Οι Αρκάδες της Μελβούρνης τέλεσαν το πολυετές μνημόσυνο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη

Οι Αρκάδες της Μελβούρνης και οι φίλοι τους με μεγάλο σεβασμό και κατάνυξη τέλεσαν το πολυετές μνημόσυνο την Κυριακή, 7 Φεβρουαρίου, στον ιερό ναό Άξιον Εστί και κατέθεσαν στεφάνια εκ μέρους της Παναρκαδικής Ομοσπονδίας, του Παναρκαδικού Συλλόγου Μελβούρνης « Ο Κολοκοτρώνης» και των Συλλόγων του Αρκαδικού Κέντρου.

Εκφωνήθηκε σύντομη ομιλία από την πρόεδρο του Παναρκαδικού Συλλόγου, κ. Χρύσα Κανατά, κατά την διάρκεια του γεύματος στο χωλ της εκκλησίας, η οποία αναφέρθηκε στο ιστορικό της ημέρας και σε μερικές ιστορικές υποθήκες του τιμώμενου.

Όλοι εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους προς τον Θ. Κολοκοτρώνη, κάνοντας την ευχή το χώμα που τον σκεπάζει να ανθίζει παντοτινά και όλα τα άνθη της Ελληνικής γης να διατηρούν τη μνήμη του αιώνια.

Ο Κολοκοτρώνης

Έχουν περάσει 173 χρόνια από τότε, 4 Φεβρουαρίου 1843, που ο ελευθερωτής και στρατάρχης των Ελλήνων, στον αγώνα για την απελευθέρωση του Ελληνικού έθνους, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, πέρασε στην αιώνια μακαριότητα.

Η είδηση έφερε μεγάλη λύπη σε όλους τους Έλληνες και, για να εκφράσουν τα αισθήματά τους και την ευγνωμοσύνη τους προς τον μακάριο αυτό άνδρα, διάφοροι Δήμοι και Κοινότητες από όλα τα μέρη της Ελληνικής Επικράτειας έσπευσαν να οργανώσουν τελετές και μνημόσυνα και να αναγείρουν μνημεία, σε μέρη μάλιστα όπου ο μακαρίτης είχε διαπρέψει.

Η κηδεία του έγινε, μετά από παλλαΐκό προσκύνημα, στις 7 Φεβρουαρίου 1843, στην εκκλησία Αγίας Ειρήνης στην Αθήνα, με μεγάλη συρροή πολιτών με θρήνους και μοιρολόγια…

«Σε κλαίνε χώρες και χωριά..» και η σωρός του μετεφέρθη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Με τα χρόνια (1930) τα οστά του εναποτέθηκαν στο Μνημείο Προκρίτων στην Τρίπολη και, αργότερα, (1993) τοποθετήθηκαν στη βάση αγάλματος στην πλατεία Άρεως.

Ο Ελληνικός λαός τραγούδησε το θάνατό του με το τραγούδι:

Ένα πουλάκι εξέβγαινε μέσα απ`την Αθήνα

Νύχτα και μέρα περπατεί, πετάει μέρα νύχτα

Στην Κόρινθο γιομάτισε και στ` Άργος δειλινίζει

Και μέσα στην Τριπολιτσά στη μέση της πλατείας

Τα γράμματα εδιάβαν και οι εφημερίδες λένε

Κολοκοτρώνης πέθανε στον γάμο του Κολίνου

Το βράδυ ετρώγανε στου Βασιλιά το μπάλο

Το θάνατό του γνώρισε πούθελε ν`απεθάνει

Και του Γενναίου μίλησε και του Κολίνου λέει

Που είσαι Γενναίε στρατηγέ, Κολλίνε σπουδασμένε

Ελάτε πάρτε την ευκή με τριγυρίζει ο χάρος

Σώπα πατέρα μην το λές, μη λές πως θα πεθάνεις

Κι` έχουμ` οχτρούς και χαίρονται και φίλους και λυπούνται

Ελάτε πάρτε την ευκή και νάστε μονιασμένοι

Φιλήστε και τα εγγόνια μου και νάχουν την ευκή μου.

Η ζωή του Κολοκοτρώνη ήταν ένας συνεχής αγώνας για την ελευθερία της πατρίδας μας.

Γεγονότα που δόξασαν την μεγαλοψυχία του ως αγνού πατριώτη καθώς και την μεγαλοφυΐα του ως στρατιωτικού, ήσαν η απελευθέρωση της Τριπολιτσάς, στις 23 Σεπτεμβρίου 1821, και η καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη, στις 22 Ιουλίου 1822, στα Δερβενάκια, χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε τις νίκες της Γράνας, του Βαλτετσίου, του Άργους, της Πάτρας, της Κορίνθου κ.λπ.

Από τις πρώτες κιόλας πολεμικές επιχειρήσεις , ο Κολοκοτρώνης είχε επιβληθεί ως ο κορυφαίος στρατιωτικός ηγέτης των αγωνιστών της Πελοποννήσου. Με τις νίκες του είχε επιτύχει την σταθεροποίηση της Επανάστασης αλλά και την ανόρθωση του ηθικού ολοκλήρου του Ελληνικού λαού.

Ο Κολοκοτρώνης δεν επεβλήθη μόνον στον στρατιωτικό τομέα. Η επιρροή του στα πολιτικά θέματα και στις καταστάσεις που αντιμετώπιζε η Επανάσταση δεν ήταν ούτε άσχετη αλλά ούτε και εφήμερη. Αντιθέτως οι χειρισμοί του ήσαν αξιοθαύμαστοι και πολύ διδακτικοί για τους μετέπειτα και σημερινούς πολιτικούς.

Ενδεικτικό δείγμα η ευθύτητα με την οποία ο Κολοκοτρώνης μίλησε στον Άγγλο Ναύαρχο Χάμιλτον για να τον πείσει ότι η Αγγλία πρέπει να δεχθεί την εκλογή του Καποδίστρια ως πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδος. Επικεφαλής αντιπροσωπείας της Εθνικής Συνέλευσης της Τροιζήνας (1826) μετέφερε το αίτημα των Ελλήνων στον εκπρόσωπο της Αγγλίας.

Ο διάλογος είναι συναρπαστικός, όπως τον αφηγείται ο ίδιος στα Απομνημονεύματά του.

«Ημείς καπετάν Χάμιλτον, άλλον Ελληνα αξιώτερον δεν έχομεν, μόνο να εκλέξωμεν τον Καποδίστρια….Εμείς ποτέ συμβιβασμό δεν εκάναμε με τους Τούρκους. Ο βασιλεύς, ο Παλαιολόγος, εσκοτώθη. Καμία συνθήκη δεν έκαμε.»

Προξενεί θαυμασμό η θαρραλέα στάση του, ο ευθύς λόγος του και η λογική των επιχειρημάτων του. Η παρουσία του ενώπιον του απεσταλμένου μιας υπερδύναμης τότε παρουσιάζει μια εγγύηση, στην οποία υποχωρούν και οι δυνατοί. Και παρότι οι Άγγλοι ήθελαν την εκλογή του γνωστού φίλου τους Διονυσίου Ρώμα, τελικά δέχτηκαν την εκλογή του Καποδίστρια.

Ο απλός λαός τον χαρακτήρισε «Γέροντα» όχι επειδή ήταν γέρος , αλλά σοφός, έμπειρος και μυαλωμένος.Τον σοφό και έμπειρο ηγήτορα που θα πρέπει να τον ακούν και να τον σέβονται όλοι. Οι σοφίες και οι προφητείες του δεν έμειναν ανεκπλήρωτες. Έμειναν τόσο ριζωμένες στις καρδιές και την σκέψη των Ελλήνων που ακόμη και τώρα ο λαός αισθάνεται τον δυναμισμό και την έλξη τους.

Με αυτά τα αισθήματα και τις σκέψεις, οι οργανωμένοι Αρκάδες, σε παγκόσμιο επίπεδο, αποτίουν φόρο τιμής στον θρυλικό Γέρο του Μωριά την ημέρα του θανάτου του (4/2/1843) διοργανώνοντας Δοξολογίες και καταθέσεις Στεφάνων.

Πρώτη δημοσίευση:Neoskosmos.com