Στοχασμοί: Η πίστη

Η πίστη, είδε την ελπίδα που ήταν χλωμή και κατάλαβε το σφάλμα της. Είχε απασχολήσει για πολύ καιρό το μυαλό της με τους φόβους που τριγύριζαν εδώ και εκεί και έπαυε να είναι ακλόνητη πια.
Γύρισε γρήγορα να μαζέψει τα συστατικά της.
-Επιθυμία, πεποίθηση και προσδοκία, ελάτε γρήγορα εδώ, τους φώναξε.
Η επιθυμία, σταμάτησε να σαλιαρίζει με το πρόσκαιρο το οποίο τραβάει το βλέμμα από το σκοπό.
Η πεποίθηση, σοβαρεύτηκε και άρχισε να πετάει τα άχρηστα σκουπίδια του υποσυνείδητου για να κάνει χώρο για το καινούριο. Το μη και το δεν, εγκλωβίστηκαν μαζί με τους φόβους μακριά από τη διαδρομή της.
Η προσδοκία, έπαψε να ονειροπολεί και το έριξε στη δράση, προκειμένου να δει το ποθητό της.
Μόλις βρεθήκαν και οι τρεις μαζί, η πίστη βρήκε πάλι το ανάστημά της και έτσι αναζωογονήθηκε ξανά η ελπίδα, ώστε να μπορέσει μαζί με το θάρρος, την αξία και την αγάπη να κοιτάξει κατάματα το κάθε θεριό που καρτερεί σε όλα αυτά τα θεοσκότεινα δρομάκια του μονοπατιού μας.