Μηνυμα του Σεβ. Μητροπολίτου Ιταλίας και Μελίτης κ.κ. Γενναδίου επί τοις Χριστουγέννοις 2015

Ἐκλεκτοί καί περιπόθητοι ἀδελφοί

τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως Ἰταλίας καί Μελίτης,

«Μή φοβεῖσθε»: Μήνυμα Θεϊκόν, μήνυμα Ἀγγελικόν, μήνυμα ἐπίκαιρον, μήνυμα ὑψίστης σημασίας διά τόν ἄνθρωπον, διά τόν ὁποῖον ἐγεννήθη ὁ Χριστός, ὁ Σωτήρ τῆς ἀνθρωπότητος. Μήνυμα χαρᾶς, ἀγαλλιάσεως, σωτηρίας καί ζωῆς. Μέσα εἰς τήν ἀνάδελφον καί ἀδιάφορον σημερινήν ἀνθρωπότητα, ἡ ὁποία μαστίζεται, ἀλλά καί θανατοῦται μέ πολλούς τρόπους, ὁ Ἄγγελος τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης, ἀπό τό Σπήλαιον καί τήν Φάτνην, ἔνθα κατεδέχθη νά γεννηθῇ ὁ Χριστός, διά νά σώσῃ τόν ἄνθρωπον καί τόν ἀναβιβάσῃ εἰς τόν Θρόνον του, διά νά τόν κάμῃ μακάριον καί αἰώνιον μέσα εἰς τήν Βασιλείαν Του, φέρει εἰς αὐτόν τήν ἐκπληκτικήν καί χαρμόσυνον εἴδησιν, τό δυναμικόν μήνυμα τῆς συνεχίσεως τῆς κατά Χριστόν ζωῆς: «Μή φοβεῖσθε». Ὁλόφωτος, ἀκτινοβόλος, ὡς οὐράνια καί ὑπερκόσμιος παρουσία, ἀπό τόν Θεόν ἀπεσταλμένος ὁ Ἄγγελος, «εὐαγγελίζεται χαράν μεγάλην, ἥτις ἔσται ἐν παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ … Χριστός, Κύριος».

«Μή φοβεῖσθε» ἀδελφοί μου περιπόθητοι, ἀπό τούς δύσκολους, ἀπό τούς ἀδιάφορους, ἀπό τούς φανατικούς, ἀπό τούς ὀργισμένους, ἀπό τούς ἀνάδελφους, ἀπό τούς ἀσώτους καί τούς συκοφάντας προδότας, διότι ὁ Χριστός, ὁ «Κύριος καί Θεός» μας, δέν μᾶς ἐγκαταλείπει, οὐδένα ἐγκαταλείπει, ἀλλά ὅλους θέλει σωθῆναι, διότι πάντοτε εἶναι μαζί μας: «Χαρά μεγάλη … παντί τῷ λαῷ».

«Μή φοβεῖσθε», ἀφωσιωμένα καί εὐλογημένα Τέκνα τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριαρχείου καί γνήσια καί πιστά μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως Ἰταλίας καί Μελίτης, διότι ἐγεννήθη ὁ Θεός ὡς ἄνθρωπος ἐν Βηθλεέμ, ἐγεννήθη ὡς «πᾶσι προσιτός ἄνθρωπος, ὁμοίῳ τόν ὅμοιον καλέσας» (Ἀκάθιστος Ὕμνος). Ἦλθε, διά νά εἶναι πάντοτε μαζί μας καί ἐκάλεσεν ὅλους μας εἰς τήν σωτηρίαν καί τήν βασιλείαν του. Ὁ Ἄγγελος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εὐαγγελίζεται εἰς τούς Ποιμένας τό «Μή φοβεῖσθε», μέ τήν λαμπροτάτην εὐκαιρίαν τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, φέρει μήνυμα δυνάμεως, φέρει τό μήνυμα τῆς χάριτος, τό μήνυμα τῆς ζωῆς, τό μήνυμα τῆς παρουσίας τῆς σωτηρίας εἰς τόν κόσμον, τόν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ μοναδική ἐλπίς τοῦ κόσμου καί εἰς Αὐτόν «ἐδόθη πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς» (Ματθ. 28,18).

«Μή φοβεῖσθε»: Μιμηθῶμεν τούς Ποιμένας, οἱ ὁποῖοι ἀγάλλονται καί χαίρουν «χαράν μεγάλην», ἀκούοντες τήν φωνήν τοῦ Ἀγγέλου τοῦ Θεοῦ. Τό Ἀγγελικόν μήνυμα νικᾷ τήν ματαιότητα καί τήν μισαλοδοξίαν. Δέχονται οἱ Ποιμένες τό Σπήλαιον καί τήν Φάτνην: ἀντί τῆς ὕλης καί τῆς φιλοδοξίας, τά ἀνάκτορα καί τήν κοσμικήν ἐξουσίαν, ἀναπαύουν μέσα εἰς τάς καρδίας των τό «Παιδίον τῆς Βηθλεέμ», καί, μάλιστα, τρέχουν διά νά προσκυνήσουν καί προσφέρουν τήν λατρείαν των, μή φοβούμενοι τόν «βρεφοκτόνον καί παιδοκτόνον» Ἠρώδην, ἀλλά καί μή δίδοντες σημασίαν εἰς τάς ἐχθρικάς φήμας κατά τοῦ Χριστοῦ. Οἱ Ποιμένες, μέ ὁδηγόν τόν ἀστέρα, ταπεινοί, εὐδιάθετοι, ἀπλούστατοι καί πιστοί εἰς τόν ἀναμενομένον Μεσσίαν καί Λυτρωτήν, ἀνατενίζουν μέ δέος ἱερόν τό θέαμα καί ἔκπληκτοι θαυμάζουν καί τρέχουν νά προσκυνήσουν τόν Θεάνθρωπον, τόν Τελειωτήν τῆς Πίστεως καί τῆς Σωτηρίας μας Ἰησοῦν Χριστόν.

Εἶδον τόν ἀπεσταλμένον ἀπό τόν οὐρανόν. Εἶδον μίαν φωτεινήν πτυχήν τοῦ οὐρανίου κόσμου. Μέ τόν τρόπον αὐτόν τῆς πίστεως καί τῆς ἀληθινῆς προσκυνήσεως, οἱ Ποιμένες δέν ἔδωσαν εἰς Ἐκεῖνον, Ὅστις ἄφησε τόν οὐρανόν καί ἦλθεν εἰς τήν γῆν ὡς ἄνθρωπος δι’ ἡμᾶς, μίαν μικράν γωνίαν τῆς καρδίας των, δέν ἔδωσαν εἰς Ἐκεῖνον, Ὅστις ἄφησε τήν δόξαν Του «παρά τῷ Πατρί», καί ἔγινε ταπεινός, μίαν δευτερεύουσαν θέσιν, ἀλλά ἔδωσαν τό κέντρον τῆς καρδίας των, ὁλόκληρον τήν ζωήν των.

Ἰδού, ἀδελφοί μου Ὀρθόδοξοι, τό «Μή φοβεῖσθε» τοῦ Ἀγγέλου, τό ὁποῖον ἤκουσαν πρῶτοι, μέ χαράν, οἱ πτωχοί καί γενναῖοι Ποιμένες, οἱ ὁποῖοι ἔτρεξαν μέ προθυμίαν διά νά προσφέρουν τήν προσκύνησιν καί λατρείαν των εἰς τόν «Θεόν ἐνανθρωπήσαντα», λαμβάνουν τήν Ἄνωθεν δύναμιν καί τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, γίνονται ἥρωες καί μάρτυρες τοῦ ὑπερφυσικοῦ γεγονότος τῆς Γεννήσεως, διότι μέσα εἰς τήν καρδίαν των κυριαρχεῖ ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος ἔγινεν ὁ ἄξων τῆς ἰσχύος των καί ἡ πυξίς τῆς πορείας τῆς ζωῆς των, οὐδένα φοβούμενοι. Τό «μή φοβεῖσθε» τοῦ Ἀγγέλου τοῦ Θεοῦ σώζει κάθε ἄνθρωπον, ὀ ὁποῖος προστρέχει μέ πίστιν καί ἀγάπην εἰς τόν σωτῆρα τοῦ κόσμου, ἀκόμη καί ὅταν δέν εὕρῃ ἀνοικτήν τήν θύραν. Στενά δρομάκια, ἀπόμερα, χωρίς παλάτια καί λεωφόρους, ἦτο ἡ πορεία τῶν Ποιμένων. Δέν εἶναι ἡ Ρώμη ὁ τόπος τῆς Γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ κοσμοκράτειρα, οὔτε ἔρχεται εἰς τά Ἱεροσόλυμα ἡ Παναγία Παρθένος, ἡ ὁποία «ἀνέκλινεν αὐτόν ἐν τῇ Φάτνῃ». Ὅμως, ἐάν εἰς ἕνα ἀπό τούς δύο τόπους ἦτο ὁ τόπος τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου, ὁπωσδήποτε θά ἦτο, ὅλως ἰδιαιτέρως, δύσκολον νά εὑρεθοῦν μέσα εἰς τάς μεγάλας καί φημισμένας αὐτάς πόλεις, λόγῳ τοῦ ἐπαγγέλματος, ἀλλά καί λόγῳ τοῦ ἀπλοῦ φρονήματος, τῆς ταπεινώσεως καί τῆς σεμνότητος αὐτῶν.

Τό θαῦμα γίνεται καί εἰς αὐτό συμπεριλαμβάνονται οἱ Ποιμένες, οἱ ὁποῖοι βλέπουν, προσκυνοῦν καί λατρεύουν τόν Θεάνθρωπον Σωτῆρα Χριστόν. Ἀμείβεται ἡ προθυμία, ἡ διάθεσις, ἡ καθαρότης τῆς καρδίας, ἡ γενναιότης, τό ἀνεπίληπτον τῆς ζωῆς, ἡ προσευχή των. Εἶναι τά δῶρα τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης, τά ὁποῖα οἱ Ποιμένες προσφέρουν εἰς τόν Φιλάνθρωπον Θεόν. Εἶναι τά δῶρα, τά ὁποῖα ἕκαστος ἐξ ἡμῶν δύναται νά προσφέρῃ εἰς τόν Πανοικτίρμονα Θεόν καί Λυτρωτήν τοῦ κόσμου.

Εἰςτάς ἐπικινδύνους καί ἀπεγνωσμένας αὐτάςἡμέρας, τάς ὁποίας διερχόμεθα ἔμφοβοι καί ἀναστατωμένοι, ἡ προσευχήεἶναι δεξαμενή δυνάμεως καί χάριτος, διό καί προσεύχομαι ἀδιαλείπτως, πρότῆς θαυματουργοῦ Εἰκόνοςτοῦ Παντοκράτορος, ἡ ὁποία φυλάσσεται εἰςτόνἐνΒενετίᾳἱστορικόν καί μεγαλοπρεπέστατον Μητροπολιτικόν ΝαόντοῦἉγίουΓεωργίουτῶνἙλλήνων, ὑπέρὅλων, οἱ ὁποῖοιδιώκονται καί ὑποφέρουνἀδίκως, ὑπέρτῶν αἰχμαλώτων, φυλακισμένων, ἀναπήρων, ἀρρώστων, τῶνἐχόντων πάσηςἀνάγκης. ΠρότοῦἉγίουΘυσιαστηρίου εὑρισκόμενος, προσεύχομαι καί ὑπέρτῆς καταπαύσεωςτῶν πολέμων καί τῆς παγκοσμίουκρίσεως, τῆςδιαφθορᾶς καί τῆςἀληθινά πληγωμένηςἀξιοπρεπείας τοῦἀνθρώπου. Ἀναπέμπομεν δεήσεις καί ἱκεσίας διάτήνεὕρεσινἀξιοπρεποῦς λύσεωςδιάτόμεταναστευτικόν πρόβλημα, τό ὁποῖονἀγγίζει καί τήνὈρθόδοξονΜητρόπολιν, ἡ ὁποία ἀγωνίζεται, μέτήνδύναμιν τοῦΣωτῆροςΧριστοῦ, μέσα εἰςτά πλαίσια τῶνδυνατοτήτων της. Προσευχόμεθα ὑπέρ τῶν Νέων, οἱ ὁποῖοι εἶναι τό μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος. Τέλος, παρακαλῶ τόν Πανάγαθον καί Παντοδύναμον Θεόν ὅπως φωτίσῃ τούς Ἄρχοντας καί ὑπευθύνους, διά νά ἐργασθοῦν δικαίως καί δραστηρίως διά τήν εἰρηνικήν συμβίωσιν τῶν λαῶν καί τήν προστασίαν τῶν πτωχῶν, ἀλλά καί νά φωτίσῃ καί ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι μέ τρόπους καί μέσα ἀπάνθρωπα σκορπίζουν τήν καταστροφήν καί τόν θάνατον, νά τούς ὁδηγήσῃ εἰς τόν δρόμον τῆς Χάριτός Του. Ἡ σκέψις καί ἡ προσευχη μας διά τά νήπια, τά παιδάκια, ὅλους ἀνεξαιρέτως. Ὅλοι μας ἄς ἔχωμεν μέσα εἰς τήν καρδίαν μας τό Ἀγγελικόν Μήνυμα: «Μή φοβεῖσθε», ὅμως, μέ ἄξωνα ἐνεργείας καί πυξίδα πορείας τόν ἐν Σπηλαίῳ γεννηθέντα καί ἐν Φάτνῃ ἀνακλιθέντα Σωτῆρα τοῦ κόσμου Ἰησοῦν Χριστόν.

Εὐχόμενος, μέἀνυπόκριτον ἀγάπην, ἐνΧριστῷγεννηθέντιΣωτῆριἡμῶνΧριστῷ, τῷἱερωτάτῳΚλήρῳ, τῷθεοτίμῳ λαῷ καί εἰςτούς λαμπρούςΣνεργάτας – Συνεργάτιδας τῆςὈρθοδόξουΜητροπόλεως Ἰταλίας καί ΜελίτηςτοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, εἰςτούςΣεβασμιωτάτους Μητροπολίτας καί Ἐπισκόπους τῶν κατάΤόπους ὈρθοδόξωνἘκκλησιῶν – Μέλητῆς Ἐπισκοπικῆς Συνελεύσεως, εἰςὅλουςτούςΧριστιανούς, εἰςτούς πιστεύοντας εἰςτόνΔημιουργόν καί ΚύριοντοῦκόσμουΘεόν, κάθεἄνθρωπον ἀγαθῆς διαθέσεως καί ἐνεὐχαριστείᾳ τήνΡωμαιοκαθολικήν Ἐκκλησίαν, ἐντέλειδέεὐχόμενοςεἰςὅλουςτούςὈρθοδόξουςἐνἸταλίᾳ ἀδελφούς μας, «Καλάχριστούγεννα, εἰρηνικά καί πανευφρόσυνα» καί «Εὐλογημένον, γαλήνιον καί αἴσιον κατά πάντα, μέὑγείαν καί ἀγαλλίασιν πνευματικήν τόνΝέονΧρόνον 2016», διατελῶ, ὅλως πρόθυμος, πρόςτόνὝψιστονΘεόν ταπεινόςεὐχέτης.

Ἐν Βενετίᾳ τῇ 25ῃΔεκεμβρίου 2015

† Ὁ Μητροπολίτης

ὉἸταλίας καί Μελίτης Γεννάδιος