ΑΝΑΛΥΣΗ: Το πραγματικό πρόβλημα της Οικονομίας
ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ
Όλα τα σημάδια, αλλά και οι δημοσκοπήσεις, δείχνουν ότι θα δοθεί κραταιά μάχη γύρω από το «ναι» ή το «όχι» την Κυριακή με πιθανότερο ένα οριακό (;) αποτέλεσμα υπέρ της κατάφασης. Αλλά ακόμη και εάν αντίθετα με το διαπιστούμενο από τις έρευνες ρεύμα -και για την διευκόλυνση του συλλογισμού- υποθέσει κάποιος ότι τελικά θα καταφέρει η κυβέρνηση να αντιστρέψει τα δύο 24ωρα που απομένουν έως την Κυριακή, την τάση του εκλογικού σώματος, πάλι το αποτέλεσμα θα είναι οριακό, τη φορά αυτή, ίσως, υπέρ της άρνησης.
Γνωρίζοντας ο Πρωθυπουργός ότι κάτι τέτοιο θα περιπλέξει αντί να διευκολύνει τις διαπραγματεύσεις, είχε ζητήσει προκαταβολικά από τους Έλληνες «σεισμό». Το επανέλαβε και χθες στην συνέντευξή του στον Ant1. Και, μάλιστα προσδιόρισε και τα επιθυμητά «ρίχτερ» γύρω στο 70%.
Ο στόχος αυτός αποδεικνύεται ήδη …άστοχος.
Η …αστοχία, φαίνεται, δυστυχώς, να προκαλεί πανικό στην κυβέρνηση η οποία αντιδρά σπασμωδικά.
Δεν είναι μόνον οι διαφοροποιήσεις των τεσσάρων βουλευτών των ΑΝΕΛ και η διαγραφή ενός εξ αυτών από τον κ. Καμμένο. Είναι και η συνεχώς εντεινόμενη ρητορεία των κυβερνητικών στελεχών που ήδη ξεφεύγει από τα όρια της αντιπαράθεσης και καταλήγει σε άγριους τηλεοπτικούς καυγάδες ή σε διχαστικές δηλώσεις και ενέργειες. Όπως οι αντισυγκεντρώσεις που πραγματοποιούν οι υποστηρικτές του «όχι» δίπλα σε εκείνες των υποστηρικτών του «ναι».
Η εικόνα των κλειστών τραπεζών, οι ατέλειωτες ουρές των ηλικιωμένων να σηκώσουν τα 60 Ευρώ έναντι από τη σύνταξη, που μέσα σε μία μέρα τα έκαναν κι αυτά «πενήντα», δεν στέλνει μηνύματα φτώχειας και ανέχειας μόνο στο εξωτερικό. Προκαλεί και κύματα θυμού και αγανάκτησης και στο εσωτερικό, αυξάνοντας φυσιολογικά τους φόβους των πολιτών γι αυτό που βλέπουν να έρχεται, εάν επικρατήσει το «όχι».
Ο πρωθυπουργός αποδίδει το κλείσιμο των τραπεζών στους εταίρους. Μοιάζει αυτό με το ίδιο επιχείρημα πως υπεύθυνα για την οικονομική κρίση είναι τα Μνημόνια. Ή με τον άλλο ισχυρισμό, ότι οι υπόλοιποι 18 ηγέτες της ευρωζώνης, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ «τρέμουν» την κρίση του ελληνικού λαού και είναι έτοιμοι αν επικρατήσει το «όχι» σε 48 ώρες να συμφωνήσουν με ό,τι δεν συμφώνησαν πέντε μήνες τώρα!
Αλλά και με το παράδοξο να υποστηρίζει ο, κατά δήλωσή του, «μη παντός καιρού πρωθυπουργός» ότι είναι έτοιμος και διαθέσιμος ακόμη και με το «ναι» θα πάει να συμφωνήσει με ό,τι μέχρι χθες διαφωνούσε στα άκρα!
Αν αυτό δεν είναι δείγμα πανικού τότε είναι ή καιροσκοπισμός ή άγνοια κινδύνου. Όποιο απ΄ τα τρία κι αν συμβαίνει αποδεικνύει γιατί δεν μπόρεσε η κυβέρνηση να τα βρει με τους εταίρους. Διότι ποτέ δεν κατάλαβαν ή δεν θέλησαν να παραδεχθούν οι σύμβουλοι τους ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας.
Αυτό, που αν δεν το παραδεχθούμε και εάν δεν το πολεμήσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, δεν θα λυθεί όσα μνημόνια κι αν υπογράψουμε, όσες θυσίες κι αν υποστούμε, όσα βάρη κι αν σηκώσουμε, όσα «ναι» ή όσα «όχι» κι αν πούμε.
Αλλά γι αυτό το πρόβλημα δεν ευθύνονται οι ξένοι.
Επομένως, την θεραπεία πρέπει να την αναζητήσουμε μέσα κι όχι έξω από την Ελλάδα. Οι έξω φίλοι μας μπορούν να μας παράσχουν το απαραίτητο οξυγόνο που θα μας επιτρέψει να επιβιώσουμε το χρόνο της θεραπευτικής αγωγής, εάν ποτέ την ξεκινήσουμε. Μας δίνουν και το φάρμακο, που όπως όλα, εμπεριέχει και αυτό δηλητήριο. Από τη χρήση που εμείς θα κάνουμε σ΄αυτό, θα εξαρτηθεί εάν θα μας θεραπεύσει ή θα μας σκοτώσει! Κακή χρήση του μέχρι σήμερα, μας εξώθησε προς τα βράχια!
Χρειάζεται ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να αποφασίσουμε να γιατρευτούμε. Να εξορθολογήσουμε το δημόσιο τομέα. Να εκσυγχρονίσουμε τις δομές του κράτους. Να ισοσκελίσουμε τους Προϋπολογισμούς μας. Να πάψουμε να ζούμε πάνω από τις δυνατότητές μας. Να αυξήσουμε την εγχώρια παραγωγή μειώνοντας την κατανάλωση ξένων προϊόντων. Να εξυγιάνουμε τα Ασφαλιστικά μας Ταμεία. Να ισοζυγίσουμε εισφορές-δαπάνες των συνταξιοδοτικών οργανισμών. Να πατάξουμε τη φοροδιαφυγή, όχι μόνον των πλουσίων, αλλά όλων ημών των πτωχών που καθημερινά στερούμε από το κράτος ζωτικούς πόρους, που θα μπορούσε να διαθέσει υπέρ του συνόλου.
Αυτά θα μπορούσαν να είναι ζητήματα πολλών δημοψηφισμάτων, από μία «προοδευτική» κυβέρνηση. Και όχι το εάν θα εκβιάσουμε τους εταίρους να δεχθούν να μας δανείζουν αενάως και, μάλιστα, χωρίς όρους, για να περνάμε εμείς καλά, να ξοδεύουμε τα δανεικά και τις επιδοτήσεις σε πολυτελή αυτοκίνητα, σε καλοκαιρινές διακοπές και σε συντάξεις από 48 ετών!!!
Δεν θα προχωρήσουμε περισσότερο στην απαρίθμηση των κακώς κειμένων. Ούτε θα αναλύσουμε το γιατί και πως. Όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει. Κάθε φορά που δίνουμε ή παίρνουμε «φακελάκι». Που κάνουμε ή ζητάμε ένα ρουσφέτι. Που δεχόμαστε ή προσφέρουμε «μίζα». Κάθε φορά που δεν κόβουμε ή δεν ζητάμε αποδείξεις. Κάθε Ευρώ που βάζουμε ακέραιο στην τσέπη μας ή στο ταμείο μας ενώ ένα μέρος του όφειλε να πηγαίνει στο κράτος.
Γινόμαστε ισοπεδωτικοί. Αλλά ισοπεδωτικό είναι το πρόβλημα. Και είναι πρόβλημα γενεών. Αυτό πρέπει να δούμε κατάματα. Αυτό να αντιμετωπίσουμε. Αλλά εμείς όλοι, με αναλογιστική ευθύνη κυβερνητών και κυβερνουμένων επειδή δεν τολμάμε να το αγγίξουμε, επειδή χαϊδεύοντας αυτιά κερδίζεις ψήφους που τους χάνεις όταν μιλάς τη γλώσσα της αλήθειας, επειδή είναι ευκολότερο το να ζεις «πλούσια» με δανεικά από το να επιβιώνεις με το εισόδημά σου στερημένα, ζητάμε από τους εταίρους συνεχώς να μας δανείζουν. Να μας δανείζουν εκείνοι, για να περνάμε καλά εμείς!
Ναι το πληρώνουμε, εν τέλει, πίσω με αίμα. Με τόκους. Με τοκοχρεολύσια. Με κυριαρχία. Οι εταίροι δεν χάνουν. Ίσως και να κερδίζουν. Αλλά αυτό είναι νομοτελειακό. Ποτέ και πουθενά από καταβολής κόσμου δεν μπόρεσε ο δανειζόμενος να επιβάλει τους όρους του στον δανειστή. Ποτέ και πουθενά στον κόσμο δεν χορηγήθηκε δάνειο δίχως εμπράγματη εγγύηση.
Και για όσους από καθαρή ιδεοληψία αρνούνται την πραγματικότητα, εάν οι Εταίροι με μεγαθυμία μας χάριζαν αύριο ΟΛΑ τα χρέη, εμείς πάλι την άλλη μέρα το πρωί θα ήμασταν έξω από την πόρτα τους ζητώντας νέα δανεικά, γιατί αλλιώς δεν θα λειτουργούσε το κράτος. Δεν θα είχαμε ούτε για μισθούς, ούτε για συντάξεις,. Μα ούτε και για …τσιγάρα!!!
Οι εταίροι μας δάνεισαν 230 δις τα χρόνια της κρίσης. Δεν τα αξιοποιήσαμε γιατί φοβήθηκαν όλοι να αγγίξουν το «πελατειακό» κράτος. Τώρα ζητάμε κι άλλα. Δεν μιλάμε την αλήθεια. Τους κατηγορούμε ότι μας έκλεισαν τις τράπεζες τις οποίες, εντούτοις, ο Πρωθυπουργός λέει ότι είναι στο χέρι του να τις ανοίξει τη Δευτέρα! Πώς; Με τι χρήματα; Δεν μας το είπε.
Γι αυτό φαντάζει εμπαιγμός η αμετροέπεια του Υπουργού Οικονομικών Γιάν(ν)η Βαρουφάκη στον Νίκο Ευαγγελάτο (Παραπολιτικά 90,1) πως “… Αν κερδίσει το όχι δεν θα χρειαστεί να ζητήσουμε τίποτα θα μας τα δώσουν»…
Ο δε κ. Τσακαλώτος, κόντρα σε ό,τι μέχρι σήμερα μας έλεγαν “ομολόγησε”, μιλώντας στον ΣΚΑΙ ότι πήγαμε σε δημοψήφισμα γιατί η πρόταση των “θεσμών” δεν περνούσε στη Βουλή (δηλαδή τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ)…
Με τέτοιους διαπραγματευτές δεν είναι απορίας άξιο πως φθάσαμε εδώ που βρισκόμαστε.
Σχόλια Facebook