ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Το …μπακακάκι!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Έγραφα στο «Σατιρίζοντας» με τίτλο «Μια ώρα αρχύτερα…» για το βατραχάκι εκείνο της γνωστής ιστοριούλας, που στέκονταν στην άκρη της ήρεμης λίμνης. «Σκέφτηκε, έγραφα: Θα πέσει στο νερό, να σηκώσει κύματα στην λίμνη! Έδωσε ένα σάλτο και βούτηξε. Μόλις μετά βίας σχηματίστηκαν δυο-τρείς κύκλοι γύρω του που ξεθύμαναν κι αυτοί, πριν προλάβει καν και το ίδιο να τους αντιληφθεί!!!» Αυτό, σε σχέση με την προεκλογική ρητορεία Τσίπρα, από την Κρήτη, πως θα έβαζε, λέει, τις Αγορές να χορεύουν Πεντοζάλη!» Και πρόσθετα: «Εμείς βουλιάξαμε και οι αγορές ούτε το κατάλαβαν! Το δε Ευρώ, στα χάι του!»…

Θα πείτε, και γιατί επανέρχομαι; Το θέμα είναι η ονομασία «βατραχάκι».

Μου τηλεφώνησε ο Πρόεδρος για να με …μαλώσει!

-Βρε, μου είπε, ωραία η ιστοριούλα με το βατραχάκι, αλλά πάει …χαμένη! ‘Όπως και το πήδημά του στη λίμνη!

Είπα να δείξω χαρακτήρα και απέφυγα να του πω πως κανένα πήδημα δεν πάει ποτέ …χαμένο! Καταγράφεται στο βιολογικό μας ρολόι! προτίμησα να ρωτήσω:

-Γιατί το λες αυτό, Πρόεδρε;

-Γιατί παιδί μου κανείς δεν θα καταλάβει τι θα πει «βατραχάκι». Γράψε «μπακακάκι» να το καταλάβει όλη η Ελλάδα και όλοι οι Έλληνες!

-Πρόεδρε, δε σε πιάνω…

-Καλά, άσε, εσύ είσαι πρωτευουσιάνος. Και αμερικανοσπουδαγμένος. Λοιπόν, άκου: Ο μπάκακας και η μπακακούσα κάνουν μπακακάκια… Κατάλαβες τώρα;

-Για πες παρακάτω…

-Παιδί μου, όταν πήγαινα εγώ σχολείο στην Πορτή,  τη δεκαετία του ΄50, ο δάσκαλος στο χωριό μου, στοιχειωμένος αλλά βασικά αγράμματος, μας διηγούνταν  τα σχετικά με το βάτραχο με το δικό του τρόπο.

-Δηλαδή; ρώτησα καχύποπτα μετά κόπου συγκρατώντας τα νεύρα μου…

-Μια μέρα μας ρώτησε τι γεννάει η μπακακούσα. Και ‘μεις, 10,11 και 12 χρονών δεν ξέραμε τι να απαντήσουμε! Και έλεγε ο δάσκαλος: «Η τρανή μπακακούσα τοποθετεί τα ωά (πέταγε και κανένα …χωριάτικο ο δάσκαλος, για να δείχνει ότι είχε τελειώσει το Σχολαρχείο) εις την επιφάνειαν του ύδατος ούτως ώστε ο ήλιος να βαράει κατακούτελα τα αυγά, για να σκάσουν και να βγουν έξω τα μπακακάκια…

Επομένως τενεκέδες, μας έλεγε, τι γεννάει η μπακακούσα; Ωά!» Τα οποία εμείς οι χωριάτες, τα αποκαλούσαμε αυγά!

-Α, αναφώνησα εγώ στην άλλη άκρη του ακουστικού. Δηλαδή μπακακάκι είναι το …βατραχάκι!

-Μπράβο κύριε δημοσιογράφε, το ‘πιασες! Σπίρτο είσαι… Αει τώρα γράψε το σωστά το στόρι, να το καταλάβουν όλοι!

-Δηλαδή, επιμένω εγώ, τι θες;  να γράψω: Ένα μπακακάκι στέκονταν στην άκρη της ήσυχης μικρής λίμνης. Σκέφτηκε να πέσει στο νερό, να ταράξει τα ύδατα της λίμνης; Καλά τα γράφω μέχρις εδώ;

-Έλα προχώρα…

– Έδωσε, λοιπόν, το μπακακάκι ένα σάλτο και βούτηξε. Μόλις μετά βίας σχηματίστηκαν δυο-τρεις κύκλοι γύρω του που ξεθύμαναν κι αυτοί, πριν προλάβει καν και το ίδιο να τους αντιληφθεί!!!» Ικανοποιημένος;

-Δεν έχει άλλο;

-Γιατί δε φτάνει αυτό, Πρόεδρε;

-Βρε, τι έκανε το μπακακάκι όταν είδε ότι κανείς δεν του έδωσε σημασία;

-Λυπάμαι Πρόεδρε, δεν ήμουν εκεί για να ξέρω!!!

-Βρε, κάθισε πάλι στην άκρη της λιμνούλας και έκανε: «μπακ, μπακ, μπακ»! Εξ ου και η ονομασία μπάκακας!!! Έλα, που είσαι; Σ΄ έχασα!..

-μπακ, μπακ. μπακ…

-Ναι, σου λέω! Έκανε «μπακ, μπακ, μπακ» μπας και κανείς αντιληφθεί την ύπαρξή του και το σώσει από το ηλιοκαύτωμα!

-Μπακ, μπακ, μπακ…