ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Υπουργοί και Ομογένεια

ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Καβάλα στο δελφίνι, τον κόσμο γύρισα… Τουλάχιστον αυτός ο μελωδικός (και ρομαντικός) τρόπος ταξιδιού δεν κοστίζει τίποτε… Ούτε ναύλα, ούτε, οδοιπορικά, ούτε γεύματα… Κυρίως, δεν σκορπάει φρούδες ελπίδες!

Χώρια που, ως ταξιδευτής, δεν εξαρτάσαι από τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας και τις στάσεις εργασίας τους…

Βέβαια αναγνωρίζω ότι αυτός δεν είναι σικ τρόπος για ένα υπουργό να ταξιδεύει! Ούτε καν για έναν Γενικό Διευθυντή! Έστω και του Αποδήμου Ελληνισμού…

Άλλωστε, άντε να εξηγήσεις τώρα σε ένα δελφίνι τι είναι ομογένεια και κατά που πέφτει! Αφήστε δε που έτσι και πλησιάσει σε ακτή για να αποβιβάσει το …φορτίο του, το κακόμοιρο το δελφινάκι θα κινδυνεύει άμεσα να χάσει τη ζωούλα του!

Από αυτή την άποψη, χίλιες φορές καλύτερα το αεροπλάνο κι ας μας κοστίζει κάτι παραπάνω! Σε εποχές άγριας λιτότητας…

Ε, και τι πρέπει να γίνει; Να μην μάθουν το αντικείμενο της υπουργίας τους; Να μην γνωρίσουν τους Απόδημους Έλληνες; Όχι που κι αν τους γνωρίσουν δηλαδή θα αλλάξει κάτι… Πάνω που θα τελειώσουν τα ταξίδια και θα επιστρέψουν στα γραφεία τους να δουλέψουν, θα τους …αλλάξουν!

Μπορεί να είναι μονόπρακτο, αλλά το έχουμε δει τόσες πολλές φορές το έργο, που στο τέλος το βαρεθήκαμε!..

Όχι, μην σκεφθείτε ότι οι εκλογές αργούν. Στην Ελλάδα οι υπουργοί είναι αναλώσιμο είδος. Τους αλλάζουν ακόμη και οι ίδιοι οι κυβερνήτες που τους διόρισαν! Δεν χρειάζεται καν ν’ αλλάξει η κυβέρνηση!

Σε παίρνει ένα απόγευμα ο πρωθυπουργός στο τηλέφωνο:

-Στράτο, συγχαρητήρια, είσαι υπουργός! Ορκίζεσαι την Δευτέρα…

-Μα κύριε Πρόεδρε, είναι Παρασκευή, πότε θα προλάβω να ράψω κουστούμι;

Απάντηση δεν παίρνεις.  «Του τού, του τού…» Πάντα είναι εκνευριστικός ο μονότονος ήχος ενός τηλεφώνου, που σου το κλείνουν στα μούτρα…

Τη Δευτέρα το πρωί χτυπάει πάλι το τηλέφωνο.

-Καλημέρα Στράτο, εδώ ο πρωθυπουργός. Έπαψες να είσαι υπουργός…

-Μα δεν πρόλαβα να ορκισθώ κύριε πρωθυπουργέ…

-Ναι, γι αυτό σε βγάζω, να γλιτώσουμε και τα ραφτικά και, ξέρεις, να προλάβει να ενημερωθεί και κανένας άλλος στο αντικείμενό σου!..

Έτσι είμαστε στην Ελλάδα. Σαν την εθνική εφήβων. Όλα τα παιδιά να λάβουν μέρος σε έναν αγώνα ώστε παράπονο να μην έχουν και να πάρουν το «βάπτισμα του πυρός»…  Μετά, τους τρώει ο …πάγκος! Τότε γιατί τους προετοιμάσαμε;

Άγνωσται αι βουλαί ενός προπονητή.

Όπως και ενός Πρωθυπουργού…

Άγονται και φέρονται από την εξέδρα!

Και καλά, έναν υπουργό οικονομικών πες να τον αλλάξεις. Έτσι κι αλλιώς ακούει πάντα τα εξ αμάξης! ΄Οσο τον κρατάς στην κυβέρνηση θυμίζει στους πολίτες την φορομπηχτική του πολιτική… Τον ΥΦΥΠΕΞ για τον Απόδημο Ελληνισμό, ή τον Γενικό Διευθυντή της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού, όμως, γιατί να τους αλλάζεις σαν τα παρδαλά πουκάμισα του Βαρουφάκη;

Άφησέ τους εκεί τουλάχιστον για μια πλήρη κυβερνητική θητεία! Κανονικά, δηλαδή, θα έπρεπε ο υφυπουργός να μένει για 6 χρόνια, ώστε και να ενημερωθεί, και να γνωρίσει και να γνωριστεί με την ομογένεια και έργο να προλάβει να κάνει. Ε, να γλιτώσουμε και λίγα εισιτήρια!

Τον δε Γεν. Διευθυντή, έπρεπε να τον έχουμε μόνιμο στην ΓΓΑΕ, μέχρι είτε να φύγει οικειοθελώς είτε να συνταξιοδοτηθεί…

Τότε, μάλιστα. Θα είχαμε κάποιες ελπίδες να γίνει σοβαρή δουλειά με τους Αποδήμους μας. Αλλά έτσι, μια ήρθα και σας είδα και μια σας αποχαιρέτησα, προκοπή δεν γίνεται…

Μας μένουν μόνον τα έξοδα του πήγαινε-έλα…

Θα πείτε: Θέλουν να κάνουν έργο με την Ομογένεια; Αν ήθελαν, και ψήφο θα είχαν δώσει και ικανούς υφυπουργούς που ήθελαν να κάνουν έργο θα άφηναν στη θέση τους και πολλά άλλα θα είχαν κάνει.

Αυτό είναι μία κάποια εξήγηση…