Η Πα.Δ.Ε.Ε. στην Αθήνα (Μέρος Ι)

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η Γενική Συνέλευση της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ένωσης Ελλήνων (Πα.Δ.Ε.Ε.) στην Αθήνα, έδωσε την ευκαιρία στην Κυβέρνηση να γνωρίσει τους ομογενείς πολιτικούς (βουλευτές, Γερουσιαστές, π. Πρωθυπουργούς και π. υπουργούς) και, κυρίως, σε ορισμένα μέλη της να συνομιλήσουν απευθείας μαζί τους, να τους ακούσουν και να ακουστούν από αυτούς.

Στην σειρά  άρθρων που θα παρουσιάσουμε, θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε όσα είδαμε, ακούσαμε και αντιληφθήκαμε.

Να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή: Η Πα.Δ.Ε.Ε. είναι ένας σπουδαίος θεσμός. Όχι μόνο γιατί αποτελείται από εκλεγμένους πολιτικούς. Κυρίως, όμως, επειδή όλοι τους είναι εκπρόσωποι Κρατών με πρωταγωνιστικό ρόλο και λόγο στην παγκόσμια σκακιέρα. Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Αυστραλία, Καναδάς, Γερμανία, Ρωσία, είναι μερικές μόνον από τις χώρες από τις οποίες προέρχονται και στα Κοινοβούλια των οποίων ομιλούν και νομοθετούν.

Η εισαγωγική αυτή διευκρίνιση έχει την αξία της. Διότι παρακολουθήσαμε μία από τις συνεδριάσεις της Συνέλευσης, στην Αίθουσα Γερουσίας της Βουλής, και κυριολεκτικά μείναμε άφωνοι! Κάτω στα έδρανα οι ομογενείς Γερουσιαστές, Βουλευτές, π. Πρωθυπουργοί κλπ. Από καθέδρας, υπηρεσιακοί παράγοντες και ορισμένοι δικοί μας υπουργοί-υφυπουργοί.

Οι ομογενείς ανέπτυσσαν τις απόψεις τους πάνω στα θέματα που είχαν επιλέξει να τοποθετηθούν. Κάποιες από αυτές -και ιδιαίτερα ορισμένες προτάσεις-  ήταν εμφανώς επηρεασμένες από μία άλλη νοοτροπία και μία άλλη κουλτούρα. Από διαφορετικό τρόπο σκέψης, εστιασμένο σε διαφορετική νομοθεσία. Όλες, όμως, εκχύλιζαν από την ίδια αγάπη και το ίδιο ενδιαφέρον για την Ελλάδα μας-τους.

Ντράπηκα όταν άκουσα τον τρόπο, το ύφος και κυρίως, τον επικριτικό τόνο με τον οποίο από καθέδρας οι υπηρεσιακοί παράγοντες τους επιτιμούσαν (!) για τις ιδέες τους, ανάπτυσσαν τις “ορθόδοξες” θέσεις της Κυβέρνησης ή εξηγούσαν θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Υπάλληλοι “κάποιου βαθμού” να “φρονηματίζουν” υπουργούς, Γερουσιαστές, πρωθυπουργούς!

Εάν θέλουμε να διατηρήσουμε όσα ελάχιστα υπολείμματα σοβαρότητας μας έχουν απομείνει, η ενημέρωσή τους καλό είναι να γίνεται στη Βουλή, αλλά από κορυφαίους της πολιτικής ιεραρχίας και με τον προσήκοντα πάντα σεβασμό. Δεν είναι υποχρεωμένοι να ασπαστούν τις δικές μας ιδεολογικές ή (μικρο) κομματικές απόψεις. Πρέπει δε να αναλογισθούμε και τα προβλήματα που δημιουργεί η μετάφραση και αντί για πολιτικούς δεκάρικους να τους μιλάμε για γεγονότα, πράξεις και θέσεις.

Δεν αρκεί μόνο να επαιτούμε τη βοήθειά τους. Πρέπει να να τους δείχνουμε ότι πράγματι εννοούμε να δεχθούμε τη συνδρομή τους στην κινητοποίηση της διεθνούς Κοινής Γνώμης. Όπου οι απόψεις διίστανται ας βρεθεί κοινός τόπος.

Είναι βέβαιο ότι η ελληνική Κυβέρνηση χαράσσει και εφαρμόζει την εξωτερική πολιτική. Το ίδιο και στην Οικονομία και παντού. Όταν, όμως, ζητάς τη βοήθεια κάποιου οφείλεις να τον καταστήσεις γνώστη της πολιτικής σου. Να τοποθετήσεις τους στόχους. Τις επιδιώξεις. Τα οράματα. Τη μέθοδο.

Αυτό γίνεται μόνον μέσω του διαλόγου και όχι από καθέδρας λογύδρια διαφόρων “συμβούλων” ή υπουργών που νομίζουν ότι απευθύνονται στους …ψηφοφόρους τους!  Μιλάμε για προσωπικότητες της διεθνούς πολιτικής σκηνής. Μιλάμε για Έλληνες στη ψυχή που θα δεν θα διστάσουν να σηκωθούν μέσα στην Γερουσία π.χ. της Αμερικής, να υπερασπιστούν το ελληνικό δίκιο όταν αυτό συνταυτίζεται με το διεθνές, γνωρίζοντας πόσο εύκολο είναι να κατηγορηθούν ότι δήθεν “μεροληπτούν” υπέρ της γενέτειράς τους, κάτι που δεν επιτρέπεται από την πολιτική τους ιδιότητα και που συνειδητά δεν το επιδιώκουν.

Περισσότερος σεβασμός, λοιπόν, σ΄αυτούς τους Έλληνες!

*Θα χρειαστεί να επανέλθουμε και αύριο.