Στοχασμοί: Ομορφιά μου‏

-Αχ ομορφιά μου, μόλις σε αντικρίσω, εκεί είναι που σε χάνω!

-Ναι, γιατί δεν αντικρίζεις εμένα, αλλά τους πόθους σου και τα πάθη σου έχεις στο νου σου κάθε φορά που με κοιτάς.
-Μα τι λες τώρα ομορφιά μου, είναι που δεν διαρκείς αιώνια!
-Είναι που δεν έχεις αιώνιο βλέμμα για να βλέπεις την ομορφιά μου.
Όταν είμαι μπουμπούκι, προσδοκάς να με δεις άνθος ανθισμένο για να ευφρανθείς. Και χάνεις όλη τη διαδικασία του μπουμπουκιού. Τότε, βλέπεις σε μένα το μέλλον που εσένα θα ευχαριστήσει.
Όταν γίνομαι άνθος ολάνθιστο, με κόβεις για να με βάλεις μέσα σε ένα βάζο, θέλοντας να διατηρήσεις την ομορφιά της μιας στιγμής για πάντα! Τότε, προσπαθείς να κρατήσεις αιώνια μια στιγμή του παρελθόντος μου, που εσένα ικανοποιούσε.
Και μόλις η ωριμότητά μου, είναι έτοιμη να δώσει όλη τη σοφία της στους καρπούς μου, στα νέα μου μπουμπούκια, στα πιο αληθινά μου χρώματα, εσύ με πετάς επειδή δεν ανταποκρίνομαι στις αναμνήσεις σου.
Εάν κάποια στιγμή της ζωής σου, είδες την ομορφιά σε μένα, δεν γίνεται να ξαναδείς ασκήμια! Για να δεις ασκήμια, πάει να πει ότι με κάτι με συγκρίνεις. Και συνήθως αυτή η σύγκριση, έχει να κάνει με αυτό που θα ήθελες να βλέπεις. Τους πόθους σου, και τα πάθη σου.