Στοχασμοί: Οι αξίες

Μια κοινωνία με αξίες, ποτέ της δεν θα έχει πρόβλημα κατάρρευσης.
Πολλά λόγια ακούστηκαν από στόματα χορτάτα γι αυτές τις αξίες τα χρόνια που περάσαν.
Εύκολες λέξεις, που ξεστομίστηκαν ανέμελα, μεταξύ κρασοκατάνυξης, αμπελοφιλοσοφίας, και δειλινών που χάνονταν πίσω από τις πισίνες των μπανγκαλόου!
Και η ώρα της δοκιμασίας κάποτε έφτασε!
Και αναμετρήθηκαν οι αξίες μας:
Πόση αγάπη έμεινε, τώρα που στέρεψε το πορτοφόλι;
Πόση φιλία έμεινε, τώρα που βασανίζεται η ψυχή και χρειάζεται να ακουστεί;
Πόσα χέρια απλώνονται, τώρα που η ανάγκη τα χρειάζεται;
Πόσα σπίτια θα ανοίξουν, τώρα που η παγωνιά στο παγκάκι έγινε σύντροφος;
Πόσα παιδιά έχεις τελικά, που θα σε θυμηθούν τώρα άφραγκε γονέα;
Πόσοι γονείς θα κρύψουν το δάκρυ τους, στον πόνο του παιδιού τους;
Πόση ανθρωπιά έχουμε, τώρα που αναζητούνται άνθρωποι;
Πόση συγνώμη μπορεί να ακουστεί, τώρα που εξατμίστηκε η έπαρση;
Πόσο θα σκεφτούμε και θα προβληματιστούμε, αντί απλά να υπάρχουμε;
Πόσο θα ξαναθέσουμε νέες ερωτήσεις, γιατί οι απαντήσεις που είχαμε αποδείχτηκαν αστείες;
Πόσες υποχρεώσεις θα εκπληρώσουμε, για να απαιτήσουμε τα δικαιώματά μας;
Πόση ελευθερία υπάρχει τώρα, πίσω από τα σίδερα;
Πόση ελευθερία υπήρχε τότε, πίσω από το δόλωμα;
Πόση προσωπικότητα αναδεικνύουμε, χωρίς το ένδυμα των αποκτημάτων μας;
Πόσο θα χαράξουμε τους δρόμους μας, τώρα που η πεπατημένη είναι άλλων;
Ποιος είσαι, και όχι τι έχεις!
Πως αισθάνεσαι, και όχι τι κατάφερες!
Ποιος θέλεις να είσαι, και όχι τι θα κάνεις!
Πόσα Κύθηρα θα βρούμε, με τόση Μύκονο που χορτάσαμε;