Ένας ακόμη ελληνικής καταγωγής υπουργός στη Βικτώρια

O Φίλιππος Δαλιδάκης είναι ο νέος υπουργός Μικρών Επιχειρήσεων της Βικτώριας έπειτα από την απομάκρυνση του Adem Somyurek, ο οποίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί εξαιτίας των κατηγοριών σε υπόθεση ενδοεργασιακής βίας που αντιμετωπίζει.

Στις πρώτες του δηλώσεις, ο γερουσιαστής κ. Δαλιδάκης, που εκλέγεται στην έδρα της Νότιας Μητροπολιτικής Περιοχής της Μελβούρνης, είπε ότι η εμπειρία του στον ιδιωτικό επιχειρηματικό χώρο θα του επιτρέψει να αναπτύξει τις πολιτικές εκείνες που θα ενδυναμώσουν τις μικρές επιχειρήσεις της Βικτώριας. “Αυτό σε συνδυασμό με την 10χρονη εμπειρία μου στην πολιτική, θα με βοηθήσουν στο έργο μου” τόνισε ο νέος ομογενής υπουργός.

Ο πρωτοεκλεγμένος γερουσιαστής συγκέντρωσε τις περισσότερες προτιμήσεις της κοινοβουλευτικής ομάδας των Εργατικών. Αντίπαλοί του ήταν ο βετεράνος πολιτικός Shaun Leane, και η επίσης πρωτοεκλεγείσα Jaclyn Symes.

Ο κ. Δαλιδάκης με μαθητές κατά τη επίσκεψή του σε σχολείο της έδρας του

Ο πρωθυπουργός της Βικτώριας, Daniel Andrews, δήλωσε ότι ο κ. Δαλιδάκης έχει όλες τις προϋποθέσεις να πετύχει στο έργο του παρά το γεγονός ότι εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής τον περασμένο Νοέμβριο.

“Νομίζω ότι είναι καλό να έχουμε στο υπουργικό συμβούλιο κάποιους ανθρώπους νέους και μερικούς που δεν έχουν μεγάλη κοινοβουλευτική εμπειρία” είπε ο κ. Andrews.

Ο παραιτηθείς Somyurek δήλωσε ότι ο κ. Δαλιδάκης θα είναι ένας πολύ καλός υπουργός με “φανταστικά προσόντα”. Είναι ο δεύτερος υπουργός ελληνικής καταγωγής στην κυβέρνηση Αndrews. Η άλλη είναι η υπουργός Τζένη Μικάκου. Ο ομογενής υπουργός ήταν μέλος του πολιτικού γραφείου του ομοσπονδιακού βουλευτή των Εργατικών και πρώην υπουργού Stephen Conroy και έχει υπάρξει διευθύνων σύμβουλος Οργανισμού Υλοτομίας Βικτώριας.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ

Οι παππούδες του, από τη μεριά της μητέρας του, ήταν Γερμανοί Εβραίοι και από τους πρώτους που υπέστησαν διώξεις από το ναζιστικό καθεστώς του Αδόλφου Χίτλερ το 1935.

Ο Gottfried και η Ειρήνη Strauss στάλθηκαν στο Νταχάου και κατάφεραν να αποδράσουν μετά από 3.5 χρόνια. Έφτασαν στη Σανγκάι της Κίνας το 1939 και παρέμειναν εκεί για 6 χρόνια. Η μητέρα του υπουργού γεννήθηκε το 1940 και το Σεπτέμβριο του 1945 αναχώρησαν για την Αυστραλία. Ένας συγγενής τους από τα Gippsland κάλυψε τα έξοδα μετανάστευσης και η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Acland Street στην περιοχή St Kilda

Ο πατέρας του Γιώργος γεννήθηκε στο Βόλο της Θεσσαλίας το 1937. Ήταν μοναχογιός και η οικογένειά του είχε ακίνητη περιουσία στη Ρουμανία, η οποία κατασχέθηκε από το κομμουνιστικό καθεστώς του Τσαουσέσκου. Από τη δεκαετία του 1960 εργαζόταν για την Ναυσιπλοϊκή Εταιρία του Χανδρή που με τα δύο πλοία της “Πατρίς” και “Αυστραλίας” μετέφερε χιλιάδες Έλληνες και άλλους Ευρωπαίους μετανάστες στην Αυστραλία.

Ο Γιώργος και η Noemi γνωρίστηκαν στο “Πατρίς” το 1965, όταν η Noemi πήρε το καράβι για ταξίδι στην Ευρώπη. Όταν επέστρεψαν στη Μελβούρνη, έμειναν αρχικά στο Oakleigh προτού εγκατασταθούν στο East Brighton. Το 1971 γεννήθηκε η κόρη τους Μαρίνα και το 1976 ο Φίλιππος. O τελευταίος ασπάστηκε τον ιουδαϊσμό κατά τα φοιτητικά του χρόνια. “Έτσι αισθάνθηκα ότι έπρεπε να πράξω, πνευματικά και συναισθηματικά. Ήταν σαν να είχε βρεθεί ένα κομμάτι που έλειπε από ένα παζλ”, δήλωσε σε παλιότερη συνέντευξή του στο “Νέο Κόσμο”.

Η πρώτη του “πολιτική” εμπειρία ήταν όταν είδε το 1983 τον τότε πρωθυπουργό Malcolm Fraser να ανακοινώσει ότι είχε χάσει τις εκλογές. “Τότε δεν γνώριζα ότι αυτό θα αποτελούσε το ξεκίνημα για την ισχυροποίηση του Εργατικού κόμματος”, είπε στην ίδια συνέντευξη ο ομογενής υπουργός.

neoskosmos.com