Ελληνική Κοινότητα Παρισιού και Περιχώρων:« Δε φοβάμαι. Δεν ελπίζω. Είμαι… »

Παράσταση εμπνευσμένη από τη ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη

Ο Μάριος Ιορδάνου και η Σοφία Καζαντζιάν φώτισαν απλόχερα την τελευταία και βροχερή μέρα του Ιανουαρίου 2016 στο Παρίσι, με την εξαίρετα ζωντανή σκηνική παρουσία τους. Οι δυο καλλιτέχνες παρουσίασαν, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας και της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού, με διοργάνωση της Ελληνικής Κοινότητας Παρισιού και περιχώρων, την παράσταση : «Δε φοβάμαι. Δεν ελπίζω. Είμαι… », στην αίθουσα Ροσίνι, στο Δημαρχείο του ένατου διαμερίσματος του Παρισιού.

Επρόκειτο, στην ουσία, για ένα διήμερο που άρχισε με την επίσκεψη των καλλιτεχνών, το Σάββατο, στο λύκειο Αραγκό, όπου στεγάζεται και λειτουργεί ένα από τα ελληνικά σχολεία του Παρισιού. Οι μαθητές, προετοιμασμένοι κι ενημερωμένοι από τους καθηγητές τους, συμμετείχαν με ενθουσιασμό στην εκδήλωση που τους είχαν ετοιμάσει ο Μάριος και η Σοφία, φωνάζοντας ομαδικά κι ερμηνεύοντας φράσεις και αποσπάσματα από τον Καζαντζάκη μεταφρασμένα στα γαλλικά.

Την παράσταση της Κυριακής τίμησαν με την παρουσία τους εκπρόσωποι της Πρεσβείας και του Προξενείου της Ελλάδας, της Κυπριακής Κοινότητας Παρισιού, η τέως και ο νυν πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας φίλων Νίκου Καζαντζάκη, καθώς και η Μαρίτα Παπαρίζου, διευθύντρια της Επιτροπής διεκδίκησης του τίτλου – για την πόλη του Βόλου – της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης 2021.

Τη μουσική εισαγωγή στο θέαμα, με μια αλυσίδα από νότες του Αλέξη Ζορμπά, στο πιάνο, ανέλαβε η δωδεκάχρονη Ναυσικά Πράντζου. Στη συνέχεια, μπροστά στο κοινό που παρακολούθησε συνεπαρμένο, απνευστί, τη σκηνική σύνθεση, βασισμένη στη ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη – με κεντρικό άξονα την Ασκητική – το ντουέτο των καλλιτεχνών ερμήνευσε, απήγγειλε, τραγούδησε και χόρεψε τη ζωή και το έργο του συγγραφέα και φιλόσοφου, έτσι που τον ανάστησε, τον έφερε στο εδώ και το τώρα, ανάμεσά μας. Λέξεις όπως άνθρωπος, ψυχή, υπέρβαση, ευθύνη, αναζωπύρωσαν θύμηση, ταύτιση, συγκινήσεις που κοιμώνταν, ναρκωμένες θαρρείς, βαθιά στον καθένα και περίμεναν την ευκαιρία να ξυπνήσουν με καινούρια πρωτόγνωρη ζωντάνια.

Ήταν ένα ξεχωριστό απόγευμα.

Ένα μεγάλο, ειλικρινές μπράβο στον Μάριο Ιορδάνου και τη Σοφία Καζαντζιάν, τους από κοινού και εξ ολοκλήρου συντελεστές της παράστασης, για το αστραφτερό, πολύπλευρο ταλέντο τους αλλά κι ένα θερμό ευχαριστώ για την ικανότητα επικοινωνίας με τον θεατή, το ζεστό ανθρωπισμό τους και το ανυπολόγιστο, άνευ όρων και ορίων «δόσιμο» στο κοινό τους.

Mαρία Roblin.

Photos- Φωτογραφίες : https://goo.gl/photos/tQeZpe7DXfqgJd5t5

« Je ne crains rien. Je n’espère rien. Je suis libre »
Représentation inspirée de la vie et de l’œuvre de Nikos Kazantzakis

Texte : Marie Roblin.
Marios Iordanou et Sophia Kazantzian se sont employés avec générosité à illuminer la dernière et pluvieuse journée de janvier 2016 à Paris, en nous offrant l’élégante vivacité de leur présence scénique. Sous l’égide du Ministère grec des Affaires étrangères et du Secrétariat général des Grecs de l’étranger, la Communauté hellénique de Paris et des environs étant organisatrice, les deux artistes ont donné une représentation de : « Je ne crains rien. Je n’espère rien. Je suis libre », à la salle Rossini de la mairie du 9e arrondissement de Paris.
En réalité, une première journée avait fait pendant à cette manifestation : la veille, Marios Iordanou et Sophia Kazantzian s’étaient rendus au lycée Arago où est implantée une des écoles grecques de Paris. Les élèves, dûment instruits et préparés par leurs professeurs, ont participé avec entrain à ce que les deux comédiens avaient concocté pour eux, en récitant et en déclamant, en chœur, des extraits de l’œuvre de Kazantzakis, traduits en français.
Quant à la représentation du dimanche, plusieurs personnalités l’ont honorée de leur présence : les représentants de l’Ambassade et du Consulat de Grèce, de la Communauté Chypriote de Paris, les passé et actuel présidents de la Société Internationale des amis de Nikos Kazantzakis, ainsi que Marita Paparizou, directrice artistique du Comité de candidature de la ville de Volos au titre de capitale européenne de la culture pour 2021.
La jeune Nafsika Prantzou a su aménager une agréable introduction à ce spectacle, en égrenant au piano la cascade évocatrice des notes d’Alexis Zorba. Ensuite, devant un public au souffle suspendu, qui suivait avec un constant plaisir tout ce qui se passait sur scène et qui dérivait de la vie et de l’œuvre de Nikos Kazantzakis – autour d’un axe constitué par son essai, Ascèse, – le duo a interprété de moult façons, en déclamant, chantant et dansant la vie et l’œuvre de l’écrivain et philosophe, pour mieux le ressusciter, le rendre présent ici et maintenant, parmi nous. Des mots comme homme, âme, dépassement, responsabilité, ont réveillé mémoires et identifications, des émotions endormies voire anesthésiées, dirait-on, tout au fond de chacun, et qui n’attendaient que l’occasion de retentir avec une fraîcheur toute nouvelle.
Ce fut une après midi incomparable.
Un grand bravo, pour leur talent étincelant et multiforme, à Marios Iordanou et à Sophia Kazantzian, qui ont construit ensemble la totalité de cette représentation théâtrale, mais aussi d’affectueux remerciements pour leur capacité à communier avec le spectateur, pour leur humanité rayonnante et leur inlassable don de soi, sans condition ni limite.