Καθηγητής John Bellas: “Χρειαζόμαστε τη νεολαία, τη Γλώσσα και νέα οργάνωση”

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Ο John Bellas (Ιωάννης Μπέλεσης) είναι ομογενής από την Αυστραλία. Καθηγητής Πανεπιστημίου στο  QUT Queensland of Technology στο Μπρίσμπεϊν. Βρέθηκε, μαζί με τη σύζυγό του Αντιγόνη Βαρέλια, στην ελληνική πρωτεύουσα, τις πρώτες μέρες του Οκτωβρίου, για ιδιωτικούς λόγους. Τους συναντήσαμε σε αθηναϊκό κεντρικό ξενοδοχείο.

Ο Ιωάννης Μπέλεσης, χειμαρρώδης στο λόγο, με σωστή άποψη,  αλλά και με ομογενειακή με δράση, στα πλαίσια του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ), είναι άτομο που προβληματίζεται, οραματίζεται και συμμετέχει στο κοινωνικό και ομογενειακό γίγνεσθαι. Η άποψή του, «μετράει» διακρινόμενη για την καθαρότητα της σκέψης και την ευθύτητα των στοχεύσεων.

Ξεκινώντας την κουβέντα από το περιβάλλον του, ζητήσαμε να μας περιγράψει την ελληνική παροικία στο Μπρίσμπεϊν. «Η πόλη, μας είπε, βρίσκεται περίπου 1000 χιλιόμετρα βόρεια του Σίδνεϊ. Έχει ελληνική παροικία αποτελούμενη από περίπου 20.000 Έλληνες. Οι περισσότεροι βρίσκονται εκεί από τη δεκαετία ’30, του ’50 και του ‘60. Οπότε έχουν αφομοιωθεί και μειώνονται με τον καιρό. Δεν είναι τόσο έντονος ο Ελληνισμός σε μας, όπως είναι στο Σίδνεϊ ή την Μελβούρνη», μας είπε..

Πρόσθεσε, ακόμη, πως «δεν έχουμε τις υπηρεσίες, τα εστιατόρια, αλλά υπάρχει Εκκλησία, υπάρχει Σχολείο, υπάρχουν αρκετοί Σύλλογοι, που και αυτοί αντιμετωπίζουν αρκετά προβλήματα».

Του ζητήσαμε να μας πει την αιτία των προβλημάτων. «Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η νεολαία δεν θέλει να συμμετέχει στα κοινά. Και, εν τω μεταξύ, είναι τραγικό από τη μια  πλευρά γιατί κατά την προσωπική μου άποψη τα επόμενα 20-30 χρόνια το πολύ, ίσως επειδή  δεν υπάρχει και καινούργια μετανάστευση Ελλήνων, θα τελειώσει, δεν θα είναι ελληνόφωνες, θα είναι αγγλόφωνοι! Τα βασικά στοιχεία, βέβαια, θα μείνουν π.χ. η ορθοδοξία, το επίθετό σου που ακούγεται ελληνικό κλπ.».

Ρωτήσαμε αν ο ίδιος βλέπει κάποια λύση στο πρόβλημα. «Εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν μερικές λύσεις, μας είπε.  Σημαντικό ρόλο παίζουν πρώτα-πρώτα τα στελέχη της κοινότητας. Αν κατ αρχήν  τα στελέχη της ελληνικής Κοινότητας δεν μιλάνε Ελληνικά,  δεν καταλαβαίνουν  τι πάει να πει Έλληνας, ε, τότε… Εφόσον αυτοί που αντιπροσωπεύουν τον ελληνισμό στην Περιφέρεια, δεν καταλαβαίνουν τι θα πει Έλληνας, δεν έχουν τις γνώσεις και δεν μιλούν ελληνικά, δεν καταλαβαίνουν τι θα πει ελληνική παιδεία και να κάνουν τις σωστές επιλογές, να βοηθήσουν  και τα νέα παιδιά να μάθουν τη γλώσσα, με όποιο τρόπο, να τα προσελκύσουν με το μπουζούκι, τη μουσική το χορό, τότε καταλαβαίνεις ότι όλα πάνε προς το χειρότερο, όχι το καλύτερο».

Θελήσαμε να μάθουμε τι γίνεται με τις άλλες παροικίες στην Ωκεανία. «αυτό, είπε, γίνεται στις πιο μικρές περιφέρειες. Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι γίνονται και μερικές προσπάθειες, αλλά με το χρόνο  εκεί θα καταλήξουμε πιστεύω εγώ».

Τον ρωτήσαμε πως σκέπτεται τώρα, για το ΣΑΕ. Δεν μάσησε τα λόγια του: «Κοίταξε, το ΣΑΕ ήταν και εξακολουθεί να είναι μια πολύ καλή ιδέα. Βέβαια όλα εξαρτώνται από το πώς θα το χειριστείς αυτό το όργανο. Το ΣΑΕ μπορούσε να παίξει πολύ πιο σημαντικό ρόλο, πιστεύω. Τώρα γιατί δεν έπαιξε, που οφείλεται το πρόβλημα, αυτό είναι μια συζήτηση που χρειάζεται πολύ χρόνο».

Ζητήσαμε να μας απαριθμήσει τα καλά του ΣΑΕ στην Ωκεανία. «Ένα από τα καλά που έκανε το ΣΑΕ, όταν το ξεκινήσαμε, ήταν που οργανώσαμε τους Παν- Ελληνικούς Αθλητικούς Αγώνες, το 2005, στην Ωκεανία. Κάθε δύο χρόνια γινόντουσαν οι αγώνες αυτοί με μεγάλη επιτυχία. Περίπου 600 ελληνόπουλα της ξενιτιάς συμμετείχαν σε αγώνες στίβου, ποδοσφαίρου κλπ. και αυτό ήτανε πάρα πολύ καλό. Γιατί έδωσε την ευκαιρία  στην νεολαία από όλες τις  περιφέρειες της Ωκεανίας και της Νέας Ζηλανδίας να συμμετέχουν,  να γνωρίσει ο ένας τον άλλο και να διατηρήσουν αυτές τις γνωριμίες με το Ιντερνετ, το facebook και να αναπτυχθούν φιλίες, ακόμη και παντρειές από το ΣΑΕ!»

Ενδιαφερθήκαμε να μάθουμε τι απέγινε με τους αγώνες, μετά την «αναστολή» του ΣΑΕ. «Τους Αγώνες τους περίμεναν κάθε δύο χρόνια με ανυπομονησία οι νέοι ομογενείς. Εγώ ήμουν Συντονιστής του νομού Κούισλαντ και με ρωτάγανε με τηλεφωνήματα, e maills κλπ. πότε και που θα γίνουν οι αγώνες. Πήγαμε Σίδνει, Αδελαϊδα, Μελβούρνη, Καμπέρα».

Και τώρα;

«Εμείς, έχουμε βάλει στόχο να συνεχίσουμε τους Αγώνες όχι κάτω από την ομπρέλα του ΣΑΕ, αφού κακόπαθε, αλλά ανεξάρτητα από αυτό. Βέβαια ο στόχος αυτός δεν είναι εύκολα επιτεύξιμος καθώς χρειάζονται 300.000-400.000 δολάρια πράγμα που δεν είναι εύκολο να συγκεντρωθούν. Τώρα για τους επόμενους αγώνες, δεν είναι σίγουρο τι θα γίνει, αναζητούμε χορηγούς ώστε να μπορέσουμε να τους πραγματοποιήσουμε».

Ρωτήσαμε αν το ΣΑΕ εξακολουθεί να λειτουργεί στην Αυστραλία «ερήμην» της περιπέτειάς του στην Ελλάδα. Ο κ. Μπέλεσης είπε πως επειδή το ΣΑΕ  στην Ωκεανία είναι νόμιμο όργανο, εταιρία,  μέσα στο αυστραλέζικο σύστημα, «είμαστε registered, όπως λέγεται, στην νέα Νότιο Ουαλία και για το λόγο αυτόν  πρέπει να συνεχίζουμε να κάνουμε Γενικές Συνελεύσεις και ορισμένες άλλες δραστηριότητες, προκειμένου να τηρήσουμε το καταστατικό μέσα στο πλαίσιο του αυστραλέζικου νόμου.

»Έξω από αυτό, όμως, η θητεία μας στο κεντρικό ΣΑΕ Ωκεανίας τελείωσε το 2012. Έκτοτε δεν έχουμε λάβει καμία απολύτως ενημέρωση από τις ελληνικές κυβερνήσεις ως προς το που θα πάει το ΣΑΕ. Πολλά σχέδια ακούγονται για το πώς το θέλουν το ΣΑΕ, αλλά επισήμως δεν έχουμε μια επίσημη εικόνα τι θέλουν να κάνουν το ΣΑΕ»…

Μια και η κουβέντα έφτασε την Ελλάδα, δεν αποφύγαμε την ερώτηση: «Είσταστε ικανοποιημένοι από την ανταπόκριση του ελληνικού κράτους;

Δεν μας ξάφνιασε η απάντηση: «Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι δεν υπήρχει συνεργασία του ελληνικού Κράτους με τους Απόδημους. Να σας πω ένα παράδειγμα. Ερχόντουσαν εδώ οι συντονιστές του ΣΑΕ, κάναμε προτάσεις καταθέταμε Εκθέσεις στη Βουλή και καμία απάντηση ποτέ και από κανέναν! Αυτό είναι απαράδεκτο! Από τη στιγμή που ο Απόδημος Ελληνισμός στέλνει γραπτά προς την ελληνική Κυβέρνηση προτάσεις, η τελευταία είναι υποχρεωμένη να απαντήσει. Διαφορετικά είναι σαν να μας αποδιώχνει…

»Πώς μπορεί να λειτουργήσει ένα όργανο, πολύ σημαντικό, σαν το ΣΑΕ και να μην τηρεί το ελληνικό Κράτος αυτά που μας λέει και αυτά που είναι υποχρεωμένο, γιατί αναφέρεται στο Νόμο για το ΣΑΕ ότι η ελληνική Κυβέρνηση απαντάει μέσε σε δύο μήνες!!! Εμείς περιμένουμε χρόνια, χωρίς καμία απάντηση»…

-«Οι ομογενείς πως σκέφτονται να βοηθήσουν την γενέτειρα;», ρωτήσαμε, μάλλον από συνήθεια!

«Θα μπορούσαμε να προσφέρουμε σε πολλούς τομείς. Και στον τομέα των Επιχειρήσεων και Επενδύσεις να φέρουμε. Κάναμε συνέδρια στα οποία συμμετείχαν πολλοί επιτυχημένοι Ελληνο-Αυστραλοί, που ήθελαν να επενδύσουν στην Ελλάδα, αλλά από τη μια μεριά οι οικονομικές δυσκολίες και, από την άλλη, τα γνωστά προβλήματα με τη γραφειοκρατία, τα φορολογικά κλπ., δεν μπορούσαν να είναι συμφέρουσες οι επενδύσεις. Πρέπει να αλλάξουν κάποια πράγματα. Και τότε θα έρθουν οι επενδύσεις».

Μια άλλη «επένδυση» του Ελληνισαμού, αυτή, είναι η Γλώσσα. «Τι κάνετε με την διάδοση της ελληνικής Γλώσσας;»

«Κοιτάξτε, σε μας τα πράγματα είναι δύσκολα. Στη Μελβούρνη και στο Σλίνδεϊ υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, επομένως τα πράγματα είναι διαφορετικά εκεί.  Εμένα, όμως, εκείνο που με συγκινεί είναι το πώς θα βαστήξουμε τον ελληνισμό στις πιο μικρές περιφέρειες. Σαν την Νέα Ζηλανδία…».

Διακόψαμε για να ρωτήσουμε εάν οι νέοι Έλληνες μετανάστες φθάνουν και στο Μπρίσμπεϊν, και εάν βοηθούν στο να διατηρηθεί η Ελληνική Γλώσσα.

«Είναι αλήθεια ότι πολλοί τώρα Έλληνες φεύγουν από την Ελλάδα πολλοί έρχονται και στην Αυστραλία. Κάποιους τους γνωρίζουμε κιόλας. Και στο Μπρίσμπεϊν ‘έχουν έλθει.  Ανάμεσά τους είναι και πολλοί Ελληνο-Αυστραλοί που τα τελευταία χρόνια είχαν γυρίσει στην Ελλάδα και τώρα επιστρέφουν πάλι στην Αυστραλία λόγω της οικονομικής κρίσης. Αυτοί βοηθάνε κάπως, αλλά είναι λίγοι».

Ρωτήσαμε πώς υποδέχονται τους νέους Έλληνες μετανάστες και ποιες είναι οι εντυπώσεις τους από αυτούς.

«Μας κάνει εντύπωση  ότι έρχονται νέοι άνθρωποι να δουλέψουν και να σπουδάσουν, αλλά έρχονται και οικογενειάρχες που θέλουν να δώσουν την ευκαιρία στα παιδιά τους να ζήσουν σε ένα σωστό σύστημα και να έχουν και δουλειά.

»Βέβαια να πω ότι μας έρχονται και πολλά σπουδαγμένα, στα ελληνικά Πανεπιστήμια, παιδιά. Εμείς το χαιρόμαστε αυτό, αλλά είναι κρίμα γιατί αδειάζει η Ελλάδα από τα φωτεινά της μυαλά στα οποία επένδυσε όταν τα σπούδαζε! Έχουν έρθει Γιατροί, Μηχανικοί, Γεωλόγοι, Δικηγόροι, πάρα πολλοί από όλες τις επιστήμες».

Ζητήσαμε τη γνώμη του για τη δημιουργία μιας νέας ηγετικής ομάδας στην ομογένεια σε παγκόσμιο επίπεδο. Είπε: «Συμφωνώ απόλυτα. Χρειάζεται.  Που προβληματίζομαι, τώρα; Οι κοινότητες στην Ωκεανία, δεν αντιπροσωπεύουν όλο  τον ελληνισμό. Έχουν γίνει και στην Αυστραλία κλίκες (clicks) οπότε τι λές; Πάρα πολλοί Έλληνες σπουδαγμένοι με προσόντα, βρίσκονται έξω από το σύστημα της Κοινότητας. Ε άν γίνει ένα τέτοιο όργανο που εσύ λες, θα βγούνε τα στελέχη αυτά τα ίδια –που δεν κάνουν τίποτα-  να το σαμποτάρουν. Οπότε καλή η ιδέα, αλλά το πως θα γίνει και ποιος θα είναι σ’ αυτό το γκρουπ, θέλει ψάξιμο».

Ζητήσαμε τη δική ιδέα πάνω στα όσα ακούγονται για το κυοφορούμενο όργανο της ομογένειας.

«Αυτό το νέο όργανο, αν γίνει,  πρέπει να είναι παραγωγικό.  Να μην είναι μόνο για λόγια. Γιατί και στο ΣΑΕ υπήρχαν λόγια και πράξεις μηδέν. Δεν άφησαν τη νεολαία να συμμετέχει σωστά, άτομα σαν εμένα δεν τα αφήσανε να λειτουργήσουν σωστά με νέες τεχνολογίες κλπ.  Στην Ελλάδα, όπως και εδώ, υπάρχουν ακόμη τα κομματικά. Πάντως, η ιδέα είναι καλή και θα τη στηρίξουμε».

Ζητήσαμε να μάθουμε ποια άλλα προβλήματα πιστεύει ότι υπάρχουν στις σχέσεις ομογένειας με τη γενέτειρα.

«Κοιτάξτε, ευχαριστώ για όλες αυτές τις ερωτήσεις. Ρωτάτε πράγματα που δεν τα ρωτούν άλλοι συνάδελφοί σας και αυτό με χαροποιεί. Πόσα παιδιά από την ομογένεια τα τελευταία 30 χρόνια ήρθαν να δουλέψουν εδώ στην πατρίδα και δεν βρήκαν άκρη; Ένα απλό παράδειγμα,  το ΔΙΚΑΤΣΑ. Πέντε χρόνια προσπαθώ, με δύο πτυχία, και δεν μπορώ να βρω άκρη! Να έρχεσαι εδώ με κάθε καλή διάθεση να βοηθήσεις και να συναντάς ανυπέρβλητα εμπόδια… Δεν σε αφήνουν… Καταλαβαίνω, είναι άλλα, διαφορετικά, συστήματα, αλλά και κάτι άλλο πρέπει να φταίει…».

Για το τέλος, γυρίσαμε στην …αρχή! –Πώς θα διαφυλάξουμε τη Γλώσσα; Πώς θα κρατήσουμε ελληνική την Ομογένεια;

«Εγώ πιστεύω, μας είπε ο καθηγητής κ. Μπέλεσης, ότι χάνουμε την κρίσιμη μάζα. Χάνουμε τη Γλώσσα. Μαζί και τον πολιτισμό μας. Πρέπει να επιστρέψουμε δυναμικά. Πολλά παιδιά μιλάνε μηδέν ελληνικά. Αν χαθεί η γλώσσα χάνεις την ταυτότητά σου. Αυτή η ιδέα που μας είπατε, να έχουμε ένα ανεξάρτητο ομογενειακό όργανο που να αντιπροσωπεύει σωστά τον Απόδημο Ελληνισμό, είναι ό,τι χρειαζόμαστε. Υπάρχουν, θα ξαναπώ, πολλά άτομα έξω από τις Κοινότητες, σπουδαγμένοι με γνώσεις πολλές,  που δεν είναι στο περιφερειακό σύστημα της Κοινότητας, και αυτό πρέπει ν’ αλλάξει. Θα το αντιληφθεί αυτό ο καθένας, εάν κοιτάξει ποιοι είναι στα πράγματα!  Είναι όλο τα ίδια και τα ίδια άτομα…».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Λόγω πρόσκαιρου τεχνικού προβλήματος, οι φωτογραφίες δημοσιεύονται ΕΔΩ.