ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Μια κότα στρουμπουλή

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Μια κότα άσπρη, στρουμπουλή,

Στου Μαξίμου την αυλή

Σκάλιζε τα χώματα,

Απ΄τα ξημερώματα!

Κάποια την πέταξε εκεί

Τι να ήθελε να πεί,

Ποιον να ήθελε να δείξει

Τι να θέλει ν΄αποδείξει;

Ξέφραγη  η Αττικού

Όποιος θέλει κάνει ντου

Μέσα έξω όλο μπάζει

Και τους τρώει το αγιάζει!

Λίγο αργότερα μπροστά

Πιάσανε μια μορφονιά

Και στο Τμήμα την τραβάνε

Στο αυτόφωρο την πάνε…

Τη δικάζουν σαν  χαζή

Που ’μπλεξε το μαγαζί

Και αντί για το κοτέτσι

Πήγε κότα  στον Αλέξη!

Δεν λυπήθηκε  σταλιά

Μες το κρύο κουτσουλιά

Τρέμει η κότα  κι αμολάει,

κι όλα τα πουλιά τσιμπάει!

Μα έλα ετούτη που γελά

Και το δικαστή πουλά,

Μια και δυό και τρεις δεκάρες

Άρες – μάρες κουκουνάρες

Κι ακτιβίστριες σωρό

Πιάσαν όλες το χορό,

Δήθεν μου και τάχα μου

Έχασα τη γάτα μου!

Θα ‘θελα εγώ να δω

πήγανε  το  ζωντανό

κάπου για να ξαποστάσει

ή το βάλανε να βράσει;