Η οφειλόμενη τιμή στο Σπυρόπουλο, το χωριό και η πατρίδα

Έχει η απανταχού ομογένεια να επιδείξει διαχρονικά αξιόλογους παράγοντες. Σπουδαίοι άνθρωποι, που αφιέρωσαν ένα μέρος της δραστηριότητας και της ζωής τους στα ομογενειακά κοινά,  ενισχύοντας με τη δράση τους, τη συνοχή και την αποτελεσματικότητα των Αποδήμων,  συμβάλλοντας στην διατήρηση της ελληνικότητας και της αγάπης προς την πατρίδα, μεταφέροντας μέσα τους  την ευφυΐα, την σπιρτάδα και το ελληνικό ταμπεραμέντο.

Γενναιόδωροι ευεργέτες πολλοί από αυτούς, συνέβαλαν, παράλληλα,  είτε στην ανακούφιση της ανθρώπινης δυστυχίας είτε είχαν γενικότερη προσφορά προς το κοινωνικό σύνολο της χώρας υποδοχής ή (και) της γενέτειρας.

Ένας τέτοιος ομογενής, ο αείμνηστος Θόδωρος Σπυρόπουλος πρόσφατα τιμήθηκε, μετά θάνατον, από την ιδιαίτερή του πατρίδα, το Δρυμό (Μοστίτσι) Καλαβρύτων, με την ανέγερση της προτομής του.

Δεν γνωρίζουμε εάν οι έχοντες την θαυμάσια ιδέα να τιμήσουν τον εξέχοντα αυτόν ομογενή είχαν ενημερώσει εγκαίρως την ελληνική Πολιτεία, την Ελληνική Κυβέρνηση και, εν γένει, τον Ελληνικό πολιτικό κόσμο για τα τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Θόδωρου Σπυρόπουλου. Γεγονός είναι, πάντως, ότι τόσο η Πολιτεία όσο και η Κυβέρνηση τον τίμησαν δια της …απουσίας τους!

Μόνον σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η συμμετοχή του Μητροπολίτη Καλαβρύτων,  καθώς  και η παρουσία ορισμένων πρώην και νυν βουλευτών προσωπικών του φίλων, “έσωσαν” την όλη τελετή.

Ο κ. Σπυρόπουλος (ασχέτως και των όποιων αντίθετων απόψεων) πρόσφερε όχι μόνον ως Συντονιστής ΣΑΕ Αμερικής, ούτε μόνον ως Πρόεδρος του Ελληνικού Εθνικού Συμβουλίου, αλλά είχε μία γενικότερη και σημαντικότερη -έστω και σε επίπεδο συμβολισμών, που επίσης είναι πολύ σημαντικό για τη διατήρηση της ελληνικότητας της ομογένειας- προσφορά με την οργάνωση “Φύτεψε τις Ρίζες σου” στην Ελλάδα, που είχε δημιουργήσει. Ένα μέρος της Πεντέλης, της Ηλείας και άλλων ελληνικών αγροτικών περιοχών έχουν δεχθεί στο χώμα τους ομογενειακές “ρίζες”…

Κατάλογο των λοιπών ευεργεσιών του δεν διαθέτουμε, αλλά η γενναιόδωρη προσφορά του εκεί που πίστευε ότι όφειλε να υπάρχει, πιστεύουμε ότι έχει καταγραφεί και στην Αμερική και στην Ελλάδα.

Δεν μένουμε στο ότι για έναν τέτοιο Έλληνα του Παγκόσμιου Ελληνισμού όφειλε η ΠΟΛΙΤΕΙΑ και όχι το χωριό του τον δημόσιο έπαινο και την αναγνώριση της προσφοράς του.

Επιμένουμε, όμως, να θεωρούμε απαράδεκτο το γεγονός ότι  ΟΥΔΕΙΣ εκπρόσωπος της Πολιτείας ή της Κυβέρνησης παραβρέθηκε στην σχετική τελετή…

Ήταν μία καλή ευκαιρία και για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και για τον Πρωθυπουργό, που πρόσφατα χωριστά αναφέρθηκαν στην ομογένεια, στις επιδόσεις της, στην πρόοδό της και στην προσφορά της προς την Ελληνική πατρίδα, να παραστούν και να αποδώσουν την οφειλόμενη τιμή τόσο στον εκλιπόντα όσο και ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

Βέβαια έκπληξη δεν προξενεί η απουσία τους. Η παρουσία τους θα μας εξέπληττε ευχάριστα. Έχουν αποδημήσει πολλοί και επίσης σπουδαίοι ομογενείς χωρίς η Πολιτειακή και Πολιτική ηγεσία να προβεί σε κάτι συμβολικότερο από μια απλή ανακοίνωση και δυό τυπικές ευχές στις οικογένειες των εκλιπόντων.

Ομογενείς με προσφορά τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, όπως ο Μπάμπης Μαρκέτος, ο Σπύρος Σκούρας, ο Νϊκος Παπανικολάου και τόσοι άλλοι “έφυγαν” τιμώμενοι από το χωριό, ξεχασμένοι, όμως, ουσιαστικά από την πατρίδα…

Ακριβώς όπως το χωριό γνωρίζει την προσφορά της Ομογένειας, την οποία επιδεικτικά και διαχρονικά θέλει να αγνοεί  η πατρίδα!

Δεν είναι μικρότερη η τιμή για τον Σπυρόπουλο που δεν παραβρέθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή (και) ο Πρωθυπουργός.  Θα ήταν, όμως μεγάλη και οφειλόμενη απόδοση τιμής προς τον Ελληνισμό του Εξωτερικού, εάν είχε συμβεί το αντίθετο!