”Στην αμυγδαλιά του πατρικού κήπου”
Στην αμυγδαλιά του πατρικού κήπου
Πως άνθισαν απόψε τα κλαδιά σου
που σ΄έντυσαν νυφούλα σε μια μέρα,
και λάλησε του πόθου σου η φλογέρα,
λουλούδιασαν δροσάτα τα φιλιά σου!
Ως σ’ είδα, μου εφάνη η καρδιά σου
γοργά πώς χτύπαε – ωσάν τη μέρα
μικρούλα που σε φύτεψα πιο πέρα,
στου κήπου μας την άκρη – η ματιά σου,
να βρεί το φίλο που έχασε εζήτα.
Λές νάταν πλάνη, η νάταν πίκρα
το πατρικό μου σπίτι που είχα αφήσε;
Θυμάμαι τή στιγμή! Μονάχος βγήκα
απ΄ την πόρτα του σπιτιού – μονάχος μπήκα.
Γεμίζει η στάμνα της ζωής και τρέχει η βρύση…
Aριστομένης Λαγουβάρδος
Από τη συλλογή:
“Στα απόκρυφα τοπία της μοναξιάς”
Διπλωματούχος ΜΗΧ/ ΓΟΣ ΜΗΧ/ΚΟΣ του Πολυτεχνείου Νεαπόλεως Ιταλίας.
Ζεί στο Ηράκλειο Κρήτης.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ (ποίηση)
1) Το τέλος της αθωότητας (Τυποκρέτα Καζανάκης Ηράκλειο)
2) Καθώς κυλά το ρόδινο ποτάμι. ” ” ”
3) Στα απόκρυφα τοπία της μοναξιάς ( υπό έκδοση )
Σχόλια Facebook