Στοχασμοί: Καμάρι μου‏

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΟΜΙΚΟΣ

Συγγραφέας

Για την ΡΗΡ

Καμάρι μου.
Δεν μπορώ άλλο! μου φώναξες κάποια στιγμή χτυπώντας το χέρι σου στο τραπέζι. Έχεις βρεθεί σε απελπισία, σε μια εποχή που οι απαντήσεις δείχνουν εξαφανισμένες και οι δυσκολίες να μην έχουν καμία λύση.
Γλυκέ μου.
Σου χάιδεψα τρυφερά τα μαλλιά. Λόγια παρηγοριάς, δεν χρειάζονται. Είναι η ώρα της ψυχής να μιλήσει. Σε φίλησα στο μέτωπο και κοιτώντας σε στα μάτια σου είπα τα λόγια αυτά:
Χαρά μου.
Απαντήσεις δεν έχω να σου δώσω. Ξέρω όμως μια πραγματικότητα να σου πω. Οι παππούδες σου, έχοντας μηδενικές γνώσεις σε σχέση με τα εφόδια που εσύ τώρα έχεις, έφτιαξαν τα περισσότερα από αυτά που γύρω σου σήμερα κατέχεις και τα θεωρείς δεδομένα. Και ήταν ξυπόλυτοι, χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό, χωρίς καν δρόμους, φάρμακα, επικοινωνίες, ταχύτητα, πληροφορίες και δεδομένα.
Από τους γονείς σου, είσαι ο κληρονόμος διπλής ευφυΐας. Αυτής της μητέρας σου και αυτής του πατέρα σου μαζί! Έχεις τα γονίδια και των δύο! Αν οι γονείς σου έφτασαν σε αυτό που σου πρόσφεραν εσένα μέχρι σήμερα έχοντας ο καθένας τους μόνο το δικό του δισάκι στον ώμο του, τότε σκέψου εσύ πόσο καλύτερα εφοδιασμένος είσαι από αυτούς.
Η μητέρα σου, σου έμαθε να αισθάνεσαι την αγάπη και ο πατέρας σου να διαχειρίζεσαι τη δύναμη. Δεν έχεις έρθει σε αυτόν τον κόσμο για να σε πείσουν κάποιοι ότι δεν μπορείς, ακόμα και αν αυτό το κάποιοι το ονομάζεις καταστάσεις! Μόνο εσύ είσαι υπεύθυνος να αποφασίσεις αν θα συνεχίσεις, ή αν θα εγκαταλείψεις.