ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ Κεράσματα!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

-Κάτσε να σε κεράσω ένα ουζάκι!

Γνώριμο κάλεσμα σε φίλο που περνούσε κάποτε από το καφενείο του χωριού! Τώρα, στην μνημονιακή  Έλλάδα του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, άλλαξε και αυτό! Αν περάσει φίλος ή γνωστός έξω από το καφενείο, κάνεις πως κοιτάς αλλού και τάχα δεν τον βλέπεις!

Τώρα ούτε στα γενέθλια, μικρών και μεγάλων παιδιών (σε μπόι όχι σε ηλικία) κερνάς πια! Σου λέει αυτός που σου εύχεται: Χρωστάς κέρασμα… Και συ του λες:  Όταν γυρίσω, βρίσκομαι μακριά!!!

Ποιος αντέχει, έτσι όπως τα κατάφερες ΚΑΙ συ Αλέξη, να κεράσει σήμερα ένα φίλο; Με …πέντε κεράσματα πρέπει να τρέξεις στα ΑΤΜ να κάνεις ανάληψη μετρητών! Έλα, όμως που κι αυτά με το σταγονόμετρο τα δίνουν! 420 Ευρώ την εβδομάδα! Να ζήσεις οικογένεια!

Αλήθεια, Αλέξη, έχω περιέργεια: Και συ, που μας κουβάλησες εκτός από το 3^ο μνημόνιο και τα capital controls (για να μην ξεχνιόμαστε) στα ΑΤΜ πηγαίνεις και στέκεσαι στην ουρά να σηκώσεις 420 Ευρώ την εβδομάδα, για να ζήσεις την οικογένειά σου;

Με αυτά τους πήρες και τους πήγες στη Μήλο διακοπές; Με αυτά «τσούγκριζες» τα ποτηράκια σου;

Πόσους συμπολίτες κέρασες «ένα ουζάκι»;

Και μετά μας λες να σε ξανα ψηφίσουμε! Μας έσωσες μία φορά, και μας αρκεί!..

Βλέπεις Αλέξη, «η Ελπίδα που έρχεται» πέταξε μακριά. Τόσο μακριά που ούτε καν μας ακούμπησε!

Εμείς σου τα λέγαμε:  «Μην τάξεις σ‘ άγιο κερί, και σε παιδί κουλούρι», έλεγε ο παππούς μου. Και ο παππούς μου, όπως όλοι οι παππούδες, ήταν σοφός άνθρωπος.

Αλλά εσύ, που ν΄ ακούσεις!

Τώρα λες «θα τα καταφέρουμε»! Πάλι τάζεις! Βλέπεις «πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι»!

Αλέξη, στους δρόμους που ως επαναστάτης λες πως ανοίγεις «ακόμα και όταν δεν υπάρχουν» δεν βρίσκεις κάποιο μαγικό τρόπο να ζούμε και εμείς την δική μας οικογένειά με 420 Ευρώ την εβδομάδα, όπως, υποθέτω, ελόγου σου;

Και να πληρώνουμε με αυτά και τους φόρους που μας στοιβάζεις… και τους λογαριασμούς που μας ράβεις. Και τα χρέη στα οποία μας βουλιάξατε! Και να κερνάμε και τους φίλους «ένα ουζάκι»!

Άστα, φίλε Αλέξη. Όσο και να ψάχνεις, δικαιολογία δεν έχει. Μας έταξες θα σκίσεις το Μνημόνιο και μας έφερες και τρίτο. Εμείς σου το λέγαμε. Σου γράφαμε «δεν γίνονται αυτά», αλλά εσύ έταζες «ελπίδα».  Σε ενδιέφερε το γκουβέρνο…

Εμείς σου γράφαμε ότι «το κράτος έχει συνέχεια», αλλά εσύ μας έλεγες ότι θα βάλεις τις αγορές «να χορεύουν πεντοζάλη»! Σε ένοιαζε μόνο να μαζέψεις ψήφους. Φταίνε αυτοί που σε πιστέψανε, Αλέξη;

Εμείς φωνάζαμε πως όλοι μαζί έπρεπε να προσπαθήσετε να γίνουν μεταρρυθμίσεις, να γίνουν αποκρατικοποιήσεις, να γίνουν περιορισμοί στις δημόσιες σπατάλες, εσύ, όμως, ως γνήσιος Νεοελλην ήθελες να μας σώσεις ΜΟΝΟΣ σου! Και μας έσωσες! Φταίνε αυτοί που σε πίστεψαν;

Τώρα μας λες πως θα «στρογγυλέψεις τις γωνίες»! Τη μόνη φορά που θυμάμαι κάποιον να μου «στογγυλεύει» το λογαριασμό, ήτανε τον μπακάλη της γειτονιάς μου!  Κι αυτός «προς τα πάνω»!  Χρώσταγα 33,40 Ευρώ και τα έκανε, ο αθεόφοβος, 34!

Τώρα μας λες πως σε εφτά μήνες άλλαξες την Ευρώπη! Πώς δημιούργησες κινήματα που θα φέρουν τα πάνω κάτω.  Άραγε τι να κατάλαβαν οι Podemos και κατέβασαν τη φωτογραφία σου;

Δε βαριέσαι φίλε Αλέξη. Αν πάντως σε δω να περνάς από το καφενείο που συχνάζω, θα σε φωνάξω να σε κεράσω ένα ουζάκι.  Αρκεί να το πληρώσεις εσύ!

Έτσι κι αλλιώς πολλές «ελπίδες» χρωστάς να μας κεράσεις!..