Παραιτήθηκε ο Αυστριακός καγκελάριος Βέρνερ Φάιμαν

Βιέννη, Αυστρία. Την παραίτησή του τόσο από την κεφαλή της κυβέρνησης συνασπισμού, όσο και από την ηγεσία των Σοσιαλδημοκρατών (SPO), ανακοίνωσε ο Αυστριακός καγκελάριος Βέρνερ Φάιμαν σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε τη Δευτέρα.

Ο Βέρνερ Φάιμαν τελούσε το τελευταίο διάστημα υπό πίεση από τα συνδικάτα και τη νεολαία των Σοσιαλδημοκρατών για τη σκληρή γραμμή με την αμφιλεγόμενη νομοθεσία για το άσυλο, ενώ βρέθηκε σε ακόμα πιο δεινή θέση μετά την καταβαράθρωση των Σοσιαλδημοκρατών στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών που έληξε με νίκη-ορόσημο ακροδεξιάς που προκάλεσε ρίγη πανευρωπαϊκά.

Την αποχώρησή του ανακοίνωσε ο Βέρνερ Φάιμαν σε συνέντευξη Τύπου στη Βιέννη (Φωτογραφία: Reuters )

Με κορόνες για το Προσφυγικό ο υποψήφιος του ακροδεξιού και αντιμεταναστευτικού Κόμματος των Ελευθέρων (FPO) Νόρμπερτ Χόφερ επικράτησε σαρωτικά στις 24 Απριλίου έναντι των ανθυποψηφίων του στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στην Αυστρία.

Θεωρείται πλέον φαβορί για τον επόμενο γύρο των προεδρικών εκλογών που θα διεξαχθεί στις 22 Μαΐου έπειτα από την νίκη-ορόσημο, έχοντας απέναντί της ανεξάρτητη υποψηφιότητα του Οικολόγου Αλεξάντερ φαν ντερ Μπέλεν.

Οι υποψήφιοι των δυο μεγάλων κομμάτων, του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPÖ) και του Λαϊκού Κόμματος (ÖVP) δεν μπόρεσαν να περάσουν στον επόμενο γύρο. Τα δύο κυβερνώντα κόμματα κατάφεραν να συγκεντρώσουν μαζί μόλις το 22% των ψήφων, και ο Ρούντολφ Χουντστόρφερ του σοσιαλδημοκρατικού SPÖ κατακρημνίστηκε στην τέταρτη θέση με μόλις 11,3%.

Η ανακοίνωση Φάιμαν ήλθε λίγες ώρες πριν την έναρξη της κρίσιμης συνεδρίασης της Διοικούσας Επιτροπής του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, η οποία επρόκειτο να αποφασίσει ως προς την περαιτέρω παραμονή του στην κορυφή της ηγεσίας του κόμματος.

Στη σύντομη δήλωσή του, έπειτα από τη συνάντησή του με ορισμένους επικεφαλής του κόμματος στα εννέα αυστριακά κρατίδια, ο απερχόμενος πλέον καγκελάριος και αρχηγός των Σοσιαλδημοκρατών αιτιολόγησε την απόφασή του για παραίτηση με την απώλεια της πλήρους στήριξης προς το πρόσωπό του, που υπήρξε εμφανής τις τελευταίες ημέρες.

«Αυτή η χώρα χρειάζεται έναν καγκελάριο που έχει την πλήρη στήριξη του κόμματος. Η κυβέρνηση χρειάζεται μία νέα αρχή με δύναμη. Οποιος δεν έχει αυτή τη στήριξη, δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό το καθήκον» τόνισε χαρακτηριστικά, για να συμπληρώσει πως πρόκειται για το μέλλον της Αυστρίας και είναι ιδιαίτερα ευγνώμων που μπόρεσε να προσφέρει τις υπηρεσίες του.

Είμαι υπερήφανος για την Αυστρία, η χώρα προσέφερε αρκετά και έδωσε άσυλο σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους και θα ήταν ανεύθυνο να μην λάμβανε και τα δικά της μέτρα, σημείωσε ο απερχόμενος καγκελάριος αναφερόμενος στην προσφυγική πολιτική της κυβέρνησης συνασπισμού των Σοσιαλδημοκρατών με το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα, η οποία είχε δεχθεί τελευταία έντονη κριτική.

Στον Βέρνερ Φάιμαν ασκείτο κριτική για στροφή 180 μοιρών στο Προσφυγικό, για υποχωρητικότητα του απέναντι στον κυβερνητικό εταίρο, για υιοθέτηση της ρητορικής και για εφαρμογή της πολιτικής του ακροδεξιού εθνικιστικού Κόμματος των Ελευθέρων.

Δεν ήταν λίγα τα ανώτερα στελέχη των Σοσιαλδημοκρατών που ζητούσαν επίσπευση του προγραμματισμένου για τον ερχόμενο Νοέμβριο συνεδρίου του κόμματος και για την πραγματοποίησή του ήδη πριν το καλοκαίρι, ενώ πολλές κομματικές οργανώσεις στα εννέα αυστριακά ομόσπονδα κρατίδια φέρονταν να θέτουν θέμα όχι μόνον αλλαγής πορείας, αλλά και αλλαγής προσώπων.

Σύμφωνα με τους επικριτές του Βέρνερ Φάιμαν, το Προσφυγικό δεν ήταν και η μόνη αιτία για το «εκλογικό φιάσκο», αλλά οι λόγοι για την πρωτοφανή δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων που οδήγησαν στην αναπάντεχη για το ύψος της, επικράτηση του υποψήφιου των Ελευθέρων, βρίσκονται πολύ πιο βαθιά.

Και αυτοί οι λόγοι φέρεται πως έχουν να κάνουν με τους χειρισμούς του Σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου στο πλαίσιο του κυβέρνησης συνασπισμού και την «ενδοτικότητά» του απέναντι στον -σε πολλές περιπτώσεις νεοφιλελεύθερο- εταίρο του το Λαϊκό Κόμμα, όπως έχουν να κάνουν γενικότερα και με την παραμέληση και την απομάκρυνση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος από τις αρχές και τις αξίες της Σοσιαλδημοκρατίας, με αποτέλεσμα η Ακροδεξιά να αυτοεμφανίζεται ως κόμμα των κοινωνικών διεκδικήσεων και της προάσπισης των δικαίων του πολίτη.