Στοχασμοί: Έχω, αυτό που είμαι.‏

Ξέρω, με κοιτάς αδημονώντας, μα να σου δώσω τι;
Κοιτώ το πορτοφόλι μου, που τίποτα δεν έχει.
Ψάχνω τις τσέπες μου, μα αδειανές ετούτες είναι!
Να σου δώσω τα παπούτσια μου κάνω, μα είμαι ξυπόλητος!
Ένα σορτς χωρίζει τη γύμνια μου από τους πολιτισμένους!
Και από το φαγητό που με φίλεψαν, δεν μου ’κοψε να φυλάξω!
Έχω όμως κάτι ακόμα πάνω μου, για να σου προσφέρω!
Ορθώνω στητό το κορμί μου,
Πετάω το στήθος μου έξω,
Καρφώνω με πείσμα τα πόδια μου κάτω,
Αναπνέω ελεύθερα,
Σηκώνω περήφανα το κεφάλι μου,
Ανοίγω πλατύ το χαμόγελο στο πρόσωπο,
Καρφώνω με επιμονή το βλέμμα μου πάνω σου,
Και σου δίνω το χέρι μου.
Με ανθρωπιά!
Έχω, αυτό που είμαι!