Κινήσεις για την αυτο-οργάνωση της Ομογένειας σε παγκόσμια κλίμακα

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η Ελλάδα, το τελευταίο πεντάμηνο, με κορύφωση, τις δύο εβδομάδες του Ιουλίου, διέρχεται τη δυσκολότερη περίοδο από τη Μεταπολίτευση. Ο κίνδυνος να βρεθεί εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και εκτός Ευρώ, είναι σημαντικός, αν και απευκταίος. Είναι αλήθεια ότι η συνεννόηση των πολιτικών αρχηγών, έστω και στο “και πέντε” σκόρπισε κάποιες ελπίδες. Το ίδιο και οι τελευταίες κινήσεις της κυβέρνησης. Ας είμαστε, όμως, επιφυλακτικοί.

Αντίθετα, σε κείνο που πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι, είναι στην απογοήτευση που σκόρπισε στον ελληνισμό το γεγονός της παντελούς απουσίας της Ομογένειας από το προσκήνιο των δραματικών εξελίξεων. Δεν μας είχε συνηθίσει η ομογένεια σε παθητική ενόραση των τεκταινόμενων στην πατρίδα. Σε όλες τις κρίσιμες περιστάσεις, μέχρι τούδε, είχε πάντα εκδηλωθεί -και μάλιστα-  ως ενεργητική, πρόσφορη και ενισχυτική πραγματικότητα, το ενδιαφέρον της.

Στα τραγικά γεγονότα του 1922, για να μην πάμε και παλαιότερα ακόμη, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στον Εμφύλιο, στους σεισμούς του 1956, στην περίοδο της Χούντας, στην Μεταπολίτευση και στην τραγωδία της Κύπρου. Παντού και πάντα δήλωσε αγωνιστικά το “παρόν” της η ομογένεια, συμβάλλοντας αποφασιστικά: Κατέγραψε κύμα εθελοντών. Πρόσφερε οικονομική βοήθεια. Διέθεσε ιματισμό και κάθε άλλο πρόσφορο μέσο βοηθείας. Συντεταγμένα, οργανωμένα και γενναιόδωρα.

Είναι η πρώτη φορά όπου η ομογένεια μπροστά στο αβυσσαλέο κακό ενός επερχόμενου κινδύνου, όπως είναι το ενδεχόμενο αποπομπής της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ, λάμπει δια της απουσίας της…

Δεν μιλάμε για μεμονωμένες περιπτώσεις προσφοράς βοήθειας και αγάπης, που βεβαίως υπήρξαν και τώρα. Αυτό που προσπαθούμε να περιγράψουμε αφορά τη συλλογική αντίδραση της οργανωμένης ομογένειας στο υψηλότερο δυνατόν επίπεδο. Π.χ. μια δυναμική παρουσία με τη μορφή χιλιάδων υποστηρικτικών τηλεγραφημάτων στα γραφεία Γερουσιαστών, βουλευτών κ.α. σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη της ΕΕ ακόμη και της Αμερικής. Που τέτοια δεν υπήρξε.

Αυτό, που ήταν “κοινή (αποφασιστική) πρακτική” άλλων χρόνων καθώς και άλλα διαβήματα στην κορυφή της πολιτικής ιεραρχίας των χωρών-μελών της ΕΕ και της Αμερικής, όφειλε να έχει γίνει υποστηρικτικά ως προς την αδιαπραγμάτευτη παραμονή της γενέτειρας στην ΕΕ και το Ευρώ, ανεξάρτητα από τη όποια θέση της ομογένειας απέναντι στην διαπραγματευτική τακτική της ελληνικής κυβέρνησης.

Το ότι δεν έγινε τέτοια κινητοποίηση οφείλεται στο ότι έχουν εκλείψει από την οργανωμένη ομογένεια (της Αμερικής κυρίως) προσωπικότητες του κύρους  ενός Αρχιεπισκόπου Ιακώβου, ενός Μπάμπη Μαρκέτου, ενός Σπύρου Σκούρα, ενός Αντριου Άθενς και δεκάδων άλλων ένθερμων πατριωτών που κινούσαν τα νήματα της ομογένειας σε επίπεδο οργανωτικής δομής δημιουργώντας παναμερικανικές κινητοποιήσεις με τη συμμετοχή και ντόπιων πολιτικών, επιχειρηματικών και πνευματικών προσωπικοτήτων.

Βέβαια έλειψε και η παρουσία της Δορυφορικής Τηλεόρασης με τις προς την ομογένεια ειδικές εκπομπές που εκτός από ενημέρωση και χρηστικές πληροφορίες έδιναν και τον παλμό των γεγονότων συμβάλλοντας στην εγρήγορση των ομογενών. (Π.χ. Οδύσσεια, Εδώ Αθήνα κλπ.)

Μόνο “σημάδι” ομογενειακής δραστηριότητας, η  επιστολή του π. προέδρου του ΣΑΕ Στε. Ταμβάκη στην Panhellenic Post. Η επιστολή αυτή είναι αποκαλυπτική για τη σημερινή αποστασιοποίηση της ομογένειας και την “αδράνεια” των παραγόντων της. Σ΄αυτήν εκφράζει ο κ. Ταμβάκης την “την αγωνία του για την έκβαση της οικονομικής περιπέτειας που περνάει η Ελλάδα και την ανησυχία του για το ενδεχόμενο ενός εθνικού διχασμού”, αλλά μέχρις εκεί.

Ο κ. Ταμβάκης επισημαίνει, “υπήρχε ένας Οργανισμός του Απανταχού Ελληνισμού (ΣΑΕ), που είχε αρχίσει να βρίσκει τον βηματισμό του και που τώρα  θα μπορούσε , αυτή την δεδομένη στιγμή,  να σταθεί  δίπλα στην Ελλάδα μας” και πλέον με ευθύνη κάποιων “καρεκλοκένταυρων” στο μητροπολιτικό κέντρο, όπως λέει, δεν υφίσταται.

Ασχέτως του εάν διαφωνεί ή συμφωνεί κανείς με τη θέση αυτή, γεγονός είναι ότι από την ομογένεια  δεν υπήρξε καλά οργανωμένη και σωστά μεθοδευμένη αντίδραση για τα συμβαίνοντα στη γενέτειρα, με εξαίρεση ορισμένες μεμονωμένες και -επί το πλείστον- ολιγάριθμες αυθόρμητες ομογενειακές παρουσίες σε πλατείες ευρωπαϊκών πρωτευουσών -οι σημαντικότερες στην Ιταλία-.

Τι συμβαίνει λοιπόν:

Στην Αμερική, όπως έλεγε σε τηλεφωνική συνομιλία με την ΡΗΡ, γνωστός ομογενειακός παράγοντας, “όσες κινήσεις έχουν γίνει μέχρι σήμερα για τη δημιουργία μίας νέας οργανωτικής εκπροσώπησης της ομογένειας, με πρόθεση και διάθεση αυτή να απλωθεί και σε ομογενειακές παροικίες άλλων Ηπείρων, έχουν συναντήσει ένα κύμα αδιαφορίας που ξενίζει. Πλέον μοναχά στις Εκκλησίες μπορείς να συναντήσεις οργανωμένη δραστηριότητα. Ομογενείς με οικονομική επιφάνεια ή σημαντική επαγγελματική δραστηριότητα απέχουν από την ανάμειξη με τα ομογενειακά κοινά”.

Στη Αθήνα, η περιπέτεια στην οποία από το 2010 μέχρι και σήμερα οι κυβερνήσεις έχουν βυθίσει συνειδητά το ΣΑΕ, λειτούργησε καταλυτικά για τον ίδιο τον οργανισμό και για την γενικότερη οργανωτική δομή της ομογένειας.

“Ήλθε, ίσως, η ώρα η ομογένεια να πάρει στα χέρια της της τύχες της”, έλεγε στην ΡΗΡ ό ίδιος ομογενειακός παράγοντας που θέλησε την ανωνυμία για ευνόητους οργανωτικούς λόγους. Αποκάλυψε, μάλιστα, ότι ήδη έχει δρομολογήσει συναντήσεις με άλλους σημαντικούς ομογενείς μέσα και έξω από την Αμερική, προκειμένου να διοργανωθεί μια παγκόσμια συγκέντρωση ολίγων επιφανών ομογενών, για να εξετάσουν την κατάσταση και να αποφασίσουν τα βήματα για την αυτο-οργάνωση της ομογένειας.

“Η γενέτειρα δείχνει απροθυμία, έχει τα προβλήματά της, έχει τις ιδεοληψίες της. Μόνοι μας πρέπει να δούμε πως θα σχηματίσουμε μία κορυφαία οργάνωση σε παγκόσμιο επίπεδο ώστε να εκπροσωπηθεί η ομογένεια και να διεκδικήσει την ρύθμιση των θεμάτων που την απασχολούν τόσο  στις σχέσεις της με τη γενέτειρα όσο και στους τόπους διαβίωσης”, κατέληξε.

Τις προσεχείς μέρες, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει η ΡΗΡ,  θα αποσταλούν “προσωπικές προσκλήσεις” σε επώνυμους ομογενείς σε Αυστραλία, Καναδά, ΗΠΑ, Ιταλία, Γαλλία κλπ. ώστε σύντομα να οργανωθεί, η συγκέντρωση “επιφανών”, πιθανότατα σε αμερικανικό έδαφος, που θα αποτελέσει, όπως μας είπε η πηγή μας, και το έναυσμα των προσπαθειών για την αυτο-οργάνωση της ομογένειας σε ανώτατο διοικητικό επίπεδο.