλουν να τα κρύψουν κάτω από τα χαλιά. Ήτανάνθρωποι που έφευγαν και κρυβόντουσαν στα βουνά από την καταπίεση και τα Amele Taburu. Ζούσαν εκεί σε μικρέςομάδες, αλλά δολοφονήθηκαν”. Συνεχίζοντας ο Tuygan περιέγραψε την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ως εξής.

“Οι ανεπίσημες και αντικειμενικέςιστορικές έρευνες, ακόμα και τα αρχεία των συμμάχων των Οθωμανών στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, δείχνουν ότι πάνω από 350 χιλιάδες Έλληνες Πόντιοι, 300 με 600 χιλιάδες Ασυριοι, Νεστοριανοί και Χαλδαίοι, εξοντώθηκαν από τους Τούρκους στρατιώτες και παραστρατιωτικούς και Κούρδους πολιτοφύλακες. Αλλά επειδή η επικέντρωση γίνεται στην Αρμενική Γενοκτονία, σχεδόν παραμελείται ο πόνος των άλλων εθνοτήτων για πολλούς λόγους. Όπως κατάφεραν οι Αρμένιοι να μην ξεχάσουν την μνήμη της γενοκτονίας τους, όλη η ανθρωπότητα την προσπάθεια για τη συνολική εξόντωση των Εβραίων, των Σλάβων, των Τσιγγανών, και των άλλων εθνοτήτων από τους Ναζί, έτσι και από τους αρχαιότερους λαούς της Ανατολίας, οι Έλληνες δεν πρέπει να ξεχάσουν τον διωγμό τους. Το δικαίωμα στην δικαιοσύνη ανήκει στα παιδιά και στα εγγόνια εκείνων των ανθρώπων. Ο Πόντος που είναι η κληρονομιά του Ελληνισμού στην Μαύρη Θάλασσα πλέον δεν υπάρχει.

Σύμφωνα με τα στοιχεία το 1913, ο συνολικός πληθυσμός του Πόντου ήταν περίπου 1 εκατομμύριο 770 χιλιάδες. Αν πρέπει να κατατάξουμε αυτόν τον αριθμό με βάση την θρησκευτική καταγωγή, ήταν περίπου 1 εκατομμύριο Μουσουλμάνοι και οι μην Μουσουλμάνοι ανέρχονταν περίπου στους 750 χιλιάδες στην πλειοψηφία τους Έλληνες. Η εθνική καταγωγή του πληθυσμού έδειχνε μια μεγάλη ποικιλία. Από διάφορες προελεύσεις οι Τούρκοι ήταν 770 χιλιάδες, οι Έλληνες 935 χιλιάδες, 60 χιλιάδες Αρμένιοι και 5 χιλιάδες Ευρωπαίοι.Επίσης εκείνη την περίοδο στον Πόντου πήρχαν 1.454 χωριά, 1.890 εκκλησίες, 22 μοναστήρια, 1.647 παρεκκλήσια και λειτουργούσαν 1.401 σχολεία με 85.890 μαθητές.

Η ιστορία των Ελλήνων του Πόντου από την κατάρρευση της Αυτοκρατορίας των Κομνηνών της Τραπεζούντας το 1461 μέχρι την αναγκαστική ανταλλαγή πληθυσμών με τηνΣυνθήκη της Λοζάνης το 1923, μερικά κομμάτια είτε από άγνοια είτε από ψέματα έμειναν στο σκοτάδι. Αυτά τα κομμάτια δικαιούνται ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η διαδικασία εξαφάνισης τους είναι δραματική.

Όλα τα χωριά στον Πόντοκαταστράφηκαν και λεηλατήθηκαν, κατασχέθηκαν τα ακίνητα τους, χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να φύγουν στις γειτονικές χώρες. Η γενοκτονία των Πόντιων πραγματοποιήθηκε σε δυο φάσεις. Η πρώτη ήταν με την οργάνωση İttihat Terakki μεταξύ 1916-1918 και η δεύτερη με τους κεφαλικούς μεταξύ 1929-1923.

Όλοι ξέρουμε τις εξελίξεις της περιόδου του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά την ήττα των Οθωμανών, το τουρκικό εθνικιστικό κίνημα που απέκτησε την δύναμη με την ηγεσία του M. Kemal , τη στήριξη και των Μπολσεβίκων, των Ιταλών, των Γάλλων και του κόσμου του Ισλάμ, και από την άλλη εκμεταλλεύτηκε και τις εσωτερικές διενέξεις στην Ελλάδα μεταξύ Μοναρχικών και Βενιζελικών, ξεκίνησε τον δικό του πόλεμο. Το Μαιο του 1919 ο M. Kemal μετέβηκε στην Σαμψούντα και άρχισε να οργανώνει τον εθνικιστικό τούρκικο στρατό. Όπως ανάφερε και η Ayşe Hür σε ένα άρθρο της ότι η απόβαση του M. Kemal στην Σαμψούντα ως επιθεωρητής στρατού, αποσκοπούσε στην “απαλλαγή από τον ποντιακό μπελά”. Ο M. Kemal μόλις ήρθε στην Χάβζα, συναντήθηκε με τον Topal Osman και ανέθεσε την υπόθεση στα έμπειρα χέρια του. Ο Topal Osman ανταποκρίθηκε και του απάντησε ως εξής, “μην ανησυχείτε Πασά μου θα τους θυμιάζουμε έτσι ώστε θα πεθάνουν μες τις σπηλιές τους σαν αγριομέλισσες”. Ο Topal Osman εκείνη την περίοδο ήταν καταζητούμενος για τα εγκλήματα ενατίον των Αρμενίων. Πιθανότατα με την παράκληση του Mustafa Kemal άρθηκε το ένταλμα σύλληψης του από τον Σουλτάνο Vahdettin το 1919. Παρά τις αντιρρήσεις του νομάρχη Τραπεζούντα  Cemal και του τοπικού κυβερνήτη της Κερασούντας, ο Topal Osman ξεκίνησε την εκκαθάριση των Ελλήνων του Πόντου. Σύμφωνα με τον Falih Rıfkı ο Topal Osman καθάρισε την περιοχή με βασανισμούς και βαρβαρότητες όπως,“επίθεση σε 3 Ελληνικά σπίτια για κάθε Τουρκικό σπίτι πουδεχόταν επίθεση, έσκαβαν οι ίδιοι τον τάφο τους και τους έθαβαν ζωντανούς, επίσης για καύση στα καζάνια των βαποριών χρησιμοποιούσε ανθρώπους”. Όταν αυτά γίνονταν στον Πόντο, ζητήθηκε βοήθεια από την Ελλάδα αλλά η Ελλάδα αδιαφόρησε, η κυβέρνηση του Βενιζέλου δεν τους απάντησε καν. Διότι ο Βενιζέλος από την δική του πλευρά είχε πιο ρεαλιστικούς και χειροπιαστούς στόχους. Η ΣοβιετικήΡωσία, για να προσεγγίσει το “Κεμαλικό Κίνημα” διέλυσε τις οργανώσεις των Ποντίων στο Βατούμ και παρέδωσε τους ηγέτες τους, στους κεμαλικούς. Η συνεργασία των κρατών  της Αντάντ, στα εγκλήματα μεταξύ 1919-1922,επέτρεψε στον Mustafa Kemal να ολοκληρώσει το εθνικιστικό κίνημα που είχαν αφήσει στην μέση οι “Νεότουρκοι”.

Εκτος από κάποιες εξαιρέσεις, οι Τουρκοι ιστορικο’ι, προσπαθούν να κρύψουν την γενοκτονία των Ελλήνων, ακολουθώντας τη μιλιταριστική γραμμή της χώρας και υποστηρίζοντας ότι όλα αυτά ήταν αγώνας εναντίον ομάδων από “τσετέδες”. Για να στηρίξουν αυτό το ιστορικό ψέμα, προσπαθούν να τραβήξουν το ενδιαφέρον στην ύπαρξη ενός κινήματος από τσετέδες και η απάντηση και τα αντίποινα των Οθωμανών σε αυτό. αλλά δεν γίνεται κουβέντα για το, γιατί δημιουργήθηκαν αυτά τα Τσετέ και προσπερνάνε την πραγματικότητα ότι οι Έλληνες για να προστατευτούν από τις βιαιοπραγίες των μουσουλμάνων και των παρακρατικών μηχανισμών, ήταν ο μονόδρομος τους.

Υποκλίνομαι με σεβασμό απέναντι στους λαούς που κατάφεραν να συνυπάρχουν, να χορεύουν, να τραγουδάμε τα ίδια τραγούδια σε διαφορετική γλώσσα με τα ίδια συναισθήματα, να μαγειρεύουν τα ίδια φαγητά, να ψαρεύουν στην ίδια θάλασσα και  στα ίδια ποτάμια, να ταξιδεύουν στους ίδιους δρόμους, όπως οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι κα άλλοι.

Ο ΝURETTİNPAŞ AΦΟΥ, ΕΣΦΑΞΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗ ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΡΔΟΥΣ ΣΤΟKOÇGİRİ

O ερευνητής συγγραφέας και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μαρμαρά, ο Ahmet Demirel, έκανε μια παρουσίαση, για τις έρευνες που έγιναν στο Πρώτο Κοινοβούλιο της Τουρκιάς, κατά την διάρκεια των σφαγών εναντίον των Ελλήνων στον Πόντο. Ο Demirel στη παρουσίασή του τόνισε ότι, “στις 9 Δεκεμβρίου του 1920 ιδρύθηκε μια στρατιωτική μονάδα που κάλυπτε τις περιοχές της Αμάσειας και της Σεβάστειας και αυτή η στρατιωτική μονάδα υπό τον αρχηγό της Nurettin Paşa έσφαξε τους Έλληνες στον Πόντο, και ο ίδιος το ίδιο έγκλημα έκανε και στο Koçgiri στους Κούρδους”.

Το Πρώτο Κοινοβούλιο ανακρίνει τον Nurettin Paşa στις 22 Νοέμβριου αλλά, όπως μας πληροφορεί ο Demirel“ σε αυτήν την ανάκριση δεν βγαίνει τίποτα για τον Πόντο. Ο Nurettin Paşa, συνεχίζει να ασχολείται με τον Πόντο μεχρι τις 15 Φεβρουαρίου του 1922.”

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ( ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΜΕΤΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ) ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΣΤΙΣ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ ΤΟΥ 1921

Ο Demirel, στην συνέχεια της ομιλίας του υποσημείωσε τα εξής. “ Εκείνη την εποχή υπήρχε συγκεκριμένη πολιτική για την εκκαθάριση της περιοχής από τους Πόντιους. Τον Μάιο του 1921, θέλησαν να εξαναγκάσουν να μετεγκατασταθούν όλοι όσοι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν όπλα. Λίγο αργότερα μετά την βομβιστική επίθεση των Ελλήνων (Yunnan από την Ελλάδα) στην Νεάπολη του Πόντου στις 12 Ιουνίου του 1921, εκδιώχτηκαν όλοι οι Πόντιοι μεταξύ 15 και 50 ετών στις εσωτερικές περιοχές τις χώρας”.

ΣΤΗΝ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ ΣΦΑΧΤΗΚΑΝ ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ İSTİKLAL

Ο Demirel μοιράστηκε μια ενδιαφέρουσα πληροφορία όπως “ αν και στο Πρώτο Κοινοβούλιο υπήρχε γενικά μια αντίρρηση για τα Δικαστήρια İstiklal , στην Αργυρούπολη ιδρύθηκε ένα από αυτά, ακριβώς μετά από 4 μέρες καταργήθηκαν με απόφαση του Κοινοβουλίου με ψηφους 79 υπερ και 76 κατά”.

O Demirel είπε επίσης “όλα τα γεγονότα συνέβησαν εν γνώσει του Υπουργού Εσωτερικών της περιόδου του Fethi Okyar και έχουν δοθεί εκτενείς λεπτομέρειες για τα συμβάντα. Όσο πληροφορημένοι και να ήταν, στο Πρώτο Κοινοβούλιο η αντίληψη που επικρατούσε ήταν ότι στον Πόντο υπάρχει μια εξέγερση  άτακτων ομάδων που πρέπει να αντιμετωπιστεί”.

H ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ MUSTAFA KEMAL ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΤΟ

Ο Demirel ολοκλήρωσε την παρουσίασή του με τη φράση του Mustafa Kemal που χρησιμοποίησε στα εγκαίνια του Δευτέρου Κοινοβουλίου “ η Ποντιακή Κυβέρνηση που σκόπευε να ιδρυθεί στη όμορφη Μαύρη Θάλασσα, αποκρούστηκε από τους οπαδούς μας”

ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΤΟΥ TOPAL OSMAN ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ

O ακτιβιστής ειρήνης Γιάννης Βασίλης Γιαϋλαλί, κατάγεται από την Bafra (Παφλαγονία) του Πόντου. Όταν πήγε φαντάρος με εθνικιστικά συναισθήματα όπως λέει ο ίδιος, απήχθηκε από τους αντάρτες του PKK. Μετά από αυτό το γεγονός ανακάλυψε ότι η καταγωγή του ήταν Ελληνική και έτσι άλλαξε η ζωή του. “Έχουν κλαπεί πολλές ζωές ανθρώπων ποντιακής καταγωγής στην Τουρκία όπως και η δική μου προσωπική ζωή” δηλώνει στην ομιλία που κάνει και συνεχίζει.

“ Γεννήθηκα σαν İbrahim, στην Bafra της Σαμψούντας και μεγάλωσα ως τούρκος εθνικιστής. Όταν έγινε το πραξικόπημα του 80 ήμουν παιδί και οι δικοί μου ήρωες σκότωναν τους αριστερούς σοσιαλιστές. Χαιρόμουν για αυτά και πίστευα ότι η πατρίδα μου καθάριζε από αυτούς. Χωρίς να το αντιληφθώ μεγάλωνα σαν ένας δολοφόνος. Το 1990 πήγα φαντάρος και οικειοθελώς πήγα στις περιοχές που γινόταν ένοπλες συγκρούσεις με το PKK. Συμμετείχα στις εκκενώσεις χωριών, στο κάψιμο χωριών, ζώων, χωραφιών κλπ. Δεν ήμουν καθόλου ευχαριστημένος με αυτά που έκανα αλλά η αγάπη για την πατρίδα και οι εντολές που έπαιρνα με έκαναν να τα κάνω όλα αυτά. Όταν ως τραυματίας έπεσα στα χέρια του PKK, άλλαξε η ζωη μου ριζικά. Την μεγαλύτερη αλλαγή την έζησα όταν η οικογένεια μου προσπάθησε να με σώσει μιλώντας με τους υψηλούς αξιωματικούς του στρατού. Ειπώθηκε στην οικογένεια μου “ μην ψάξετε πλέον για τον İbrahim, ήδη έχουμε μάθει ότι είστε Έλληνες, δεν θα είναι για το καλό σας.

Μετά από όλα αυτά άρχισα να ψάξω την καταγωγή μου και κατάληξα στο ότι οι προγονοί μας ήταν Έλληνες που δολοφονηθήκαν στην Bafra. Πλέον δεν είμαι απόγονος του Topal Osman αλλά των Ελλήνων προγόνων μου. Μέχρι τέλος θα είμαι υποστηρικτής της ειρήνης και της δικαιοσύνης. Το κράτος πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από τους Έλληνες που έστειλε στην εξορία και τους εφάρμοσε γενοκτονία”.

AΥΤΟΙ ΧΟΡΟΠΗΔΗΞΑΝ ΟΙ ΛΑΟΙ ΚΑΤΑΠΑΤΗΘΗΚΑΝ

Στην δεύτερη συνεδρίαση υπό τον συντονιστή Attila Tuygan, πηρέ το λόγο ο καθηγητής Baskın Oran, του Πανεπιστημίου της Άγκυρας στο τμήμα Πολιτικών Επιστήμων και Διεθνών Σχέσεων. Ο Oran με την σειρά του είπε ότι “ στις αυτοκρατορίες το κοινωνικό-πολίτικο σύστημα βασίζεται στην πληρωμή των φόρων και στην υπακοή των υπηκόων στη εξουσία. Στα έθνη κράτη όμως, το κράτος αποδέχεται ότι αποτελείται από ένα έθνος και αφομοιώνει ή εξαφανίζει τις μειονότητες. Η Τουρκική Δημοκρατία με την αντίληψη της ιδεολογίας του έθνους κράτους δημιούργησε τις εθνικές μειονότητες. Η μεγαλύτερη συσσώρευση κεφαλαίων από τους μουσουλμάνους έγινε μετά την γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 και με τα τον γνωστό Φόρο της Περιουσίας ( Varlık vergisi) το 1945. Όταν χοροπήδαγαν το Ελληνικό και Τουρκικό κράτος οι λαοί ποδοπατιόταν. Όταν πιο μετά χαρακτηριζόταν επικίνδυνοι οι Έλληνες και εκδιώχτηκαν το 1964, καθυστερούσε η Τουρκία να βιομηχανοποιηθεί”.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

O κοινωνιολόγος Mert Kaya, βασιζόμενος στην δική του ζωή, θέλει να τραβήξει το ενδιαφέρον στο ότι μετά τις σφαγές και εξορίες υπάρχουν άνθρωποι που εξισλαμίστηκαν και έμειναν στην Τουρκία. Μετά την δολοφονία του Hrant Dink, έγιναν αναφορές ότι υπάρχουν μουσουλμάνοι Αρμένιοι, και ο ίδιος ερεύνα τους εξισλαμισμένους Έλληνες, ένας από τους οποίους είναι και ο παππούς του ο İshak. Επί πολλά χρονιά η οικογένειά του προσπάθησε να του κρύψει αυτή την ιστορία αλλά ο ίδιος με δική του προσπάθεια κατάφερε να βρει τους συγγενείς του στην Ελλάδα.

“Κατά την διάρκεια των προπτυχιακών σπουδών μου και μέχρι το 2013, με την βοήθεια των ιστορικών γνώσεων που απέκτησα, με το ιντερνέτ και λίγο πολύ με την γνώση της Ελληνικής γλώσσας, κατάφερα να βρω του συγγενείς μου που ήμασταν χωρισμένοι για 94 χρόνια. Ήταν πολύ εύκολο σαν να επέστρεφα στο δικό μου το σπίτι. Η πρώτη συνάντηση μου έδωσε να καταλάβω ότι αυτή δεν θα ήταν η μοναδική. Βασικά αυτή ήταν η τρίτη συνάντηση των δυο οικογενειών.

Βασικά η μανά μου και ο πατέρας μου ήταν από το Bitlis, έχει μεγάλο ενδιαφέρον το πώς όλη αυτή η ιστορία καταλήγει στην Ελλάδα και το πώς εμείς έχουμε ελληνική καταγωγή. Ο παππούς μου ο İshak μαζί με τον αδελφό του τον Γιάννη την μικρή του αδελφή και τη μανά του εξορίζονται στην ανατολική Τουρκία. Όπως αναφέρει στα απομνημονεύματά του, τους πήγαν πρώτα στο Diyarbakır από εκεί στο Bingöl και τέλος στην ωραία πόλη των Αρμένιων στο Bitlis. Επί έξι μήνες ο μεγάλος της οικογενείας, ο παππούς μου δούλεψε ως βοσκός για μια κουρδική οικογένεια. Μετά ήρθαν οι στρατιώτες και τους είπαν ότι πρέπει να κατευθυνθούν προς το λιμάνι του Mersin. Η μαμά του πάππου μου, εξηγεί που είναι ο παππούς μου και πάνε με έναν στρατιώτη παίρνουν και τον πάππου μου. Αλλά ο πάππους μου όταν βλέπει τον στρατιώτη φοβάται και φεύγει. Ο στρατός μετά νόμισε ότι τους κορόιδεψαν και τους έδειραν. Μετά τους έβαλαν με όλη την ομάδα της εξορίας προς το λιμάνι του Mersin.

Μετά από 40 χρονιά ο μικρός αδελφός επιστρέφει, έρχεται από τις Σέρρες στο Bitlis, για να εκπληρώσει την διαθήκη της μάνας (την τελευταία επιθυμία της). Κανένας δεν το πίστευε. Ήταν και δύσκολα χρόνια, στρατιωτικό πραξικόπημα υπήρχε. Ο κόσμος στο Bitlis ήξερε ότι ο İshak δεν είχε κανέναν συγγενή. Αλλά αυτός που ήρθε του έμοιαζε τρομερά. Έτσι πείστηκαν και τον πήγαν στον παππού μου. Εκείνη την ήμερα ο παππούς μου δεν δέχτηκε κανέναν στο σπίτι. Ήθελε να συζητήσει μονό με τον αδελφό του. Ήταν πολύ θυμωμένος για το ότι τον άφησαν πίσω. Συνέχεια έκλαιγε λέγοντας τι βάρος τους ήταν και τον άφησαν πίσω. Όταν τα παιδιά του τον ρωτούσαν εμείς γιατί δεν έχουμε κανένα συγγενή, θύμωνε έκλαιγε και τους απαγόρευε να του κάνουν αυτή την ερώτηση. Τα δύο αδέλφια σε 15 ημέρες μόνο μια φορά βγήκαν έξω από το σπίτι και αυτό ήταν για να φωτογραφηθούν, και αυτή είναι η μοναδική φωτογραφία που μας εμεινε.

Όταν τα δύο αδέλφια βγήκαν έξω κάποιος από το χωριό έκανε καταγγελία στην χωροφυλακή ότι ήρθε στο χωριο ενας “γκιαούρης” και έτσι πήραν τον αδελφό του, πρώτα τον έστειλαν στην Πόλη και από εκεί στην Ελλάδα. Όταν πήγα στην Ελλάδα όλοι ήξεραν για τον παππού μου, ο αδελφός του είχε πει ολόκληρη την ιστορία σε όλους. Τον κάλεσε και στην Ελλάδα αλλά ο ίδιος δεν ήθελε να πάει. Του έλεγε ότι πλέον ήταν 60 χρονών και είχε 4 παιδιά, δεν θα μπορούσε να φύγει από το Bitlis.

Επίσης του είπε και ότι έγινε μουσουλμάνος. Στεναχωρήθηκε που το άκουσε ο αδελφός του. Έγινα μουσουλμάνος αλλά το αίμα μου δεν το άλλαξα έλεγε χαριτολογώντας, γιατί παντρεύτηκα μια Κούρδισα.  Αλήθεια ή ψέμα δεν ξέρω αλλά είναι μια φράση που συζητιέται πολύ εκεί στο χωρίο στις Σέρρες.

Μετά μάλλον λόγω των πιέσεων από το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούσε, ο πάππους πήρε την οικογένειά του και εγκαταστάθηκε στη Σμύρνη. Όταν αρρώστησε τα δυο αδέλφια ξανασυναντήθηκαν στη Σμύρνη. Εκεί η θεία μου τον πήγε και στη εκκλησία, έτσι απέκτησαν δεσμό και με τη θεία. Ο πάππους ξανααπορρίπτει την πρόταση του αδελφού του. Μετά από λίγο ο πάππους εδώ στην Τουρκία και ο αδελφός του στην Ελλάδα πεθαίνουν. Πριν πεθάνει ο αδελφός του παππού, η μεγάλη θεία μου πάει στην Ελλάδα για να δει τον αδελφό, αλλά πάλι για χρόνια δεν μας λένε την ιστορία.

Εγώ έχω πάει πολλές φορές στην Ελλάδα, έχω βρει τους συγγενείς μου, τους νέους, έχουμε επαφή σε καθημερινή βάση, μιλάμε μέσω διαδικτύου. Έρχονται και αυτοί, έχουμε πάει στη Σαμψούντα, βρήκαμε και το σπίτι του παππού.

Στην κηδεία του παππού συνέβη ένα γεγονός όπως είναι και στην ταινία “Ρώτα την καρδιά σου” (Yüreğine Sor). Ο παππούς ζήτησε να τον λούση ένας κοντινός φίλος του πριν ταφεί. Επειδή δεν είχε περιτομή δεν ήθελε να μαθευτεί.

ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΤΣΑΒΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣ

Είμαι αναγκασμένος να δώσω τέτοιον αγώνα. Διότι αυτοί οι άνθρωποι στεναχωρήθηκαν παρά πολύ. Όταν πρωτοπήγα στην Ελλάδα δεν μπορώ να περιγράψω αυτά που έζησα. Έρχεται ένας νεαρός μετά από 94 χρονιά και σας λύει ότι είστε συγγενείς. Πιστέψτε με αυτό το καταλαβαίνει κανείς μονό όταν το ζει. Εγώ τότε έδωσα λόγο στον εαυτό μου ότι θα αγωνιστώ. Όπως είπε και ο Γιάννης Βασίλης είμαστε αναγκασμένοι να αγωνιστούμε όπως οι απόγονοι της Ελένης Τσαβούς και του Κοτζαμπάς Αναστάς. Αυτή την περίοδο βλέπουμε και το τι κάνουν στους Κούρδους. Δεν ξέρουμε από εδώ και περά τι θα τους κάνουν. Ήταν περίπου κάτι παρόμοιο με αυτό που γίνεται με τους Κούρδους, με την διάφορα ότι ήταν λίγο περισσότερο. Εγώ από την πλευρά μου, είναι χρέος μου να αγωνιστώ, μέσα στα πλαίσια της ακαδημαϊκής μου ζωής, αυτό περνάει από το χέρι μου. O σκοπός μου είναι να αγωνιστώ για όλα όσα έχουν μείνει κρυφά. Όταν τέτοια ζητήματα μένουν κρυφά, κάνουν τον Topal Osman να ζει ακόμα. Εγώ δεν θα το δεχτώ αυτό, θα συνεχίσω να λέω την ιστορία τη δική μου και της οικογενείας μου.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΕΙΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΔΥΝΑΜΗΤΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ

Ο ερευνητής Στέλιος Θεοδωρίδης που συμμετείχε στο πάνελ από την Ελλάδα, είπε τα εξής:

“Όταν ήμουν μικρός άκουσα τον πάτερα μου για πρώτη φόρα να λέει στον γείτονα με τον οποίο έπιναν τη ρακή τους, θέλω να γυρίσω στην πατρίδα. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς εννοούσε. Δεν ήταν και μια συνηθισμένη ευχή στο τραπέζι με τη ρακή. Πηρέ πολύ χρόνο να καταλάβω ότι η πατρίδα που εννοούσε ο πατέρας μου δεν ήταν αυτά τα εδάφη που βρίσκονταν τώρα αλλά, ήταν κάπου μακριά όπου ζούσαν και άλλοι άνθρωποι. Σήμερα εδώ πέρα στην Άγκυρα συζητάμε για την πατρίδα και νιώθω πολύ ευχαριστημένος. Θέλω να ευχαριστήσω τους Fikret Başkaya, İsmail Beşikçi, Attila Tuygan, Sait Çetinoğlu που μας βοήθησαν με τα άρθρα τους όταν το 2011, ετοιμάσαμε ένα ειδικό θέμα στην εφημερίδα “Ο δρόμος της αριστεράς για το πέρασμα στο τουρκικό έθνος-κράτος”.

Αυτό που γίνεται σήμερα εδώ είναι πολύ ωραίο. Συμβάλλει στην έρευνα για το τι έγινε τελικά στους χριστιανούς της Ανατολίας και άρα τους Έλληνες.

Η δική μου παρουσίαση θα επικεντρωθεί στα έξι δικαιώματα των λαών. Το πρώτο από αυτά θα είναι η μνήμη και η εξουσία. Οι επιστήμονες μας λένε ότι αποτελούμαστε από άτομα, αλλά εμένα μου είπε ένα πουλί ότι αποτελούμαστε από την ιστορία. Η εξουσία και η κυρίαρχη ιδεολογία ξέρει πολύ καλά ότι τα σύμβολα, οι ιδέες και η μνήμη είναι τα σημαντικότερα στηρίγματα του κράτους. Το κράτος είναι η ιστορία που μαθαίνεις μέσω των ιδεολογικών μηχανισμών του. Είναι από τα αναπόσπαστα κομμάτια της κρατικής ιδεολογίας η εκμάθηση του παρελθόντος και το πώς θα γίνει αυτό, αλλά και το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να μαθευτεί.  Το κράτος με όλους τους μηχανισμούς δημιουργεί και διαμορφώνει την κοινή γνώμη και τις αντιλήψεις προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Εμείς πρέπει να αφαιρέσουμε αυτούς τους μηχανισμούς από την εξουσία και να βγάλουμε στο προσκήνιο την πραγματική ιστοριά των λαών.

Το δεύτερο σημείο είναι η μνήμη και η δημιουργία της μνήμης. Σήμερα ερευνούμε την ιστορία η οποία ξεκίνησε το 1908, για κάτι καλύτερο και κατέληξε στο λιμάνι της Σμύρνης όπως την ξέρουμε. Ο Baskin oran μας είπε ότι αυτό έληξε το 1964, με το 20 δολάρια, 20 κιλά. Έχει δίκιο, έτσι έγινε. Η ιστορία γράφεται από τους νικητές και η ιστορία των ηττημένων μένει κάτω από τα ερείπια των σπιτιών, των εκκλησιών, των σχολείων κλπ. Αλλά μερικές φορές η ιστορία δεν φέρεται στους κυρίαρχους, όπως θέλουν. Αυτό συμβαίνει ως εξής: η ιστορία των θυμάτων αναγεννάτε και αναπαράγεται μέσα από την πραγματική ζωή. Επίσης, επειδή τα θύματα πάντα έχουν το ηθικό πλεονέκτημα απέναντι στους κυρίαρχους και έτσι μπορούν να τη νομιμοποιήσουν.

Το τρίτο σημείο είναι οι ίδιοι οι λαοί. Ο αγώνας τοςυ για την ελευθερία και την αναγνώρισή τους είναι η ελπίδα για απελευθέρωση για την ανθρωπότητα. Εμάς μας ενδιδαφέρει πώς έγινε και εξαφανίστηκαν οι άνθρωποι που αποτελούσαν το 1/3 αυτών των εδαφών. Η εξουσία σήμερα προσπαθεί να δώσει απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα, στριμωγμένη στη γωνία, χωρίς ουσιαστικά στηρίγματα, με ψέματα. Φυσικά και αυτός ο πληθυσμός δεν εξαφανίστηκε από μόνος του. Μια τόσο μεγάλη καταστροφή επέρχεται με την εφαρμογή ενός υφισταμένου σχεδίου.  Το σημερινό πάνελ δίνει και ουσιαστική απάντηση σε αυτό.

Ο εθνικισμός και ο ρεβανσισμός είναι ένα άλλο σημαντικό στοιχείο. Όταν βλέπουμε την ιστορία των δυο πλευρών του Αιγαίου με τα μάτια των εθνικιστών, επέρχεται η διάλυση της μνήμης. Στους εθνικιστές δεν αρέσει να βλέπουν το δάσος, αλλά μόνο το δέντρο.

353 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΥΠΕΣΤΗΣΑΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΜΕΤΑΞΥ 1914-1923

Ο Tamer Çilingir ο οποιος συνδέθηκε με το skype στο πάνελ, σημείωσε ότι μεταξύ 1914-1923, 353 χιλιάδες Έλληνες του Πόντου υπέστησαν γενοκτονία. Τόνισε ότι τα σχετικά έγγραφα υπάρχουν στα αρχεία του Γενικού Επιτελείου Στρατού της Τουρκίας, και στα πρακτικά των απορρήτων συνεδριάσεων της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης. Αυτοί δεν μπορούσαν να εναντιωθούν στον Mustafa Kemal, απέφυγαν να βγάλουν στη δημοσιότητα αυτή την πραγματικότητα, κατά την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Ο Çilingir, συνέχισε την ομιλία του παρουσιάζοντας δύο έγγραφα από κρατικά αρχεία για τη σφαγή των Ελλήνων του Πόντου.

“Tα λόγια του Fevzi Çakmak στην απόρρητη συνεδρίαση της Βουλής”

“Μαθαίνουμε από το στόμα του ιδίου του Fevzi  Çakmak Paşα ότι μεταξύ 1913-1915 για να γλιτώσσουν πολλοί Αρμένιοι και Έλληνες, αλλάζουν τη θρησκεία τους και γίνονται μουσουλμάνοι. Αυτά τα στοιχεία υπάρχουν στα απόρρητα έγγραφα του κράτους. Στην απόρρητη συνεδρίασης της Βουλής το 1921, στην ομιλία του ο Fevzi Çakmak Paşa εκφράζει τη δυσαρέσκειά του γιατί υπάρχουν 300-400 χιλιάδες Έλληνες στη Νίγδη, στην Καισάρεια και στο Άκνταγμαντεν, στην κεντρική Ανατολία συνολικά 800 χιλιάδες Έλληνες που διατηρούν σημαντική θέση στην οικονομία. Σύμφωνα με τον Fevzi Çakmak Paşa, από αυτούς έπρεπε να ληφθούν, από τη μεσαία τάξη 500 λίρες και από τους πλουσίους 1000 λίρες, για την αποζημίωση της στρατιωτικής θητείας. Αυτά τα μέτρα δεν εφαρμόστηκαν εκείνη τη χρονιά, αλλά μετέπειτα συζητήθηκαν πολλές φορές.

Με τις εντολές του  Mustafa Kemal σφαχτήκαν οι εναπομείναντες Έλληνες του Πόντου. Ξέρουμε ότι συμφώνα με τις έρευνες των μητροπολιτών που υπάγονται στο Πατριαρχείο, 150 χιλιάδες μέχρι το 1918 και από το 1919 μέχρι το 1923 200 χιλιάδες Έλληνες του Πόντου υπέστησαν γενοκτονία. Βασιζόμενοι και στον αριθμό των 190 χιλιάδων εξόριστων με την Ανταλλαγή και συγκρίνοντας τους αριθμούς του Πατριαρχείου με τους αριθμούς του Fevzi Çakmak, επιβεβαιώνονται τα στοιχειά αυτά.

Η Εξομολόγηση Γενοκτονίας του Υπουργού Παιδείας

Από τους παλιούς Υπουργούς Παιδείας της Τουρκίας ο Yusuf Hikmet Bayur, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο: “La guerre Turque dans la guerre mondiale” (Ο Τουρκικός Πόλεμος μέσα στον Παγκόσμιο Πόλεμο) και μεταφράστηκε από τον  Yarbay Nihat. Μέσα στο βιβλίο αυτό επισημάνεται ότι “ο πινάκας απώλειας πληθυσμού των Οθωμανών είναι 500 χιλιάδες Μουσουλμάνοι και λόγω των διωγμών και των σφαγών χάθηκαν 800 χιλιαδες Αρμένιοι και 200 χιλιαδες Έλληνες.”Ο Yarbay Nihat τονιζει ότι αυτά πρέπει να τα δεχτούμε ως στοιχεία που συμφωνούν και με τα δικά μας επίσημα αρχεία.

Ακόμα και να δεχτούμε τα στοιχειά των Οθωμανών το συμπέρασμα που βγαίνει είναι η εξαφάνιση των 250 χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου. Όταν προσθέσουμε και τους 250 χιλιάδες Έλληνες που επέστρεψαν από την Ρωσία στον Πόντο μετά το Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο αριθμός φτάνει στους 500 χιλιάδες.

Ο Çilingir έδωσε τα παρακάτω στοιχεία για τους δολοφονημένους:

Οι Έλληνες που σφαχτήκαν μέχρι τον Οκτώβριο του 1921 έχουν ως εξής:

134.078 Αμάσεια, Σαμψούντα, Κεράσουντα

27.216 Νιξάρ

38.434 Τραπεζούντα

64.582 Τοκάτι

17.479 Ματσούκα

21.448 Σεμπινκαραχισάρ

Δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για αυτούς που σφαχτήκαν από τον Οκτώβριο του 1921 μέχρι το 1923. Πάλι όταν αξιολογούμε πρακτικά απόρρητων συνεδριάσεων της Βουλής για τις εν λόγω επιχειρήσεις, και μαζί με αυτούς που έχασαν τη ζωή τους κατά την διάρκεια  της Ανταλλαγής που είναι περίπου 50 χιλιάδες, ο συνολικός αριθμός των θυμάτων φτάνει στους 353 χιλιάδες μεταξύ 1914-1923.

Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΑΙΜΑ

Ο Çilingir στην παρέμβαση που έκανε τόνισε ότι “ τα θεμέλια της Τουρκικής Δημοκρατίας είναι ματωμένα, αυτά δεν τολμάει κανείς να τα πει και όσο δεν αποκαλύπτονται δεν θα μπορέσουμε να καταλάβουμε την σημερινή πραγματικότητα της χωράς μας”

“Σήμερα υπάρχουν εξισλαμισμένοι Έλληνες στην Μαύρη Θάλασσα, που ονομάζεται Πόντος και προσπαθούν να αποδείξουν στο κράτος ότι είναι Τούρκοι”.

“Όσοι έμειναν πίσω είναι οι απόγονοι των Ελλήνων, γενοκτονηθέντων και εξορισθέντων με πρόσχημα την Ανταλλαγή,  που ζούσαν επί 3 χιλιάδες χρονιά σε αυτά τα χώματα. Αλλά το τίμημα της επιβίωσης θα ήταν ακριβό. Δεν αρκούσε πια η υποταγή στους κυριάρχους, δεν τους είχαν και εμπιστοσύνη. Αυτό το κοινωνικό τραύμα μετατράπηκε μετά από πολλά χρονιά σε κοινωνική αντανακλαστική συμπεριφορά.

Ακριβώς για αυτό το λόγο οι άνθρωποι του Πόντου προσπαθούν να αποδείξουν ότι οι πιο εθνικιστές Τούρκοι και οι πιο θρήσκοι μουσουλμάνοι, είναι αυτοί. Και για το λόγο αυτό υφίσταται η επιτυχία των μυστικών υπηρεσιών στην πριοχή, να δίνουν όπλα σε παιδικά χέρια και να δημιουργούν δολοφόνους.

Η 19 ΜΑΙΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

Η 19 Μαιου του 1919 είναι από τα σημαντικότερα βήματα της γενοκτονίας των Ποντίων. Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ξεκίνησε με τον  Abdulhamid Β. το 1894, συνεχίστηκε με την İttihat  Terakki και ολοκληρώθηκε με τον Mustafa Kemal. Ήταν από τα σημαντικότερα βήματα του σχεδίου εξαφάνισης του μη Μουσουλμανικού πληθυσμού. Η 19 Μαΐου του 1919 ήταν η αρχή της τρίτης  φάσης του σχεδίου που είχε ξεκινήσει πρώτα από τους Αρμενίους, Ασσυρίους και Έλληνες.

Αλλά αυτό που δεν πρέπει να ξεχάσουμε είναι ότι, γενοκτονία δεν υπέστησαν μόνο οι Έλληνες του Πόντου, αλλά και οι Έλληνες της Μικράς Ασίας γενικότερα, γιατί η μοίρα των 800 χιλιάδων ανθρώπων που ζούσαν μέχρι το 1923 στη Μικρά Ασία, αγνοείται.

Ο ΠΟΝΤΟΣ (ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Κάθε φορά που γίνεται μια προσπαθεία συζήτησης για την γενοκτονία του Πόντου, αμέσως ξεκάνει μια αντιπροπαγάνδα ότι πίσω από αυτό βρίσκεται η Ελλάδα. Καταρχάς αυτό δεν είναι υπόθεση της Ελλάδας.

Αντίθετος με τις απόψεις των επισήμων ιστοριογράφων το Ποντιακό ζήτημα δεν ήταν ποτέ υπόθεση της Ελλάδας. Αν και κάποιοι ηγέτες Πόντιοι προσπαθούσαν να βρουν λύσεις βασιζόμενοι στην Ελλάδα μεταξύ 1916-1922, ποτέ δεν βρήκαν την απαιτούμενη ανταπόκριση. Η Ελλάδα πάντα πιστή στην τήρηση των υποχρεώσεών της προς τους ιμπεριαλιστές αφέντες, δεν υιοθέτησε ποτέ αυτό το ζήτημα. Η Ελλάδα μερικές φόρες αν και έχει πει διάφορα πράγματα για να χρησιμοποιήσει τον Πόντο στις εσωτερικές και εξωτερικές υποθέσεις της, ποτέ δεν ήταν ειλικρινής. Παράδειγμα ακόμα και αυτοί που έχουν εξοριστεί εκεί πριν από 75 χρονιά το 1923 δεν πιστεύουν ότι ανήκουν εκει. Την ανειλικρινή στάση της Ελλάδας αποδεικνύει και η αναγνώριση της ποντιακής γενοκτονίας από την Ελληνική Βουλή μόλις το 1994. Η ιστορία μας δίδαξε πολλές φόρες ότι αυτή η υπόθεση δεν είναι ούτε της Ελλάδας ούτε κανενός άλλου κράτους. Αυτό το ζήτημα αφόρα πρώτα από όλα τους Ποντίους που ζουν στην Μαύρη Θάλασσα και στην Ελλάδα, και όλης της ανθρωπότητας”.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ

“Πρέπει να κινητοποιηθούμε όλοι ενάντια στα ψέματα της επίσημης ιστοριογραφίας, για να φέρουμε στη δημοσιότητα την ιστορική αλήθεια.

Πρέπει να αποκαλυφθούν τα εγκλήματα της γενοκτονίας και να τιμωρηθούν οι ένοχοι οι ιδρυτές της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Πρέπει να ανοίξει ο δρόμος για να μάθουν όλες οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που ζουν στην Μαύρη Θάλασσα για την καταγωγή τους, αντί για τα ψεύτικα έγγραφα, να ανοίξουν τα πραγματικά αρχεία των Οθωμανών.

Πρέπει να ανοίξουν όλα τα αρχεία σχετικά με αυτό το θέμα και να δοθεί άδεια στους επιστήμονες και ιστορικούς για έρευνες στην περιοχή”.

ΘΑ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΟΥΝ ΕΝΑ ΠΑΡΟΜΙΟ ΠΑΝΕΛ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Στο τέλος του πάνελ συνδέθηκε και ο Βλάσης Αγτζίδης μέσω skype και δήλωσε τα παρακάτω.

“Με τέτοιες συναντήσεις οι λαοί μας μπορούν και κάνουν κοινά βήματα χωρίς συγκρούσεις. Αυτό που γίνεται σήμερα εκεί πέρα για σας είναι δυο φορές  ευχάριστο. Πρώτη φορά στην Τουρκία διοργανώνεται μια συνάντηση από ακαδημαϊκούς και κοινωνικές ομάδες. Ειδικά αυτην την περιοδο, που ούτε καν στην Ελλάδα επί χρονιά δεν γινόταν μια ουσιαστική συζήτηση. Αυτή η συνάντηση πραγματοποιείται σε μια χρονική περίοδο που η Τουρκία, τα τελευταία χρόνια οδεύει ππροςτον φασισμό. Αυτό μας δίνιε επιπλέον ελπίδες. Ελπίζω μέσα σε αυτές τις δραματικές εξελίξεις που πραγματοποιείται αυτή η συζήτηση, δεν θα μείνει μόνο εκεί, αλλά θα γίνει και εδώ στην Ελλάδα. Αυτό που γίνεται στην Άγκυρα είναι πολύ σημαντικό ιστορικό γεγονός. Θα χαρούμε και εμείς να σας φιλοξενήσουμε εδώ. Σας χαιρετώ όλους”.

πηγή:http://devrimcikaradeniz.com/