Τα γερατειά εκτός από περήφανα, θα είναι και ευτυχισμένα στο “Παπαδοπούλειον”!

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η πρώτη εντύπωση που σου δημιουργείται προσεγγίζοντας από μακριά το μόνο κτίριο στην περιοχή Κατσέϊκα, στην Καλαμάτα, είναι η …απορία, «και καλά, που είναι το «Παπαδοπούλειον –Οίκος Φιλοξενείας Α.Ε.»; Γιατί αυτό το μεγαλόπρεπο κτίριο, που βλέπεις μπροστά σου, με τις μεγάλες τζαμαρίες, τις επιπλωμένες βεράντες και την απέραντη γαλάζια ρηχή λίμνη, τα μαρμάρινα σκαλοπάτια και τα αστραφτερά αλουμινένια κάγκελα, στην άκρη της στριφογυριστής φαρδιάς σκεπαστής ράμπας για τα καροτσάκια, βάζεις στοίχημα ότι είναι ξενοδοχείο, και μάλιστα πέντε αστέρων!..

Γελάστηκες! Κι αν δεν το κατάλαβες από την μπροστινή όψη, η πίσω πλευρά του ανοικτού μπεζ κτιρίου, αν και συναγωνίζεται σε πολυτέλεια και σχεδιασμό την μπροστινή, εντούτοις σου αποκαλύπτει την πραγματικότητα: «Παπαδοπούλειον – Hospitality s.a.» γράφει η τεράστια καλόγουστη επιγραφή, που ως «logo» έχει σε μικρογραφία γράφημα ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, εκείνη με κότσο και μπαστουνάκι, όλα με αφαιρετική τεχνοτροπία. Το “Παπαδοπούλειον” είναι έμπνευση και δημιουργία του ομογενούς επιχειρηματία Σταύρου Παπαδόπουλου και στα ελληνικά αποδίδεται σε “Οίκο Φιλοξενίας”.

Ο Σταύρος Παπαδόπουλος (δεξιά) και ο υπεύθυνος λειτουργίας της μονάδας – γιατρός Βασίλης Στρούμπος (παθολόγος – γηρίατρος).

O υπεύθυνος λειτουργίας της μονάδας – γιατρός Βασίλης Στρούμπος παθολόγος – γηρίατρος, μας συνόδεψε στην ξενάγηση. Ο χώρος υποδοχής δύσκολα περιγράφεται. Ένα τεράστιο ξέφωτο, με μια ελιά, ένα συντριβάνι και πολύ φως, δεσπόζει μεγαλόπρεπα στο χώρο δίνοντάς του την εντύπωση ότι μπαίνεις σε μία όαση! Στους τοίχους παντού μεγάλοι πίνακες με ελαιογραφίες: Καλαμάτα, Ελιά, το προσφιλές θέμα τους.

Ο κ. Στρούμπος ανέλαβε να μας ενημερώσει. «Έχουμε 2 τμήματα. Το ένα Τμήμα είναι περισσότερο νοσοκομειακό, για όσους φιλοξενούμενους θα έχουν κάποιο ιατρικό πρόβλημα, να μην τους έχουμε μαζί με τους υγιείς. Το δεύτερο είναι το ξενοδοχειακό».

Μας έδειξε τα δωμάτια. Δεσπόζει το ξύλο. Κάθε κομοδίνο είναι και ατομικό ψυγείο. Κάθε κρεβάτι είναι ένα κομψοτέχνημα. Σπαστά σε τρία επίπεδα, με στρώματα ανατομικά.  Δύο πολυθρόνες, ένας πίνακας ζωγραφικής, και μεγάλα παράθυρα μες θέα στον Μεσσηνιακό κόλπο!

Μεγάλο λουτρό με ειδικές εγκαταστάσεις για ΑμεΑ, ντούς, λεκάνη όλα πολυτελείας και φροντισμένα ως την παραμικρή λεπτομέρεια.

Δύο τραπεζαρίες, με πολυτελώς στρωμένα τραπέζια, με τηλεόραση, με χειροκίνητη οθόνη για προβολές, με μεγάλες τζαμαρίες που εξασφαλίζουν απεριόριστη θέα. Περιδιαβήκαμε τους υπόλοιπους χώρους. Τεράστια κουζίνα, με ηλεκτρικές συσκευές τελευταίας τεχνολογίας, με τμήμα επιλογής λαχανικών, με ψυγεία-δωμάτια για τη φύλαξη κρεάτων, με τεράστιους νεροχύτες για τη λάτρα.

Το τζακούζι και το υδρομασάζ βρίσκονται σε δύο κλειστούς με τζαμαρία χώρους. Δίπλα η αίθουσα Φυσιοθεραπείας, η αίθουσα μασάζ, η αίθουσα με τα πλυντήρια ρούχων όπου υπάρχουν και δύο ειδικά μηχανήματα για την πολτοποίηση των σκευών υγιεινής που χρησιμοποιούν οι κατάκοιτοι και που είναι από ειδικό πεπιεσμένο χαρτί ακριβώς για να πετιούνται.

Δίπλα από το Λογιστήριο, η αίθουσα του υπεύθυνου λειτουργίας του Κέντρου και παρακεί το Γραφείο του ιδρυτή και διευθυντή κ. Σταύρου Παπαδόπουλου.

Γυρίσαμε όλους τους χώρους. Παντού αστραφτερή καθαριότητα, παντού πολυτέλεια, παντού ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η αγορά σε κατασκευαστικά υλικά και σε επίπλωση. Στην μεγάλη αίθουσα του καθιστικού, οι τεράστιες πολυθρόνες, το οικολογικό τζάκι και ο άπλετος φωτισμός δημιουργούν μία ευχάριστη ατμόσφαιρα.

Κατεβήκαμε στον κάτω όροφο. Και κει τα ίδια. Μέχρι και ειδική αίθουσα για “απομόνωση” λοιμωδών περιστατικών έχει προβλεφθεί.

Η σχεδιαστική προσέγγιση αυτών των χώρων είναι μελετημένη ώστε να ικανοποιεί πλήρως την εντολή του Ιδρυτή: «θέλω οι άνθρωποι που θα μπουν εδώ, να είναι ευτυχισμένοι. Δε θέλω να φύγει κανείς παραπονούμενος».

Δίκλινο δωμάτιο.

Απομονώσαμε για λίγο τον Δρ. Βασ. Στρούμπο. Του ζητήσαμε να μας πει μερικά πράγματα για το «Παπαδοπούλειον».

«Το «Παπαδοπούλειον» είναι ένας Οίκος Φροντίδας ηλικιωμένων, με σκοπό την καλή τους διαβίωση, μας είπε.  Καλύπτεται ιατρικώς εν μέρει –γιατί δεν είμαστε ούτε νοσοκομείο ούτε κλινική. Παρέρχονται οι Πρώτες Βοήθειες εάν χρειασθούν. Έχουμε άμεση πρόσβαση στο Νοσοκομείο Καλαμάτας με ασθενοφόρο δικό μας .

Όλα τα άλλα είναι θέμα περιποίησης, δηλαδή θα έχουν πλήρη διατροφή, 5 γεύματα, με το ελάχιστο 16οο θερμίδες. Εξατομικευμένο διαιτολόγιο, ανάλογα με τις ανάγκες και τις παθήσεις  του ασθενούς –και τις ιδιοτροπίες, εάν θέλετε και πρέπει να το πούμε γιατί είναι ιδιωτικό και πρέπει να τις σεβαστούμε-.

Θα έχουν την κινησιοθεραπεία τους, την εργασιοθεραπεία τους, το μασάζ, τους περιπάτους, τα πνευματικά παιχνίδια, την απασχόλησή τους την ιστορία του, τον κοινωνικό τους λειτουργό, τον κήπο τους, ανθοκομική, κηπουρική, εκδρομές, μουσικές βραδιές, επιμορφώσεις, βίντεο κλπ.

Βέβαια, άτομα τα οποία δεν θα είναι αυτόνομα,  θα έχουν και την εξυπηρέτηση με εξειδικευμένο προσωπικό, έχουμε ειδικούς γερανούς για την μετακίνηση τους, έχουμε καροτσάκια,  ηλεκτροκίνητα και χειροκίνητα, υδροθεραπεία, μασάζ, περιποίηση προσώπου, σώματος κλπ.

Επίσης έχουμε ειδικά προγράμματα, ανάλογα με το τι θέλει ο ένοικος. Π.χ. εάν κάποιος είναι ηλικιωμένος και έχει κινητικά προβλήματα, θα θέλει ίσως λίγο περισσότερο φυσιοθεραπεία από την δέουσα.  Ο φυσιοθεραπευτής σε συνεργασία με το γιατρό, θα κ΄νουν το πρόγραμμα ανάλογα με την υποκρύπτουσα πάθηση θα έχει και την ανάλογη πίεση με μηχανήματα ή χωρίς μηχανήματα.

Ρωτήσαμε πως θα αντιμετωπίζουν το θάνατο ενός ηλικιωμένου φιλοξενούμενου.

Έχουμε, μας είπε, ειδικό θάλαμο καθώς και ψυγείο γι αυτές τις δουλειές. Οπωσδήποτε εάν συμβεί αυτό το έκτακτο, άμεσα θα ειδοποιηθούν οι συγγενείς και από κει και πέρα οι συγγενείς θα αποφασίσουν που θα γίνει η ταφή. Συνήθως έρχεται Γραφείο Κηδειών το οποίο παραλαμβάνει τον αποθανόντα και από κει και πέρα συνεννοείται με τους συγγενείς.

Σε περίπτωση που είναι κάποιος μακριά, ήδη υπάρχει το ψυγείο το οποίο μπορεί να φιλοξενήσει το νεκρό όσες μέρες χρειασθούν”.

Μετά τη λεπτομερή αυτή αναφορά, ρωτήσαμε τον Δρ. Στρούμπο πώς θα γίνεται η εισαγωγή στη Μονάδα. Μας είπε:

“Θα έχουμε πάντοτε κάποια επαφή με συγγενή, φίλο ή γνωστό του φιλοξενούμενου. Ένας «ξεκάρφωτος» είναι δύσκολο να φιλοξενηθεί. Πάντως και σ΄αυτήν την περίπτωση θα πρέπει κάτι, κάποια επαφή να βρούμε. Με κάποιον να έχουμε μία συνεννόηση. Γιατί αν έρθει ένας που πάσχει από άνοια, που είναι μόνος του, τι συνεννόηση θα κάνουμε με κάποιον που έχει άνοια; Και στο θέμα της περιποιήσεως, της θεραπείας, ξέρετε οι άνθρωποι αυτοί λένε κάτι και το ξεχνάνε. Οπότε πρέπει πάντοτε να υπάρχει μία επαφή.

Επίσης η εισαγωγή θα γίνεται επιλεκτικά. Με ορισμένα κριτήρια τα οποία και το Υπουργείο τα θέλει, αλλά και ο ιστρικός τομέας τα επιβάλλει. Συγκεκριμένα.

Ο Υπεύθυνος Λειτουργίας Δρ. Βασίλης Στρούμπος.

Ένα λοιμώδη νόσημα, δεν θα το πάρουμε.  Ένα νόσημα το οποίο είναι πολύ βαρύ και ξέρεις ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνει,  δεν θα το πάρουμε. Έναν ψυχοπαθή, δεν θα τον πάρουμε. Τον ανοϊκό που δεν έχει προβλήματα σοβαρά, θα τον βάζουμε, τον ημιπληγικό θα τον βάλουμε, τον πληγικό, τον ολοκληρωτικά ανάπηρα θα τον πάρουμε διότι έχουμε προσωπικό να κάνει αυτές τις δουλειές, αλλά δεν θα πάρουμε τον ψυχασθενή. Και δεν θα πάρουμε αυτόν που έχει μία λοιμώδη ηπατίτιδα. Αυτά τα προβλέπει και ο Νόμος. Γι αυτό θα ζητάμε πάντοτε στην εισαγωγή ειδικές εξετάσεις τις οποίες  θα μας προσκομίζουν από τους γιατρούς τους. Επίσης έχουμε τη δυνατότητα και μεις μες το δικό μας συνεργείο και με τις εξετάσεις εδώ, να κρίνουμε  εάν ο συγκεκριμένος ηλικιωμένος πρέπει να μπει ή όχι.

Βεβαίως να πούμε ότι για να γίνει δεκτός στο «Παπαδοπούλειον» πρέπει να έχει μία ορισμένη ηλικία. Δεν μπορεί να έρθει 30ρης να φιλοξενηθεί. Εφόσον είναι άνω των 60 ετών, άνδρες ή γυναίκες, μπορούμε να τους δεχθούμε με τις πάνω προϋποθέσεις. Και εφόσον βεβαίως οι ίδιοι θέλουν να μείνουν.

Μετά γίνεται η συνεννόηση με το Λογιστήριο και προχωρεί η υποδοχή.

Εάν ο αιτών εισαγωγή είναι συνταξιούχος, θα πρέπει η σύνταξη να καλύπτει το μηνιαίο ποσόν της φιλοξενίας. Τα υπόλοιπα θα πρέπει να συμπληρώνονται χωρίς το «Παπαδοπούλειο» να ενδιαφέρεται από πού θα τα βρίσκει ο φιλοξενούμενος. Ακόμη και εάν τα έχει στο σεντούκι του ή τον χρηματοδοτεί το Κράτος (επιδόματα κλπ.) εμάς δεν μας ενδιαφέρει. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου μερικά Κράτη, πχ, Σουηδία, ή Γερμανία, πριμοδοτεί την διαμονή σε παρόμοιους Οίκους.

Αρκεί να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του, όπως συνεπές θα είναι και το Κέντρο απέναντί του.

Υπάρχει εσωτερικός κανονισμός, υπάρχει κανονισμός  λειτουργίας του Κέντρου, όπως και οι υποχρεώσεις των φιλοξενουμένων καθώς και των εργαζομένων.

Για το καλό της Καλαμάτας και του τοπικού τουρισμού, μακάρι να έρθουν από κάθε γωνιά της γης.

«Εγώ, κατέληξε ο κ. Στρούμπος,  είμαι γηρίατρος. Είμαι ο πρώτος γηρίατρος που ήλθε στην Ελλάδα. Έχω οργανώσει όλους τους άλλους γηριάτρους με σεμινάρια κλπ. Επομένως, αυτόν τον τομέα τον έχω καλύψει πλήρως. Έχουμε το προσωπικό το εξειδικευμένο και για αποκατάσταση , αλλά και για αντιμετωπίσει πρώτων βοηθειών».

Η περιήγηση πιστέψαμε πως είχε τελειώσει. Βγήκαμε από την ίδια πλευρά που μπήκαμε. Εδώ, όμως, μας περίμεναν νέες εκπλήξεις, Το γραφικό Εκκλησάκι, το γήπεδο «Μίνι-Γκόλφ», Η γιγαντο-σκακιέρα, το δρομάκι με τα οπωροφόρα όπου οι φιλοξενούμενοι θα κάνουν τον περίπατό τους κόβοντας φρέσκα φρούτα από τα δένδρα, το απέραντο γρασίδι, το καταπράσινο της περιοχής, όλα είναι έτοιμα και περιμένουν τους επισκέπτες που θα φιλοξενήσουν για να τους προσφέρουν, άνεση, φροντίδα, περιποίηση και ευχάριστη διαμονή.

Με όλα τα κριτήρια, το «Παπαδοπούλειο» είναι μία από τις πιο σημαντικές επενδύσεις του ομογενή κ. Σταύρου Παπαδόπουλου. Έδωσε όλη του τη δύναμη και προσοχή στην Τρίτη Ηλικία, όπου ανήκει και ο ίδιος! Δημιούργησε ένα έργο Τέχνης, που θα αφήσει ένα πολύ καλό όνομα για την Καλαμάτα, μέσα και έξω από την Ελλάδα.

Το σπουδαιότερο, όμως, υπόσχεται να χαρίσει άνεση, ευχαρίστηση και πολύ ποιότητα στα στερνά χρόνια των ηλικιωμένων.