Ποιητική αδεία: Να τι να κάνουμε!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Να που βρεθήκαμε εκεί από όπου

είχαμε υποσχεθεί στον εαυτό μας

να μην ξαναβρεθούμε!..

Να που πάλι τρέχουμε σε ξένου τόπου

Κεφαλές, για παρακάλια στον οχτρό μας

Που δεν τον συμπαθούμε!

****

Να που πάλι ψάχνουμε ποιος φταίει

Για να βρούμε, να που το μηδέν εμπρός μας,

Να που μας πνίγουν όσα θα συμβούνε!

Τώρα το μωρό στην κούνια κλαίει

Ξανοίγοντας ανήμπορο το βιός μας

Ξεδιάντροπα να το πουλούνε,

****

Στα φτηνά ανατολίτικα παζάρια,

Χωρίς κανείς να σκέφτεται τον εαυτό μας

Και ‘μεις αμήχανοι δίχως αύριο θωρούμε

Εκειόν που αλλιώτικα τα έλεγε, στα ζάρια

Να παίζει το μέλλον το δικό και των παιδιών μας

Και πάλι δίχως τσίπα να ρωτούμε

****

Ποιος φταίει, που μπατάρισε  το πλοίο,

Ποιος φταίει για το νέο ξεπεσμό μας

Ποιος φταίει τις ζωές μας που θωρούμε

Άδοξα,  σε κατήφορο  απότομο και  λείο

Να γλυστρούν προς τον χαμό μας

Και ελπίδα πουθενά να μην γροικούμε;

****

Και αλήθεια, πόσα λάθη,

Πόσα είπα-ξείπα, πόσος στεναγμός μας

Θα χωρέσει μια συγγνώμη;

Ας ξεπεράσουμε τα πάθη,

Ας ορθωθεί περήφανος ο εαυτός μας

Κλείνοντας τ΄ αυτιά σε κάθε γνώμη

****

Που αντίθετα στη λογική μας πάει

Και ας κάνουμε τώρα δα και μοναχοί μας

Αυτό που η τολμηρή καρδιά λογιάζει.

Και ας δώσουμε τα χέρια μήνα Μάη

Φτιάχνοντας κυβέρνηση οι ικανοί μας!

Μια άσπρη μέρα, επιτέλους,  μας ταιριάζει!