Βιβλίο-έρευνα του Μιχ. Ιγνατίου για την οικονομική κρίση

Αστόρια, ΝΥ.- Το αδιαχώρητο δημιουργήθηκε την Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο της Αρχιεπισκοπής, στην Αστόρια, για την παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου του δημοσιογράφου, ερευνητή και συγγραφέα, Μιχάλη Ιγνατίου, «Τρόικα, ο δρόμος προς την καταστροφή». Πρόκειται για μια αποκαλυπτική έρευνα για το πως οδηγήθηκε η Ελλάδα στο μνημόνιο, βασισμένη σε έγγραφα του ΔΝΤ, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, της Κομισιόν και 139 συνομιλίες του συγγραφέα με πρωταγωνιστές, Ελληνες και ξένους, μεταξύ άλλων και τον πρώην γενικό διευθυντή του «Ταμείου», Ντομινίκ Στρος Καν.

Την εκδήλωση διοργάνωσαν ο Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη, το Hellenic Book Club, η οργάνωση HALC (Hellenic American Leadership Council), η Δωδεκανησιακή Ομοσπονδία, ο Παγκύπριος Αμερικής, η Ιόνιος Πολιτιστική Ομοσπονδία, η Ομοσπονδία Κεφαλλήνων και Ιθακησίων, η Χιακή Ομοσπονδία και η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών.

Στο ακροατήριο η μόνιμη αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΗΕ, Κατερίνα Μπούρα και οι γενικοί πρόξενοι της Ελλάδας και της Κύπρου, Γιώργος Ηλιόπουλος και Βασίλης Φιλίππου κι ο πρόξενος της Ελλάδας Μάνος Κουμπαράκης. Τους ομιλητές και το συγγραφέα παρουσίασε ο πρόεδρος της Δωδεκανησιακής Ομοσπονδίας, Γιώργος Ανδριώτης.

ΚΑΡΥΩΤΗΣ

Μιλώντας για το βιβλίο και τον συγγραφέα, ο Καθηγητής Οικονομικών Θεόδωρος Καρυώτης είπε πως η αρχή της ιστορίας γράφτηκε στο Καστελόριζο στις 23 Απριλίου του 2010, ο οποίος έβαλε την Ελλάδα στον σκληρό και απάνθρωπο μηχανισμό του ΔΝΤ, «ντροπιάζοντας την οικογένεια του παππού του, του πατέρα του και του ιστορικού κόμματος που ηγείτο».

Ο κ. Καρυώτης αναφέρθηκε στη μυστική συνάντηση που έλαβε χώρα το Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009 στο Λουξεμβούργο. Πέντε αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Eurogroup, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της ελληνικής κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου, συνοδευόμενοι από τους συνεργάτες τους, συγκεντρώθηκαν στο γραφείο του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου υπό πλήρη μυστικότητα και υπό τον απαράβατο όρο ότι δεν θα δημοσιοποιηθεί ποτέ η μυστική αυτή συνάντηση. Παρόντες ο Ζαν-Κλoντ Γιούνκερ, ο επικεφαλής της ΕΚΤ Ζαν-Κλοντ Τρισέ, ο επίτροπος Χοακίμ Αλμούνια, ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας Γιώργος Παπακωνσταντίνου και ο διοικητής της ΤτΕ Γιώργος Προβόπουλος.

«Για τη μυστική συνάντηση –τονίζει ο συγγραφέας-με ενημέρωσε δοκιμασμένη πηγή του Eurogroup, του οποίου προέδρευε τότε ο κ. Γιούνκερ, και την επιβεβαίωσε σε μένα ο κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος μου είπε ότι στη διάρκειά της «μας ζητήθηκαν μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος του 2010 (φυσικά όχι του 2009). Ειδικά», σημείωσε, «η ΕΚΤ επέμενε πολύ σε μεγάλη μείωση (μίλησε για 4-5 μονάδες). Τελικά στον προϋπολογισμό βάλαμε μείωση 3,6 μονάδες, που με τα επιπλέον μέτρα του Ιανουαρίου έγιναν 4 μονάδες», τόνισε ο τότε υπουργός Οικονομικών».

Εκείνη τη μέρα, οι κ. Γιούνκερ, Τρισέ και Αλμούνια έστειλαν στον κ. Παπανδρέου ένα «μίνι Μνημόνιο». Ήταν η πρότασή τους για να τερματιστεί η κρίση στη γένεσή της. «Ο τότε πρωθυπουργός δεν τους απάντησε ποτέ. Και η Ελλάδα οδηγήθηκε στην καταστροφή…»

Ανέφερε ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν όμως ο δεύτερος μοιραίος πρωθυπουργός γιατί ο πρώτος ήταν ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος τίναξε στον αέρα το δημόσιο χρέος και έστειλε την χώρα στην χρεοκοπία.

«Παρέλαβε μια χώρα (2003) με δαπάνες 47 δισ.€ για μισθούς και κοινωνικές παροχές και έσοδα από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές 58 δισ.€ και παρέδωσε μια χώρα με δαπάνες 80 δισ.€ και μόλις 77 δισ.€ έσοδα (2009). Δηλαδή, σε 5μιση χρόνια αύξησε τη δαπάνη για μισθούς και κοινωνικές παροχές 28% περισσότερο απ’ ότι αύξησε τα τακτικά έσοδα του κράτους. Παρέδωσε ένα κράτος, στο οποίο όλα τα έσοδα από φόρους και εισφορές δεν επαρκούσαν για τις δαπάνες μισθών και κοινωνικών παροχών- ούτε λόγος για περίσσευμα που θα χρηματοδοτούσε τα λειτουργικά έξοδα του κράτους, τις αμυντικές δαπάνες, τις δημόσιες επενδύσεις».

Ο κ. Καρυώτης ότι το πρόγραμμα που επιβλήθηκε στην Ελλάδα ήταν προβληματικό και ανεφάρμοστο για τα δεδομένα της Ελλάδας και θα έπρεπε ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου να το αποφύγει αντί να σύρει τη χώρα βάση σχεδίου στο μηχανισμό.

Αναφερόμενος στη σημερινή κατάσταση, είπε πως ο Αλέξης Τσίπρας δημιούργησε ανακάτεμα με τους ευρωπαίους εταίρους του και η Αμερική τον βοηθούσε βλέποντας ότι μια κατάρρευση της Ε.Ε. θα βοηθούσε τις ΗΠΑ να συνεχίσει την οικονομική της παντοδυναμία και να ασχοληθεί μόνο με την ανερχόμενη Κίνα.

«Βέβαια ο πρωθυπουργός θέλει να διώξει το ΔΝΤ από την Ελλάδα, αλλά δεν ρωτά και τον ξενοδόχο. Οι ΗΠΑ είναι ο κύριος μέτοχος του ΔΝΤ και η Κριστίν Λαγκάρντ είναι ο τοποτηρητής στην Αθήνα του Ομπάμα. Ο Αλέξης δεν φαίνεται να γνωρίζει ότι το γραφείο της Λαγκάρντ βρίσκεται μερικές εκατοντάδες μέτρα από τον Λευκό Οίκο».

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΩΚΟΥ

Η ανταποκρίτρια της εφημερίδας «Καθημερινή» στην Ουάσιγκτον, Κατερίνα Σώκου, είπε πως είχε την ευκαιρία τον περασμένο χρόνο στην Ουάσιγκτον να παρακολουθήσει το βιβλίο να να γράφεται, να δει την αφοσίωση που χρειάσθηκε και να μοιρασθεί τον ενθουσιασμό του συγγραφέα όσο το έργο προχωρούσε, οι πληροφορίες του να επιβεβαιώνονται και οι αποκαλύψεις να διαδέχονται η μία την άλλη.

Επισήμανε ότι ως ανταποκριτής στην Ουάσιγκτον ο Μιχάλης Ιγνατίου βρέθηκε στην καρδιά των γεγονότων που περιγράφει, την προσφυγή δηλαδή στο Ταμείο και τη δημιουργία της Τρόικας, και είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει τις εξελίξεις από πρώτο χέρι.

«Δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι που έχουν τη δυνατότητα να συνομιλούν κατ’ ιδίαν με πρωταγωνιστές όπως ο Ντομινίκ Στρος-Καν, τότε επικεφαλής του Ταμείου. Επιπλέον, η αντίληψη του Μιχάλη για τα ελληνικά πράγματα και η πρόσβαση που έχει στο πολιτικό και οικονομικό προσωπικό της Αθήνας του έδωσε την δυνατότητα να ξεδιπλώσει το πολιτικό δράμα που εκτυλισσόταν την ίδια στιγμή στην Ελλάδα».

Τόνισε ότι το βιβλίο ξεπερνά το έργο της δημοσιογραφίας, καθώς είναι μία πρώτη απόπειρα καταγραφής της ιστορίας, αποκαλύπτοντας περιστατικά που υπό άλλες συνθήκες θα περιμέναμε ίσως και δεκαετίες για να μάθουμε. Κι αυτό το καθιστά εξαιρετικά χρήσιμο για τους ιστορικούς του μέλλοντος.

Αναφέρθηκε στα τηλεγραφήματα της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, που αποδεικνύουν την αντίληψη των αμερικανών για την κρίση που ερχόταν, τα έγγραφα του ΔΝΤ και τις εκατοντάδες συνεντεύξεις.

«Ο Μιχάλης Ιγνατίου αποκαλύπτει, μεταξύ άλλων, ότι οι συνομιλίες με τον Στρος-Καν είχαν ξεκινήσει τουλάχιστον από τον Οκτώβριο του 2009, ότι ένα μίνι ευρωπαϊκό μνημόνιο είχε προταθεί στην κυβέρνηση Παπανδρέου από τον Νοέμβριο του 2009 αλλά αγνοήθηκε, ότι οι μεγαλύτεροι ξένοι διαχειριστές κεφαλαίων αποφάσισαν ότι η Ελλάδα ήταν χαμένο χαρτί σε μία συνάντηση στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία, την ώρα που ο διεθνής τύπος κυνηγούσε τον πρωθυπουργό Παπανδρέου στο Νταβός, ότι ακόμη και εντός του Ταμείου υπήρχαν σοβαρές επιφυλάξεις για το ελληνικό πρόγραμμα.

Αλλά για μένα η σημαντικότερη αποκάλυψη είναι η μυστική πλην άκαρπη προσπάθεια του Στρος-Καν να πείσει Γερμανούς και Γάλλους να συμφωνήσουν σε ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους πριν από την έναρξη του προγράμματος το 2010. Διότι αν τους είχε πείσει, αυτό θα έκανε πιο πιθανή την επιτυχία του ελληνικού προγράμματος, όπως άλλωστε είχαν σημειώσει στο συμβούλιο του ΔΝΤ κάποιοι εκτελεστικοί διευθυντές».

Η κ. Σώκου είπε ότι το βιβλίο προκάλεσε ανησυχία στο ΔΝΤ, το οποίο προσπαθεί να διαχειρισθεί την αποτυχία του ελληνικού προγράμματος, για τις ευθύνες που τυχόν θα του αποδίδονταν, καθώς παραβίασε το ίδιο το καταστατικό του για να δώσει τη βοήθεια προς την Ελλάδα.

«Ακόμη περισσότερο, όμως, προκάλεσε αναταράξεις στην Ελλάδα καθώς ιδιαίτερα ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου το θεώρησε προσωπική επίθεση».

Η ομιλήτρια μίλησε εγκωμιαστικά για τη δουλειά και το ήθος του συγγραφέα.

«Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς για την Ελλάδα, που υπάρχει μία γενικευμένη τάση απαξίωσης και το ήθος συνήθως δεν επιβραβεύεται, προσωπικά το παράδειγμά του Μιχάλη με εμπνέει να συνεχίσω να προσπαθώ να κάνω τη διαφορά, αξιοποιώντας τις δυνατότητες που μας δίνει αυτή εδώ η χώρα για να βοηθήσουμε την πατρίδα, ο καθένας όπως μπορεί, και όλοι μαζί καλύτερα», κατέληξε.

ΠΑΝΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Ο δημοσιογράφος Πανίκος Παναγιώτου είπε πως το βιβλίο είναι η καταγραφή της πρώτης πράξης της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας, με ανθρώπινο πόνο, με ανθρώπινες απώλειες, με χιλιάδες αυτοκτονίες για τις οποίες ούτε μιλάνε πια.

«Μια τραγωδία αλλιώτικη από τη Μικρασιατική καταστροφή και την προδοσία της Κύπρου, αλλά με τεράστιες επιπτώσεις και διαστάσεις στην κοινωνική συνοχή και την εθνική ασφάλεια, οι οποίες δεν έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους. Δεν ξέρουμε ούτε πότε, ούτε ποιος θα είναι ο επίλογος και πως θα γραφτεί».

Ανέφερε πως από τότε που έκανε την εμφάνισή της στην Ελλάδα η τρόικα και ειδικότερα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο Μιχάλης Ιγνατίου, ως ένας διεισδυτικός και μαχητικός δημοσιογράφος (και το έχει αποδείξει και με τα προηγούμενα βιβλία του), ξεκίνησε μια συστηματική και επίμονη προσπάθεια προς αναζήτηση της αλήθειας.

«Μίλησε σχεδόν με όλους τους πρωταγωνιστές, γιατί υπήρξαν και κάποιοι που δεν αποδέχτηκαν να μιλήσουν. Δεν στάθηκε μόνο σε έγγραφα και τι ισχυρίστηκε ο καθένας από τη δική του σκοπιά. Όπως πάντα, θέλησε να ερευνήσει και να αντιμετωπίσει το όλο ζήτημα σφαιρικά και συνολικά. Αυτή είναι η επιτυχία του βιβλίου! Εντάσσει τον αναγνώστη σε μια διαδικασία προβληματισμού και συγκρίσεων, ώστε να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα».

Ο Πανίκος Παναγιώτου αναφέρθηκε σε παλαιότερη εκτίμηση του συγγραφέα, που είχε πει ότι το ελληνικό πρόγραμμα είναι το δεύτερο χειρότερο στην ιστορία του ΔΝΤ και ότι μπορεί να γίνει το χειρότερο, δηλαδή να ξεπεράσει ακόμη κι αυτό της Αργεντινής.

«Ας ελπίσουμε ότι δεν θα γίνει. Λαμβάνοντας όμως υπόψη το περιεχόμενο του βιβλίου για τις πολιτικές που οδήγησαν στο πρώτο μνημόνιο, για τις νοοτροπίες, τις πρακτικές, τις συμπεριφορές που υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν, για το πώς λειτουργεί μέχρι σήμερα το ελληνικό πολιτικό σύστημα, είναι δύσκολο να αισιοδοξούμε».

Ο κ. Παναγιώτου χαρακτήρισε το βιβλίο «Τρόικα, ο δρόμος προς την καταστροφή» ένα πολύτιμο εργαλείο για να αντλήσουμε διδάγματα για το σαράκι της διχόνοιας που μας κατατρέχει.

«Οι εκτιμήσεις για ευθύνες και για τραγικά λάθη μπορεί να ποικίλουν. Δεν πρέπει όμως να ξεχνούμε ότι η ιστορία κρίνεται από το αποτέλεσμα και όχι από τις προθέσεις του κάθε πολιτικού και του κάθε πρωθυπουργού. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι με βάση την ιστορική εμπειρία, για όλες τις ελληνικές τραγωδίες, κάθε μορφής και έκτασης, υπήρχαν οι ξένοι που καραδοκούσαν και καραδοκούν για τα δικά τους συμφέροντα. Οι κερκόπορτες όμως άνοιγαν πάντα από μέσα… Επομένως, μόνο οι Έλληνες μπορούν να τους διώξουν και μόνο οι Έλληνες μπορούν να σώσουν την Ελλάδα! Φτάνει να αποφασίσουν επιτέλους να δουλέψουν όλοι μαζί όχι για το κόμμα, αλλά για την πατρίδα».

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΖΟΥΠΑΝΙΩΤΗΣ

Ο εκδότης/διευθυντής της Greek News, Αποστόλης Ζουπανιώτης, ανέφερε ότι οι πολλές αποκαλύψεις του βιβλίου εγείρουν πολλά ερωτήματα, τα περισσότερα ακόμη αναπάντητα. Πρώτο προς τον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου: Γιατί επέλεξε αυτή τη λύση, του ΔΝΤ, γιατί αγνόησε τις προειδοποιήσεις Στρος Καν για τους κινδύνους και γιατί δεν υποστήριξε το κούρεμα;

Επειτα προς τους εταίρους, που όπως στο εύστοχο παράδειγμα της «Ακρόπολης» του Κρόνιν, που μνημονεύει το βιβλίο, έκαναν μία εγχείρηση χωρίς καλή διάγνωση και με γιατρό που δεν είχε ξανά κάνει παρόμοια επέμβαση. Κι ο ασθενής απέθανε.

Ο κ. Ζουπανιώτης είπε πως το βιβλίο του Μιχάλη δίνει λοιπόν κάποιους από τους λόγους που η καταστροφή στην Ελλάδα ήταν τόσο κλίμακας και παρομοίασε την κατάσταση με ένα αεροπλάνο στο οποίο σημειώθηκε πλήρης κατάρρευση όλων των συστημάτων, οι πιλότοι μάλωναν μεθυσμένοι την ώρα του προβλήματος.

«Δεν λειτούργησε στη χώρα ουδείς θεσμός. Για τις εκάστοτε κυβερνήσεις, είπαμε. Η νομοθετική εξουσία απλά υπέγραφε, χωρίς καν να μπαίνει σε κόπο να διαβάζει τα μνημόνια. Η δικαστική έκρινε αδέκαστα μόνο για τα δικά της κλαδικά δικαιώματα και ούτε αδικίες σταμάτησε, αλλά ούτε τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και τα σκάνδαλα τιμώρησε».

Για τον Τύπο, είπε πως δεν έπαιξε το ρόλο του, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ουδείς παρακολουθούσε τις δημόσιες εκθέσεις του ΔΝΤ προ της κρίσης.

Παρότι η ιστορία και τα λάθη του παρελθόντος πρέπει να μας διδάσκουν, ο εκδότης της Greek News είπε ότι η ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται.

«Ο Βενιζέλος ανέτρεψε τον ΓΑΠ, όταν φάνηκε να ορθοποδεί τα πράγματα κι έκανε κυβέρνηση εθνικού σκοπού με Παπαδήμο, ο Σαμαράς φαγώθηκε το 2012 να οδηγήσει τη χώρα σε καταστροφικές διπλές εκλογές. Κι ο Τσίπρας το ίδιο πέρυσι τον Ιανουάριο, αντί να περιμένει να κλείσει η διαπραγμάτευση με το Σαμαρά, επέβαλε εκλογές για να γίνει πρόεδρος ο Παυλόπουλος, αντί του Δήμα. Δυστυχώς εδώ χρειάζεται μία ψυχανάλυση λαού και ηγεσίας, για να καταλάβουμε τα αίτια μιας τέτοιας καταστροφής και κυρίως τη μανία κάποιων να είναι αυτοί που θα κρατούν το τιμόνι του αεροσκάφους την ώρα της συντριβής».

Ο Αποστόλης Ζουπανιώτης είπε πως δυστυχώς στην Ελλάδα επιβραβεύονται οι πολιτικοί που δίνουν τις περισσότερες υποσχέσεις και λένε τα περισσότερα ψέματα.

«Στην Ελλάδα, όποιος δεν λέει ψέματα χάνει. Εχασε ο Καραμανλής το 2009, που είπε τα λιγότερα και κέρδισε ο ΓΑΠ του λεφτά υπάρχουν. Το Δεκέμβριο του 2009 η Λούκα Κατσέλη απαντούσε σε ερώτημά μου στο Capital Link ότι δεν χρειάζεται μείωση μισθών, αντιθέτως πρέπει να αυξηθούν. Όλως περιέργως το ΠΑΣΟΚ είπε την αλήθεια το 2012 και φυσικά έχασε. Το ΚΚΕ έδωσε με ειλικρίνεια τις θέσεις του, όμως ο κόσμος προτίμησε μια μεταλλαγμένη αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Ο λαός όταν άρχισαν τα μνημόνια αντί να διαλέξει έναν από τους δύο δρόμους, της ανατροπής, ή της συμμόρφωσης και προσαρμογής, επέλεγε τη λαϊκιστική πεπατημένη. Δεν είναι τυχαίο που και σοβαροί άνθρωποι πίστευαν τον ψεκασμένο Σώρα και τα τρισεκατομμύριά του που θα έσωζαν Ελλάδα και Κύπρο. Δηλαδή στα παραμυθάκια, αντί της σκληρής αλήθειας».

Καταλήγοντας αναφέρθηκε και στο κεφάλαιο του βιβλίου που αναφέρεται στην αποτυχία της κυβέρνησης Παπανδρέου να ενεργοποιήσει την Ομογένεια, μνημονεύοντας μεταξύ άλλων και τις παλινδρομήσεις σε σχέση με το Ομόλογο της Διασποράς, που τελικά δεν προχώρησε.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Ευχαριστώντας όλους όσοι έδωσαν το παρών στην εκδήλωση, ο Μιχάλης Ιγνατίου είπε πως εκλαμβάνει την παρουσία ως αναγνώριση της προσπάθειας που έκανε, ειδικά της δύσκολης έρευνας, η οποία έγινε υπό πολύ αντίξοες συνθήκες.

Απαντώντας στο ερώτημα που αρκετοί του έθεσαν, πως τόλμησα να τα βάλει με τρείς μεγάλες πολιτικές οικογένειες των πρωθυπουργών Σημίτη, Καραμανλή και Παπανδρέου, είπε πως δεν έκανε την έρευνα για να κατηγορήσω ανθρώπους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για την οικονομική καταστροφή και τις συνέπειες που βιώνει ο ελληνικός λαός., αλλά ερευνώντας μοιραία έπρεπε να εξετάσει τις πράξεις τους.

Χαρακτήρισε την έρευνα διαφορετική από τις προηγούμενες και εξαιρετικά δύσκολη, διότι ερευνούσαν πολύ πρόσφατα γεγονότα.

Είπε πως θεωρεί τον εαυτό του τυχερό, διότι είχα πρόσβαση σε υψηλά ιστάμενους αξιωματούχους που έχουν αποχωρήσει από το Ταμείο, και μερικούς οι οποίοι είναι και σήμερα στελέχη, ενώ για τον Ντομινίκ Στρος Καν είπε πως απάντησε σε ερωτήματά του και φώτισε γεγονότα που ήταν στο σκοτάδι.

«Αν τον άκουγαν οι ηγέτες μας, θα ήταν σήμερα καλύτερα τα πράγματα για την Ελλάδα».

Ο συγγραφέας αναφέρθηκε στην ερώτηση που έκανε στον Στρος Καν, ποιά θα ήταν η τύχη της Ελλάδας εάν η αναδιάρθρωση γινόταν πραγματικότητα την άνοιξη του 2010.

Ο Στρος Καν απάντησε ως εξής:

«Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε ποια θα ήταν η τύχη της Ελλάδας εάν γινόταν τότε η αναδιάρθρωση. Αλλά, κατά την άποψή μου, έπρεπε οι Ευρωπαίοι να έχουν το θάρρος να αποδεχθούν τις απώλειες τους αρκετά νωρίς. (Εννοεί βεβαίως την αναδιάρθρωση του χρέους, που δεν τη ζήτησε ούτε η ελληνική κυβέρνηση).

Πρώτον: Το οικονομικό κόστος για τους πιστωτές θα ήταν πολύ λιγότερο, καθώς «η μπάλα του χιονιού» δεν ήταν μεγάλη από την αρχή. Ήταν πολύ φοβισμένοι από το ενδεχόμενο εξάπλωσης της κρίσης στην Ιταλία και την Ισπανία, αλλά η άποψή μου ήταν διαφορετική. (ΣΣ: Στις κλειστές συνεδριάσεις ο Στρος Καν υπογράμμιζε ότι ΔΕΝ πίστευε στο σενάριο της εξάπλωσης της ελληνικής κρίσης σε άλλες χώρες).

Δεύτερον: Το κόστος για τους Έλληνες θα εξακολουθούσε να ήταν υψηλό, αλλά θα ήταν πολύ μικρότερο και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ειδικότερα, η έκταση της κρίσης θα ήταν πολύ μικρότερης διάρκειας».

Ο Μιχάλης Ιγνατίου τόνισε πως όπως τον διαβεβαίωσαν όλοι οι ειδικοί, εάν γινόταν η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, η Ελλάδα θα δανειζόταν 30 δισεκατομμύρια και όχι 110 που δανείστηκε στις 9 Μαΐου του 2010.

«Η οικονομική κρίση έχει ονοματεπώνυμο και δεν πρέπει να φοβόμαστε να λέμε την αλήθεια, πόσο μάλλον όταν υπάρχουν έγγραφα ντοκουμέντα που αποδεικνύουν όσα γράφουμε. Η εποχή της πρωθυπουργίας του κ. Σημίτη δεν ήταν χρυσή, όπως μας την παρουσιάζουν μέχρι και σήμερα. Ηταν η αρχή της δημιουργίας της κρίσης. Ο κ. Καραμανής έσφαλλε. Δεν έπρεπε να φοβηθεί το πολιτικό κόστος το 2008 όταν κατάλαβε το πρόβλημα. Στη συνέχεια, τον Μάρτιο του 2009, έπρεπε να πάρει τα μέτρα και ας έπεφτε η κυβέρνησή του. Θα είχε σώσει τη χώρα. Και το φθινόπωρο του 2009, η Ελλάδα χρειαζόταν χειρούργο καρδιολόγο και ο κ. Παπανδρέου ήταν μαθητευόμενος οδοντίατρος. Δυστυχώς, στα χέρια του πέθανε ο ασθενής που ήταν η Ελλάδα, και όσες προσπάθειες έγιναν μέχρι τώρα για να αναστηθεί απέτυχαν».

Καταλήγοντας δήλωσε ιδιαίτερα υπερήφανος για το έβδομο αυτό βιβλίο του, το οποίο χαρακτήρισε πικρό και πολύ θυμωμένο και το οποίο τον αρρώστησε.

«Είναι και το πρώτο, στο οποίο παίρνω θέση με ισχυρό τρόπο. Είναι η πορεία, όπως σας είπα, τριών πρωθυπουργών της Ελλάδας, η πορεία προς την καταστροφή της χώρας και της πτώχευσης του ελληνικού λαού. Εβαλα το χέρι στην καρδιά και άφησα την έρευνα να με καθοδηγεί. Και ήταν μία δύσκολη έρευνα με πολλές απογοητεύσεις και θλίψη, διότι αποδεικνύεται πως η Ελλάδα μπορούσε να σωθεί. Όμως, το τελικό αποτέλεσμα ήταν καλό και άξιζε τον κόπο και τις θυσίες».

πηγή:greeknewsonline.com