Μία άποψη “από μέσα”: Γιατί θέλω να ψηφίσω στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές

ΤΑ ΔΥΟ τελευταία πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα του Νέου Κόσμου, με θέμα την πρόταση του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκου Μητσοτάκη, να χορηγηθεί στον απόδημο Ελληνισμό το δικαίωμα της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος κατά τις βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα, προκάλεσαν αρκετές συζητήσεις στην παροικία μας.

Το θέμα της χορήγησης ψήφου πάει πίσω πολλές δεκαετίες. Το έχουν υποσχεθεί όλες οι πολιτικές παρατάξεις (με εξαίρεση, ίσως, το ΚΚΕ), αλλά ποτέ δεν έχει εφαρμοστεί.

Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα βρίσκουν διάφορες δικαιολογίες για να μην ψηφίζουν τις σχετικές προτάσεις.

Είναι πιθανόν και τώρα, με την πρόταση του κ. Μητσοτάκη, να συμβεί το ίδιο. Δηλαδή, να καταψηφιστεί, παρά το γεγονός, ότι υπέρ της χορήγησης ψήφου στους Έλληνες του εξωτερικού έχουν ταχθεί οι ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και «Ποτάμι» μαζί, βεβαίως, με τη Νέα Δημοκρατία.

Η αλήθεια είναι ότι η πλειοψηφία των συμπαροίκων είναι «αδιάφορη» στο θέμα αυτό. Ενδεχομένως και αντίθετη.

Ακόμα και συνάδελφοι, εδώ στο «Νέο Κόσμο», πιστεύουν ότι δεν θα πρέπει να μάς χορηγηθεί το δικαίωμα ψήφου στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές.

Το κύριο επιχείρημα που χρησιμοποιείται είναι το εξής:

«Με ποιο δικαίωμα εμείς, που ζούμε δεκαετίες μακριά από την Ελλάδα, θα καθορίζουμε ποιοι θα κυβερνούν τη χώρα».

Προφανώς, οι περισσότεροι που διατυπώνουν την άποψη αυτή δεν έχουν διαβάσει τα «ψιλά γράμματα».

Δικαίωμα ψήφου δεν θα έχουν όλοι οι ελληνικής καταγωγής κάτοικοι του εξωτερικού. Μια μειοψηφία θα έχει.

Συγκεκριμένα, θα το έχουν Έλληνες και Ελληνίδες που διαμένουν στο εξωτερικό ή υπηρετούν σε ελληνική Αρχή του εξωτερικού και θα ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα κατά τις γενικές βουλευτικές εκλογές, εφόσον:

α. είναι γραμμένοι στα Δημοτολόγια και τους εκλογικούς καταλόγους του Ελληνικού Κράτους.

β. έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και δεν το έχουν στερηθεί, σύμφωνα με τις διατάξεις της νομοθεσίας για την εκλογή βουλευτών.

Ουσιαστικά, δηλαδή, θα το έχουν όσοι το θέλουν και εξακολουθούν να έχουν σχέση με την Ελλάδα (και ελληνικό διαβατήριο).

Οι Έλληνες της Αυστραλίας, αν είναι Αυστραλοί πολίτες όταν βρίσκονται στο εξωτερικό σε περίοδο που διεξάγονται οι βουλευτικές εκλογές εδώ, έχουν το δικαίωμα ψήφου. Ψηφίζουν με την επιστολική ψήφο.

Το ίδιο διεκδικούμε και εμείς και με τους Έλληνες που βρίσκονται εκτός Ελλάδας.

Εξάλλου, σχεδόν όλες οι άλλες χώρες της Ευρώπης -και όχι μόνον- δίνουν το δικαίωμα σε πολίτες τους που ζουν στο εξωτερικό να ψηφίζουν. Γιατί όχι και η Ελλάδα;

Η Ιταλία, μάλιστα, δίνει τη δυνατότητα σε Ιταλούς του εξωτερικού να εκλέγουν τους δικούς τους αντιπροσώπους στην ιταλική Βουλή και Γερουσία. Μια ρύθμιση που έχει υιοθετηθεί και από άλλες χώρες.

Κοντά στο μοντέλο της Ιταλίας είναι και η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως μού την ανέλυσε και δημοσιεύθηκε στο «Νέο Κόσμο», ο Γιάννης Μπουρνούς, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ υπεύθυνος για την Εξωτερική και Ευρωπαϊκή Πολιτική και τον Απόδημο Ελληνισμό που, μεταξύ άλλων, μου είπε:

«O ΣΥΡΙΖΑ από θέση αρχής υποστήριξε και υποστηρίζει το δικαίωμα της ψήφου, στους Έλληνες της διασποράς, τους μονίμους κατοίκους εξωτερικού, που είναι εγγεγραμμένοι στους ελληνικούς εκλογικούς καταλόγους και επιθυμούν να ψηφίσουν στον τόπο μόνιμης κατοικίας τους, αλλά με ορισμένες προϋποθέσεις ώστε να εξασφαλισθούν

– το αδιάβλητο της ψήφου

– η ισότιμη παρουσία όλων των κομμάτων, που θα διεκδικήσουν την ψήφο των Ελλήνων της Διασποράς.

Έχουμε διαμορφώσει μια πρόταση, που μπορεί να εντάξει στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα τον Ελληνισμό της Διασποράς και με την ψήφο του, χωρίς να ανατρέπει τη θέληση του Ελληνισμού της ελληνικής επικράτειας.

Στη βάση αυτή, προτείνουμε να δημιουργηθεί ξεχωριστή εκλογική περιφέρεια αποκλειστικά για τους Έλληνες της Διασποράς, από την οποία θα εκλέγεται συγκεκριμένος αριθμός βουλευτών προερχόμενοι από τον Ελληνισμό της Διασποράς.

Η εκλογική αυτή περιφέρεια μπορεί να είναι χωρισμένη σε εκλογικές ζώνες: από τις οποίες θα εκλέγονται οι βουλευτές της Διασποράς αναλογικά, με βάση τον αριθμό των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους κάθε ζώνης της περιφέρειας.

Με αίτησή του ο κάθε Έλληνας κάτοικος εξωτερικού, πρέπει να έχει τη δυνατότητα να εγγράφεται στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους του τόπου μόνιμης κατοικίας του, οι οποίοι θα ανανεώνονται κάθε χρόνο και θα οριστικοποιούνται σε εύλογο χρονικό διάστημα πριν από κάθε εκλογική διαδικασία».

Η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας, όπως κατατέθηκε στη Βουλή, αναφέρει όλες τις λεπτομέρειες για το πώς μπορεί να εφαρμοστεί ο σχετικός νόμος. Απαρτίζεται από 17 άρθρα και προτείνει η ρύθμιση αυτή να εφαρμοστεί από το 2017. Λόγω χώρου δεν την δημοσιεύουμε.

Βασικά, όμως, η Νέα Δημοκρατία δεν είναι υπέρ της πρότασης να εκλέγουν οι ομογενείς του εξωτερικού δικούς τους αντιπροσώπους.

Τα κόμματα, λέει, μπορούν να έχουν ομογενείς στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.

Όλα αυτά, πάντως, είναι «λεπτομέρειες».

Η ουσία είναι να μάς δοθεί αυτό το δικαίωμα. Αν φυσικά το θέλουμε.

Εγώ προσωπικά είμαι υπέρ. Έχω ελληνικό διαβατήριο, είμαι γραμμένος στα ελληνικά Δημοτολόγια και στους εκλογικούς καταλόγους, επισκέπτομαι τακτικά την Ελλάδα και έχω ένα σπιτάκι στο χωριό μου!

Κυρίως, όμως, θέλω να έχω λόγο για το ποιοι κυβερνούν τη χώρα της καταγωγής μου!

Και φαντάζομαι ότι την ίδια άποψη θα έχουν και άλλοι ομογενείς. Σίγουρα, όχι η πλειοψηφία. Θα ξαφνιαστώ αν στην Αυστραλία οι ψηφοφόροι θα ξεπεράσουν τις 30.000.

Στις ιταλικές εκλογές, πάντως, οι Ιταλοί της Αυστραλίας που ψηφίζουν, δεν ξεπερνούν τις 40.000.

Μεταξύ αυτών που διαφωνούν είναι και ορισμένοι συμπάροικοι που υποστηρίζουν ότι «θα πολυδιασπαστεί η παροικία μας για τα ελλαδικά πολιτικά κόμματα».

Το επιχείρημα αυτό εν μέρει ίσως υφίσταται. Αν και η παροικία μας και χωρίς τα ελλαδικά κόμματα μια χαρά τα καταφέρνει να είναι πολυδιασπασμένη.

Εγώ, πάλι, πιστεύω, ότι αν μας δοθεί το δικαίωμα αυτό θα «αναζωογονηθεί» η παροικία μας (η οποία έχει μπει σε φάση αφομοίωσης και παρακμής) αφού θα υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Αυτή, βεβαίως, είναι η δική μου ταπεινή άποψη. Ευχαρίστως να ακούσουμε και τις δικές σας. Και να τις φιλοξενήσουμε στις σελίδες του «Νέου Κόσμου».