Ανάλυση: Γιατί το «ναι» θα διευκολύνει τον κ. Τσίπρα, αλλά και την Ελλάδα

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η κυβέρνηση απέρριψε (όπως το Μαξίμου διαρρέει) τη νύκτα της Δευτέρας προς Τρίτη, μία ακόμη προσπάθεια του αδιάλλακτου (!) προέδρου της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, να βρεθεί φόρμουλα συνεννόησης της Αθήνας με τους «θεσμούς» έστω και στο «παρά πέντε» ώστε και η «κάλυψη» της Οικονομίας να μην εκλείψει από τα μεσάνυχτα και το δημοψήφισμα να μην θέσει σε άμεσο κίνδυνο την παραμονή της χώρας στο Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Από την άλλη μεριά, η όλη μεθόδευση καθιστά εξόφθαλμο τον σχεδιασμό του Πρωθυπουργού, να οδηγήσει τη χώρα σ΄ αυτό που αποτελεί «δημοκρατική διαδικασία»,  με σημαδεμένη, όμως τράπουλα!

Ο Αλέξης Τσίπρας διέκοψε μονομερώς τις συνομιλίες με τους εταίρους,  την ώρα, μάλιστα, που εξακολουθούσε να διαπραγματεύεται στο τραπέζι  με τους «θεσμούς» ο αιφνιδιαστείς  Έλληνας αντιπρόσωπος(!) και ανακοίνωσε αυτό που πριν λίγες, μόλις, μέρες εξόρκιζε: Το Δημοψήφισμα.

Από όταν μετά τα πρώτα «μπράβο» και τα «ζήτω» της εκλογής του, ο κ. Τσίπρας βρέθηκε αντιμέτωπος με την οδυνηρή πραγματικότητα, που καμία είχε σχέση με τα προεκλογικά ανέξοδα ψέματα και υποσχέσεις προς κάθε πικραμένο, από όταν αντελήφθη ότι δεν θα μπορούσε να επιβάλει τις απόψεις της «αριστερής πλατφόρμας» στους δανειστές, άρχισε να καταστρώνει «σχέδιο προσωπικής επιβίωσης».

Γνώριζε ότι δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να περάσει από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ τη δική του πρόταση των 8 δις. Ευρώ πρόσθετων βαρών στις πλάτες του λαού. Θα  συνθλίβονταν κάθε προσπάθεια στις συμπληγάδες των συνιστωσών. Και ο ίδιος θα οδηγείτο σε «ατιμωτική» παραίτηση από τους ίδιους τους συντρόφους του.

Αντί αυτού, λοιπόν, προτίμησε την μεγάλη μπλόφα.

Το Δημοψήφισμα –ασχέτως αποτελέσματος- δεν θα ενδυναμώσει την διαπραγματευτική του δύναμη, όπως υποστηρίζει. Απλώς θα είναι το προκάλυμμα να περάσει το σχέδιο της «αριστερής πλατφόρμας», όπως εξ αρχής είχε σχεδιαστεί. Να βγάλει την Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να οδεύσει στα αχαρτογράφητα νερά της σύγχρονης καμουφλαρισμένης μορφής του πάλι ποτέ «υπαρκτού σοσιαλισμού».

Αυτό θα συμβεί νομοτελειακά, εάν το αποτέλεσμα είναι «όχι».

Μόνο που επειδή ένα «αναιμικό» ποσοστό δεν διασφαλίζει την έξοδο, που θα προκαλέσει τις αντιδράσεις της άλλης «ισχυρής» πλευράς, ο κ. Τσίπρας ζήτησε χθες το βράδυ στην τηλεοπτική του συνέντευξη το «όχι» που πιστεύει ότι θα λάβει, να αντιπροσωπεύει ποσοστό κοντά στο 80%! «Να ταρακουνήσει τον κόσμο».

Τότε θα νιώσει «δυνατός» να «επαναδιαπραγματευθεί» αρχικά και εικονικά με τους εταίρους, για να προχωρήσει στη συνέχεια «νόμιμα» και σε «σύμπλευση» με την υφαρπαχθείσα  «επιθυμία» του λαού, να βγάλει την Ελλάδα από το Ευρώ και την ΕΕ.

Από την άλλη μεριά, έχει υπόψη του ο κ. Τσίπρας την βαθειά προσήλωση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Που προέρχεται όχι μόνον από τη ρήση του Κων. Καραμανλή: «ανήκωμεν εις την Δύσιν». Αλλά και από την 31χρονη πρακτική των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων, προγραμμάτων ΕΣΠΑ κλπ. που άλλαξαν την οικονομική ζωή της χώρας και των ελλήνων. Έκτοτε κάθε μεγάλο και μικρό έργο στην Ελλάδα (Metro κλπ,) έφερε και φέρει  την σφραγίδα και τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

‘Όχι μόνον αυτό. Ολόκληρος ο αγροτικός πληθυσμός της Ελλάδος έχει αισθανθεί στην τσέπη του την ευεργεσία των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Η οικονομική ευμάρεια των ετών 1980- 2004 ουσιαστικά οφείλεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό, ασχέτως δικών μας λαθών τα οποία ποτέ δεν θελήσαμε να δούμε προτιμώντας να φορτώνουμε βολικά το «ανάθεμα» στους ξένους…

Έτσι, ρεαλιστής όπως είναι, καθόλου δεν αποκλείει ο Πρωθυπουργός ένα μεγάλο «ναι», παρά το οξύμωρο του ερωτήματος που -νοηματικά και οπτικά- με παγιδευτικό τρόπο έχει θέσει.

Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται το «μεδούλι» του σχεδιασμού του κ. Τσίπρα.

Εάν το «ναι» κερδίσει, τότε ο ίδιος με την προκάλυψη του ότι δεν είναι «παντός καιρού», θα προσπαθήσει να επαναδιαπραγματευθεί με τις Βρυξέλλες έχοντας «αβάντζα» την εντολή του λαού να μην διαρρήξει τις σχέσεις της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτό, θα καταστήσει «μαλακότερους» τους ευρωπαίους ηγέτες –και τις ΗΠΑ-  αφού θα έχει αποφευχθεί κάθε κίνδυνος αναταράξεων εντός της ΕΕ. Έτσι, ελπίζει ότι ίσως θελήσουν να ευχαριστήσουν τον λαό για το «ναι» και του ανταποδώσουν κάποια ηπιότερα μέτρα , οπότε ο ίδιος:

1. Θα επανέλθει με την συμφωνία στο χέρι και το επιχείρημα ότι πέτυχε να κάμψει την «αδιαλλαξία» των εταίρων και να εξασφαλίσει  συμφωνία αναπτυξιακού τύπου ίσως και κάποια διευθέτηση μέρους του χρέους.
2. Εσωκομματικά θα επιβληθεί με το καταλυτικό επιχείρημα: Ενήργησα όσο καλύτερα μπορούσα με δεδομένη τη θέληση του λαού υπέρ της συμφωνίας…

Εάν, όμως, οι εταίροι επιμείνουν στις θέσεις τους ασχέτως του «ναι», τότε ο κ. Τσίπρας θα διευκολυνθεί ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ, ηρωϊκά, αντί να «ΠΕΣΕΙ» άδοξα από τους συντρόφους του μέσα στη Βουλή, προσπαθώντας να περάσει από τις συμπληγάδες μία «επονείδιστη» (για κάθε αριστερό) συμφωνία-μνημόνιο που ο ίδιος θα έχει συντάξει και υπογράψει!

Σε κάθε περίπτωση, το «ναι» θα διευκολύνει τον κ. Τσίπρα, αλλά και την Ελλάδα.