Δέκα χρόνια μετά, ο έλληνας οδηγός του λονδρέζικου λεωφορείου θυμάται τις τραγικές στιγμές που έζησε

Εκείνο το πρωί της 7^ης Ιουλίου ο Γιώργος Ψαραδάκης ξύπνησε πολύ νωρίς, καθώς η βάρδια του ξεκινούσε στις 5μιση τα ξημερώματα.

Ο, τότε 49χρονος, Έλληνας οδηγός ήταν χαρούμενος γιατί μετά από τρεις ημέρες θα έπαιρνε την άδεια του και θα μετέβαινε μαζί με την οικογένεια του στο χωριό του, στην Κρήτη, για τις καλοκαιρινές του διακοπές.

Ο Ψαραδάκης έκατσε στη θέση του οδηγού του διπλού λεωφορείου με τον αριθμό 30, που έκανε τη διαδρομή από τη Μαρμπλ Αρτς μέχρι την περιοχή Στράτφορντ.

Έκανε χρόνια το δρομολόγιο αυτό και το γνώριζε όπως το εσωτερικό της παλάμης του.

Αυτό που, δυστυχώς, δεν γνώριζε ήταν το ότι ένας ισλαμιστής εξτρεμιστής είχε τοποθετήσει στο λεωφορείο του μια βόμβα που επρόκειτο σε λίγες ώρες να το μετατρέψει σε λουτρό αίματος.

Η ώρα είχε πάει εννιά το πρωί –ώρα αιχμής για τους Βρετανούς- και ο Ψαραδάκης έλαβε ένα μήνυμα από τα κεντρικά γραφεία των λεωφορείων πως υπήρχε ένα πρόβλημα στον υπόγειο σιδηρόδρομο του Λονδίνου, άρα η κίνηση στα λεωφορεία θα ήταν ακόμη πιο αυξημένη.

Το «πρόβλημα» ήταν πως στις 8.47 ακριβώς είχαν εκραγεί τρεις βόμβες σε βαγόνια του λονδρέζικου Tube.

«Σκέφτηκα από μέσα μου «προβλέπεται δύσκολη μέρα σήμερα» και όταν πλησίασα στην Μπέικερ Στριτ είδα πολλούς επιβάτες να περιμένουν να επιβιβαστούν στο λεωφορείο», θυμάται, δέκα χρόνια μετά, ο Ψαραδάκης μιλώντας στην εφημερίδα Daily Mail.

Όταν δε το λεωφορείο 30 έφτασε στον κεντρικό σταθμό Γιούστον, ο κόσμος έβγαινε από τον υπόγειο σιδηρόδρομο κατά εκατοντάδες.

«Στο Γιούστον έβγαλα ανακοίνωση λέγοντας στους επιβάτες πως «πρέπει κάποιοι από εσάς να εξέλθετε του οχήματος, για λόγους ασφαλείας στην οδήγηση». Μερικοί όντως υπάκουσαν και βγήκαν», λέει ο Ψαραδάκης.

Εντωμεταξύ, πολλοί λονδρέζικοι δρόμοι είχαν ήδη κλείσει από την Μητροπολιτική Αστυνομία, αναγκάζοντας τους οδηγούς των δημόσιων συγκοινωνιών να κάνουν διαρκείς παρακάμψεις μέσα από μικρές οδούς, αντί για τις μεγάλες οδικές αρτηρίες.

«Έφτασα σε ένα σημείο που λεγόταν πάρκο Τάβιστοκ και προσπάθησα να επικοινωνήσω με δυο ένστολους που είδα εκεί», τονίζει ο έλληνας οδηγός.

Ακριβώς εκείνη τη στιγμή όμως, ένας εκ των επιβατών του λεωφορείου, ο 18χρονος ισλαμιστής Χαμπίμπ Χουσεΐν πυροδότησε τη βόμβα που είχε προηγουμένως τοποθετήσει στο πάνω διάζωμα του λεωφορείου.

Οι αυτόπτες μάρτυρες, έξω από το 30, λένε πως «το λεωφορείο, από την έκρηξη, σηκώθηκε όλο στον αέρα για ένα δευτερόλεπτο».

Από την δική του οπτική, ο Ψαραδάκης θυμάται πως «η έκρηξη ήταν μεν δυνατή, αλλά όχι εκκωφαντική. Νόμιζα αρχικά πως είχα τρακάρει σε κάτι. Αλλά μετά είδα πως είχα βάλει το χειρόφρενο και το λεωφορείο ήταν ακίνητο».

Απορημένος, ο οδηγός βγήκε από το λεωφορείο για να δει τι συνέβη. Και κατάλαβε πως κάτι κακό είχε συμβεί όταν είδε ένα κομμένο πόδι να κείτεται στο πεζοδρόμιο.

«Όπου κι αν έστρεφα το βλέμμα μου υπήρχαν κομμένα ανθρώπινα μέλη, κομμένα κεφάλια, ανθρώπινο κρέας σαν κιμάς. Το μυαλό μου δεν μπορούσε να επεξεργαστεί τις εικόνες αυτές. Έσπευσα στο εσωτερικό ξανά για να βγάλω τους επιβάτες. Προσπάθησα να βοηθήσω μια γυναίκα που ήταν καθισμένη σε μια θέση στο κάτω διάζωμα. Όταν πήγα όμως δίπλα της ήταν νεκρή, είχε απομείνει μόνο ο κορμός της και το μίσο της κεφάλι», θυμάται ο Ψαραδάκης.

Όπως λέει, τότε δεν γνώριζε για την τρομοκρατική επίθεση και το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει ήταν «σκότωσαν τους επιβάτες μου». «Ήταν αυτό που είπα και στη γυναίκα μου όταν την πήρα τηλέφωνο μετά. Της είπα πως σκότωσαν τον κόσμο που μετέφερα», λέει.

Τόσο ο ίδιος, όσο και πολλοί ακόμη επιβάτες βγήκαν αλώβητοι από το μοιραίο λεωφορείο. Ωστόσο, 13 άνθρωποι δεν ήταν το ίδιο τυχεροί και σκοτώθηκαν ακαριαία από τη βίαιη έκρηξη –ανάμεσα τους και ο ίδιος ο βομβιστής.

«Ο τρόμος και η φρίκη που αντίκρισα εκείνη την ημέρα έχουν χαραχτεί για πάντα στην καρδιά μου. Επρόκειτο για μια ιεροσυλία [ο θάνατος τόσων ανθρώπων]», προσθέτει ο Ψαραδάκης που ωστόσο έχει να θυμάται και κάτι θετικό που του δίνει ακόμη και σήμερα κουράγιο.

«Πολλοί άνθρωποι βοηθούσαν ο ένας τον άλλον και τότε κατάλαβα πως η ανθρώπινη φύση βγάζει τον καλύτερο της εαυτό στις χειρότερες δυνατές περιστάσεις», επισημαίνει.

Σήμερα, ο 59χρονος Κρητικός συνεχίζει να εργάζεται ως οδηγός. Αλλά αυτή τη φορά όχι για λονδρέζικα λεωφορεία, αλλά για να μεταφέρει τους συνάδελφους τους προς κι από τον κεντρικό σταθμό των λεωφορείων.

«Μια δεκαετία μετά, οι σκέψεις μου εξακολουθούν να είναι με τους συγγενείς των θυμάτων», λέει ο Ψαραδάκης, καταλήγοντας με νόημα πως «όταν γίνεις μάρτυρας ενός τέτοιου φρικτού γεγονότος, αλλάζει αυτομάτως ο τρόπος που βλέπεις τον κόσμο».

Κωνσταντίνος Τσάβαλος