Tέσσερα Ελληνοαυστραλόπουλα ανοίγουν την καρδιά τους

Η εμπειρία των εξετάσεων του VCE είναι μια παράξενη εμπειρία. Οι μαθητές και οι μαθήτριες θα την θυμούνται σε όλη τους τη ζωή, είτε ως μία από τις ευχάριστες στη ζωή τους είτε ως μια από τις χειρότερες. Και για κάποιους ίσως και τραυματική.

Κώστας Μέλλος.

Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Κάθε οικογένεια και γονιός θέλει το παιδί του να γράψει καλά στο μάθημα των Ελληνικών. Και για να πάρει το “μπόνους” ώστε να συγκεντρώσει καλύτερο ΑΤΑR, που θα το φέρει πιο κοντά στο πανεπιστήμιο της επιλογής του. Αλλά και για την “τιμή των όπλων”, ότι, δηλαδή, ως Ελληνόπουλο της Διασποράς θα πρέπει να αποδείξει ότι γνωρίζει να χειρίζεται τη γλώσσα των προγόνων του.

ΜΙΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΚΟΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ

“Πολλοί συμμαθητές μου σταμάτησαν τα Ελληνικά, ήδη από το Year 6. Η μελέτη των Ελληνικών δεν είναι εύκολη υπόθεση” λέει στο “Νέο Κόσμο” η Κλειώ Γιαμιαδάκη, από το Caulfield, η οποία πιστεύει ότι η γλώσσα μαθαίνεται, κυρίως, εκτός σχολικής αίθουσας. “Αν και οι δάσκαλοι βοηθούν, ωστόσο το λεξιλόγιο μαθαίνεται εκτός σχολείου. Η προφορική εξέταση είναι σχετικά απλή, αφού οι ερωτήσεις που θα πρέπει να απαντηθούν είναι λίγο πολύ γνωστές” ενώ πιστεύει ότι σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και η αποστήθιση βοηθά. Η Κλειώ ισχυρίζεται ότι οι γραπτές εξετάσεις απαιτούν πιο προσεκτική μελέτη: “Αν ο μαθητής γνωρίζει λέξεις, τότε και η ακουστική κατανόηση και η κατανόηση κειμένου γίνονται εύκολες υποθέσεις”.

Ο Λευτέρης Τηγανής

Ο Λευτέρης Τηγανής, από το Mount Waverley, που ολοκλήρωσε το Year 12 στα Ελληνικά το 2015, πιστεύει ότι η όλη εμπειρία ήταν ευχάριστη και ότι έμαθε πολλά για τον εαυτό του. “Οι φιλίες που έκανα στα πρώτα σχολικά χρόνια εδραιώθηκαν στα χρόνια του VCE. Μοιραζόμασταν τo άγχος, την αγωνία και τη χαρά ειδικά στα χρόνια του VCE”. O Λευτέρης, που προέρχεται από οικογένεια από μικτό γάμο πιστεύει ωστόσο ότι το μάθημα θα μπορούσε να οργανωθεί καλύτερα. “Κατά καιρούς ένιωσα ότι θα μπορούσαν να είχαν γίνει περισσότερες προσπάθειες ώστε να δοθούν κίνητρα στους μαθητές είτε να ξεκινήσουν τα Ελληνικά είτε να τα συνεχίσουν”.

Ο Θεόδωρος Καραγκούνης, επίσης, από το Mount Waverley, είναι πιο συγκεκριμένος όσον αφορά τις εξετάσεις. “Να υπάρξουν εξετάσεις για τα αυστραλογεννημένα Ελληνόπουλα και διαφορετικές για εκείνα τα παιδιά που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και που πρόσφατα μετανάστευσαν στην Αυστραλία”. Σε γενικές γραμμές, ο Θεόδωρος είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένος από το “ταξίδι” του στα Ελληνικά τα τελευταία 12 χρόνια, που ενίσχυσαν τις σχέσεις του με την οικογένειά του. “Έμαθα πολλά για την πολιτιστική κληρονομιά μου, οι φιλικές μου σχέσεις έγιναν πιο ουσιαστικές και οι δεσμοί μου με την οικογένειά μου ωρίμασαν περισσότερο”. Κι ο Θοδωρής υποστηρίζει ότι η εκμάθηση και αποστήθιση λέξεων είναι σημαντικότατη.

Ο Θεόδωρος Καραγκούνης

Ο Κώστας Μέλλος από το Richmond, παραδέχεται ότι το σοκ όταν ξεκίνησε την πρώτη χρονιά των Ελληνικών σε επίπεδο VCE ήταν μεγάλο. “Δεν ήξερα τι να περιμένω και βίωσα πολύ άγχος. Ωστόσο, με την υποστήριξη της οικογένειας και των φίλων μου, η αρχική πίεση που ένιωσα ξεπεράστηκε”. Στις αρχές του Year 12 ένιωθε ήδη έτοιμος για τις τελικές εξετάσεις. “Έκανα όσα τεστ από προηγούμενες χρονιές μπορούσα. Και, βέβαια, μιλούσαμε μόνο Ελληνικά στο σπίτι τον τελευταίο χρόνο”. Θα ευχόταν οι γραπτές εξετάσεις να γίνονταν σε διαφορετικό μέρος. “Μας έβαλαν σε μία μικρή αίθουσα δίπλα σε μια σχολική αυλή. Όταν άρχισε το διάλειμμα, η φασαρία από τους μαθητές στον προαύλιο χώρο ήταν μεγάλη και δεν μπορούσαμε να συγκεντρωθούμε, και ειδικά στο ακουστικό μέρος της εξέτασης” λέει ο Κώστας στο “Ν.Κ.”.

Ο Κώστας έζησε ένα ακόμη δυσάρεστο περιστατικό: “Στη διάρκεια των προφορικών εξετάσεων, ένας από τους δύο εξεταστές δεν μού επέτρεπε να ολοκληρώσω την πρότασή μου, ενώ διαφωνούσε ανοιχτά με τις απαντήσεις μου και τις απόψεις μου”. Γενικά, όμως, πιστεύει ότι η διαδικασία των εξετάσεων ήταν καλά οργανωμένη και δίκαιη για τους μαθητές.

Ο Λευτέρης θα ήθελε να είχε περισσότερο χρόνο για να ετοιμαστεί για τις εξετάσεις. “Δυστυχώς, οι δεξιότητές μου αναπτύχθηκαν περισσότερο με την ελληνική γλώσσα μόλις τους τελευταίους μήνες που προηγήθηκαν των εξετάσεων παρά στη διάρκεια των δύο ετών που έκανα το VCE”. Θα άλλαζε τις προφορικές εξετάσεις για να καταστούν δικαιότερες για τους μαθητές. “Η συνέπεια που υπάρχει στη βαθμολόγηση των προφορικών εξετάσεων στις περισσότερες ξένες γλώσσες λείπει δυστυχώς στην Ελληνική και αυτό είναι ιδιαίτερα απογοητευτικό” τονίζει ο Λευτέρης.

Η Κλειώ Γιαμιαδάκη

Η Κλειώ, επίσης, υποστηρίζει ότι οι εξεταστές στα προφορικά θα πρέπει να αξιολογούν τους μαθητές με συνέπεια. “Έχοντας μιλήσει και με άλλους μαθητές, ανακάλυψα ότι υπήρξαν σημαντικές διαφορές στον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιήθηκαν οι προφορικές εξετάσεις. Γνωρίζω μαθητές στους οποίους οι εξεταστές δεν έκαναν ερωτήσεις στη διάρκεια της προφορικής εξέτασης και απλά οι εξεταζόμενοι είπαν χωρίς διακοπή αυτά που είχαν μάθει απ’ έξω. Την ίδια στιγμή, πολλοί μαθητές δέχτηκαν ‘βομβαρδισμό’ ερωτήσεων”. Επίσης πιστεύει ότι θα πρέπει να υπάρξει διαχωρισμός στις εξετάσεις με το αν η Ελληνική είναι η μητρική ή δεύτερη γλώσσα των εξεταζόμενων. “Ο τελικός βαθμός ενισχύεται μόνο με 4 ή 5 μονάδες κι αυτό γίνεται μόνο αν ο μαθητής γράψει πολύ καλά. Γι’ αυτό κι όλο και περισσότερα Ελληνόπουλα που γνωρίζω προτιμούν να μάθουν μια άλλη ξένη γλώσσα”.