ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Πάλι τα λόγια τα ωραία τα μεγάλα!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Πάλι τα λόγια τα ωραία τα μεγάλα! Με την άφιξη στην Αθήνα (!) των «θεσμών» ή των «τροϊκανών», είδαν το φως της δημοσιότητας και οι πρώτες ηρωικές, πλην, δυστυχώς, άναρθρες, κραυγές!..

– Σκληρό μπρα ντε φερ!

-Τι ζητούν οι θεσμοί, τι δίνουμε εμείς…

-Τους «στριμώξαμε στο Ξενοδοχείο»…

-Τους πιάσαμε απ΄ το λαιμό…

Κι όλα αυτά (και άλλα πολλά) γιατί; Απλούστατα, διότι αντί να διαπιστωθεί πρόοδος, που θα άνοιγε το δρόμο για την καταβολή των 2 δισ. ευρώ στην Ελλάδα, όπως είχε συμφωνηθεί, οι «Θεσμοί» ήρθαν αντιμέτωποι με καθυστερήσεις και νέες «τρύπες» στην εκτέλεση των προαπαιτουμένων!

Δηλαδή πάλι τα θαλασσώσαμε, πάλι δεν προλάβαμε, πάλι φταίμε και πάλι …φωνάζουμε!

Όχι για να τους φοβίσουμε… Ούτε αυτοί τρομάζουν ούτε εμείς αντρειωνόμαστε … Στο τέλος ό,τι πουν  θα κάνουμε. Όπως πάντα.

Για να αποκοιμίσουμε πάλι το πόπολο φωνάζουμε…

Άσμα ηρωικό και Πένθιμο… Κυρίως το δεύτερο!

Πρώτη φορά αριστερά και πως αισθάνεστε ΧΩΡΙΣ ΕΝΦΙΑ;  Πώς νιώθετε ΧΩΡΙΣ περικοπές στις ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ; Πως καλοπερνάτε ΧΩΡΙΣ «ΤΡΟΙΚΑ», δίχως ΦΠΑ 23% και ΧΩΡΙΣ CAPITAL CONTROLS ;

Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά χάσαμε και το Γιάν(ν)η! Τα παρδαλά του πουκάμισα, ήτανε μια κάποια λύση. Του τα ‘ριχνες, ξεθύμαινες, κατάπινες τα μνημόνια και πηγαίναμε παρακάτω! Από εκλογές σε δημοψήφισμα και από δημοψήφισμα σε εκλογές, τα μέτρα γίνανε …ταφόπλακα!

Και σε απειλούν και με την «ψειρού»! Και σου βάζουνε και πρόστιμο! Το χρέος δεν έχει ο λαός να πληρώσει, το πρόστιμο τους μάρανε!!!

Τώρα θα «λειάνουμε» τα μέτρα, λένε!  Σε κουβέντα να βρισκόμαστε!!!

Να δείτε που πάλι «θα ματώσουμε», πάλι θα κάνουμε «17ώρες διαπραγματεύσεις» και πάλι θα «πανηγυρίσουμε» στα μικρόφωνα μπροστά και στις απέραντες πλατείες ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΥΠΟΤΑΓΗ σ΄ αυτά που επιβάλει το Μνημόνιο-ΣΥΡΙΖΑ…

Μόνο που αυτή τη φορά «η πλατεία θα είναι άδεια»! Τα φώτα θα είναι θαμπά. Και τα μικρόφωνα «βραχνιασμένα»…

Ο πολύς ο κόσμος θα «στριμώχνεται» μακριά από τα πολυτελή ξενοδοχεία, να μην χαλάνε τη φιέστα… Στις ρούγες με αναψοκοκκινισμένα πρόσωπα από την αδικία και στους αγροτικούς δρόμους, με τις μηχανές των τρακτέρ αναμμένες…

Τόσο ψέμα, τόση υποκρισία, τόση αναλγησία πώς να την αντέξει ο άστεγος, ο συνταξιούχος, ο άνεργος, ο αγρότης;

Και έρχεται και μπόρα! Και μας πρόλαβαν και οι καταιγίδες! Και ‘μεις δεν έχουμε ομπρέλα!

Γι αυτό τους «έχωσαν» στο ξενοδοχείο! Για να μην βραχούν!

Εμείς; Ε, την φοβάται ο βρεγμένος τη βροχή;

Και στην αντάρα ρίχνουμε και ένα νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ, να ‘χει να ασχολείται το πόπολο… και να  φωνάζει ζήτω… «Ζητώ» φωνάζει, αλλά κάποιοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τον τόνο…

-«Κάνε μια τούμπα στον Κύριο»…

Αρκούδες πια δεν έχουμε. Έχουμε, όμως, αρκουδιάρηδες. Και αλυσίδες. Και χαλκάδες.