Θεοδώρα Κασιμίδου: Η 12χρονη Ελληνίδα που συμμετέχει σε Παναυστραλιανούς Αγώνες Αναρρίχησης σε Τοίχο

Για τους περισσότερους ανθρώπους η γυμναστική είναι μια απαραίτητη φυσική δραστηριότητα. Για την εξαιρετικά ταλαντούχα Ελληνίδα αθλήτρια, Θεοδώρα Κασιμίδου, η γυμναστική είναι αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς της που τής δίνει ενέργεια, αυτοπεποίθηση και πειθαρχία.

Η μικρή Θοδώρα επί τω έργω

Η 12χρονη Θεοδώρα, που κατάγεται από το πανέμορφο νησί της Κέρκυρας, μετακόμισε στην Αδελαΐδα με την οικογένεια της πριν τρία χρόνια, όταν οι γονείς της -ακαδημαϊκοί υπάλληλοι του Υπουργείου Παιδείας- πήραν απόσπαση στην Πολιτεία της Νότιας Αυστραλίας.

Τρία χρόνια μετά, η αθλήτρια του «bouldering» ετοιμάζει με μεγάλο ενθουσιασμό τις βαλίτσες της για να λάβει μέρος στους Εθνικούς Αγώνες Αναρρίχησης σε τοίχο (National Boulder Climbing Competition). Ο τοίχος, είναι ειδικά κατασκευασμένος για την διεθνή αθλητική εκδήλωση που θα διεξαχθεί από τις 9-11 Οκτωβρίου 2015 στο Ballarat της Βικτώριας, με την υποστήριξη της πολιτειακής κυβέρνησης.

Η επιλογή της περιοχής δεν είναι τυχαία εφόσον το Ballarat βρίσκεται πλησίον της -πιο πρόσφορης και δημοφιλής για αναρρίχηση- περιοχής των Grampiαns.

Υπάρχουν δεκαέξι διαφορετικές κατηγορίες με κριτήριο το γένος και την ηλικία των 200 αθλητών. Η Θεοδώρα θα διαγωνιστεί στην Κατηγορία Παγκορασίδων 2002-2003 (Youth C 2002-2003), όπου θα έρθει αντιμέτωπη με συνομηλίκους της αθλητές από ολόκληρη την Αυστραλία.

Το «bouldering» είναι πιθανόν η απλούστερη μορφή αναρρίχησης, η οποία γίνεται χωρίς σχοινί, σε μικρούς βράχους ύψους έως 6 μέτρων. Για προστασία, χρησιμοποιούνται ειδικά στρώματα τα οποία τοποθετούνται στο έδαφος για να απορροφήσουν οποιαδήποτε πτώση. Ιστορικά, το «bouldering» ξεκίνησε ως μια μέθοδος προπόνησης για τους αναρριχητές ώστε να κάνουν πιο δύσκολα περάσματα σε διαδρομές. Παρ’ όλα αυτά τις τελευταίες δεκαετίες αυτό το είδος αναρρίχησης έχει εξελιχθεί σε πολύ δημοφιλές άθλημα ανάμεσα στις νεαρές ηλικίες σε χώρες όπως η Αμερική, η Νότια Αφρική, η Αυστραλία, αλλά και σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Η αναρρίχηση αποτελεί επίσης ένα απο τα υποψήφια αθλήματα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που θα διεξαχθούν στο Τόκιο της Ιαπωνίας το 2020.

Η μικροσκοπική, αλλά δυναμική αθλήτρια, προπονείται περίπου τρεις ώρες την ημέρα και έχει ήδη κερδίσει πολλούς αγώνες στην Νότια Αυστραλία, επιδεικνύοντας εξαιρετικό ταλέντο τεχνικής αλλά και μοναδικό πείσμα και αποφασιστικότητα.

«Δοκίμασα για πρώτη φορά αναρρίχηση στο Royal Adelaide Show και μου άρεσε πολύ. Ήμουν τυχερή γιατί ολόκληρη η Αδελαΐδα έχει μόνο δύο γυμναστήρια για προπονήσεις bouldering».

Για εκείνην, η αναρρίχηση δεν είναι πια ένα απλό χόμπι αλλά τρόπος ζωής. Κρατάει το σώμα αλλά και το μυαλό της σε εγρήγορση αφού κάθε καινούρια πίστα είναι και μια καινούρια πρόκληση για το μυαλό και το σώμα της. Ένα παιχνίδι στρατηγικής.

«Για μένα η αναρρίχηση είναι πρόκληση. Πρέπει να χρησιμοποιεί κανείς το μυαλό του για να «διαβάσει» την πίστα -προτού καν ξεκινήσει να σκαρφαλώνει- και μετά να εμπιστευτεί το σώμα του» εξηγεί η αθλήτρια στο «Νέο Κόσμο».

Η Θεοδώρα δίνει την εντύπωση πως το γυμναστήριο είναι για εκείνην το φυσικό της περιβάλλον, καθώς δεν βιώνει ανταγωνισμό και πίεση. Οι ηλικιακά πολύ μεγαλύτεροι και εμπειρότεροι συναθλητές της -μαγεμένοι ίσως από το πείσμα και τις ικανότητες της μικρής Θεοδώρας- φαίνεται να την έχουν πάρει υπό την προστασία τους.

«Δεν νιώθω ανταγωνισμό».

«Ακούω συνέχεια λόγια ενθάρρυνσης και συμβουλές για να γίνομαι καλύτερη; ‘Come on Theo’ τους ακούω να μου φωνάζουν και να μού δίνουν θάρρος όταν επιχειρώ να ολοκληρώσω μιά δύσκολη πίστα».

Για τους περήφανους γονείς της Θεοδώρας, το «bouldering» δεν την βοηθά μόνο σωματικά, αλλά πρωτίστως ψυχολογικά, αφού για ένα παιδί η αλλαγή κοινωνικού περιβάλλοντος δεν είναι ποτέ εύκολη.

«Το σημαντικότερο για μας είναι πως μέσα από την αναρρίχηση η Θεοδώρα αποκτά αυτοπεποίθηση αλλά και πειθαρχία, μαθαίνει να κοινωνικοποιείται και να αποτελεί μέλος μιας ομάδας με κοινούς στόχους και φιλοδοξίες» εξηγεί η μητέρα της, Μαριάνθη Κοσμαρίκου.

Ποιες είναι, όμως, οι εντυπώσεις της Θεοδώρας για την Αυστραλία, και πόσο νοσταλγεί την πατρίδα της, τρία χρόνια μετά;

«Η Αυστραλία και μου αρέσει και δεν μου αρέσει» παραδέχεται.

«Όταν πρωτοήρθαμε σε αυτήν την χώρα, η αλήθεια είναι πως σκεφτόμουν συνεχώς την Κέρκυρα και τους φίλους που άφησα πίσω».

«Τώρα όμως, δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να γυρίσω στην Ελλάδα. Έχω το bouldering και τον σκύλο μου τον Σάντυ που δεν θέλω να αποχωριστώ».

Πηγή:Neoskosmos.com