H έκθεση ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για Κύπρο και Ελλάδα

Νέα Υόρκη.- Του Αποστόλη Ζουπανιώτη

Πηγή: greeknewsonline.com

Ως συνταγματική δημοκρατία με ελεύθερες και δημοκρατικές εκλογές, περιγράφει την Κυπριακή Δημοκρατία η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σ’ ολόκληρο τον κόσμο το 2014. Η έκθεση – που περιέχει χωριστά κεφάλαια για κάθε χώρα, τα οποιία προετοιμάστηκαν σε συνεργασία με τις κατά τόπους αμερικανικές πρεσβείες – δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα και παρουσιάστηκε από τον υπουργό Εξωτερικών Τζον Κέρι, ο οποίος σε ειδική ενημέρωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, χαρακτήρισε ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι σε τόσα πολλά μέρη αντιμετωπίζουν «τραγελαφικούς περιορισμούς των ελευθεριών και των δικαιωμάτων τους από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις».

«Για πάρα πολλούς ανθρώπους, το 2014 προσδιορίστηκε από τον πόνο και την κακοποίηση που διαπράττουν τρομοκρατικές ομάδες που εκμεταλλεύονται θρησκευτικές διαφορές και διασπάσεις για να προωθήσουν την ολοκληρωτική ιδεολογία τους, είτε κυβερνήσεις, όπως η Συρία, μερικές φορές ενεργώντας στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας».

Τονίζει ότι σε ορισμένες περιοχές της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, βίαιοι εξτρεμιστές έχουν καταστήσει σαφές ότι όχι μόνο έχουν μηδενικό σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και μηδενικό σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή.

«Έχουμε δει ομάδες όπως το ISIL να καίνε ζωντανούς ανθρώπους, να αποκεφαλίζουν βάρβαρα κρατουμένους, να πωλούν κορίτσια στη δουλεία, και να εκτελούν αθώους ευρέως και αδιακρίτως».

Στην φετινή έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σε σχέση με την κάλυψη της Κύπρου, επαναλαμβάνεται η πεπατημένη τακτική, της χωριστής κάλυψης της «Κυπριακής Δημοκρατίας» και της «Περιοχής που διοικείται από τους Τουρκοκύπριους».

Επαναλαμβάνεται η διατύπωση στην αρχή της έκθεσης ότι «από το 1974 το νότιο τμήμα της Κύπρου βρίσκεται υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ το βόρειο τμήμα διοικείται από Τουρκοκύπριους και αυτοανακηρύχθηκε «ΤΔΒΚ» το 1983. Οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν την «ΤΔΒΚ» ούτε κανένα άλλο κράτος πλην της Τουρκίας».

Προσθέτει ότι σημαντικός αριθμός τουρκικών στρατευμάτων παραμένει στη νήσο και ότι η πράσινη γραμμή την οποία περιπολούν ειρηνευτές των Ηνωμένων Εθνών χωρίζει το νησί.

Στο εκτενές κεφάλαιο περί Κύπρου αναφέρει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι συνταγματική δημοκρατία και πολυκομματική προεδρική δημοκρατία. Γράφει πως ο πρόεδρος Αναστασιάδης εξελέγη το 2013 σε ελεύθερες και έντιμες εκλογές, όπως και το 2011 τα 56 μέλη της 80μελούς Βουλής των Αντιπροσώπων, ενώ οι αρχές διατηρούν αποτελεσματικό έλεγχο στις δυνάμεις ασφαλείας.

Επισημαίνει ότι τα ουσιαστικότερα προβλήματα στη χρονιά που πέρασε παρέμειναν «η παράνομη διακίνηση προσώπων για σεξουαλική εκμετάλλευση και εργασία». Επίσης «κατάχρηση εξουσίας από την αστυνομία, σε σχέση με μειωτική συμπεριφορά προς κρατουμένους και αιτητές ασύλου. Βία εναντίον των γυναικών, συμπεριλαμβανομένης της οικογενειακής».

Στα υπόλοιπα προβλήματα καταγράφει την υπερσυγκέντρωση στις φυλακές, την έλλειψη πλήρους πρόσβασης και διαχείρισης ορισμένων θρησκευτικών τόπων, περιστατικά βίας κατά παιδιών και περιστατικά διακρίσεων και βίας εναντίον μελών μειονοτήτων και εθνικών κι εθνοτικών ομάδων».

Τέλος αναφέρει ότι η κυβέρνηση ερεύνησε και παρέπεμψε σε δίκη υποθέσεις διαφθοράς και κατάχρησης εξουσίας εναντίον αξιωματούχων.

Σε σχέση με τη «διοικούμενη από Τουρκοκύπριους περιοχή», χαρακτηρίζει «ελεύθερη και δημοκρατική» την εκλογή της «Βουλής» από την οποία προέκυψε «κυβέρνηση» συνασπισμού. Χρησιμοποιεί μάλιστα εισαγωγικά σ’ όλες τις σχετικές φράσεις των μη αναγνωρισμένων σωμάτων.

Γράφει ότι «το «σύνταγμα της ΤΔΒΚ» αποτελεί την βάση των «νόμων» που κυβερνούν την περιοχή, ενώ επισημαίνει ότι η αστυνομία και οι «τουρκοκυπριακές δυνάμεις ασφαλείας διοικούνται επιχειρησιακά από τον τουρκικό στρατό.

Τα σημαντικότερα προβλήματα που επισημαίνει για τα κατεχόμενα είναι αστυνομική βία κατά κρατουμένων, παράνομη διακίνηση ατόμων για σεξουαλική εκμετάλλευση και περιορισμοί των δικαιωμάτων αιτητών ασύλου. Ενώ σημειώνει ότι «δεν υπάρχει κανονιστική υποδομή για το πώς θα αντιμετωπίζονται αιτήσεις ατόμων που επιδιώκουν άσυλο ή πώς να προστατεύονται τα δικαιώματά τους»

Στα υπόλοιπα προβλήματα καταγράφει την κακομεταχείριση κρατουμένων υπερσυγκέντρωση στις φυλακές, μη διαχωρισμών ανηλίκων από ενήλικες, «περιορισμούς πρόσβασης σε τόπους λατρείας, βανδαλισμούς κι αφαίρεση θρησκευτικών εικόνων από άδειους τόπους λατρείας, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων τόπων που υπέστησαν ζημιές, έτοιμοι να καταρρεύσουν, ή έχουν μετατραπεί σε άλλες χρήσεις».

Τέλος προβλήματα διαφθοράς και ευνοιοκρατίας στα κυβερνητικά και νομοθετικά όργανα και βίας κατά των γυναικών.

Αναφέρει ότι οι αρχές έκαναν βήματα στη διερεύνηση καταγγελιών σε βάρος αστυνομικών οι οποίοι κατηγορήθηκαν για κακοποιήσεις και διαφθορά.

ΕΛΛΑΔΑ

Σε σχέση με την Ελλάδα, ως πιο σημαντικά προβλήματα περιγράφει τις ακατάλληλες συνθήκες και την κακομεταχείριση στα κέντρα κράτησης μεταναστών και τις φυλακές, την κακομεταχείριση των κρατουμένων από τις δυνάμεις ασφαλείας, καθώς και τις κοινωνικές διακρίσεις και τα περιστατικά βίας εναντίον μεταναστών ή ατόμων θεωρείται ότι είναι αλλοδαποί.

Αναφέρεται σε παρατεταμένη κράτηση μεταναστών χωρίς έγγραφα, ανηλίκων και των αιτούντων άσυλο. Την περιορισμένη πρόσβαση στη διαδικασία αίτησης ασύλου. Την ανεπαρκή δυνατότητα παροχής νομικής βοήθειας και κοινωνικής υποστήριξης για τους αιτούντες άσυλο και τους πρόσφυγες.

Ορισμένους περιορισμους στην ελευθερία του λόγου και της θρησκείας. Την ενδοοικογενειακή βία και περιστατικά αντισημιτισμού, την εμπορία ανθρώπων, τον περιορισμό στην ελευθερία ορισμένων εθνικών μειονοτήτων να αυτοπροσδιορίζονται, τις διακρίσεις και τον κοινωνικό αποκλεισμό της επίσημα αναγνωρισμένης μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, τις διακρίσεις κατά των Ρομά και την εκμετάλλευση παιδιών Ρομά. Επίσης τις διακρίσεις στην απασχόληση και την εργασία με βάση τη φυλή, το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου, τους θετικούς στον ιό HIV και εναντίον μεταναστριών εργαζομένων.

Προσθέτει ότι η κυβέρνηση έκανε βήματα για τη δίωξη και τιμωρία αξιωματούχων που διέπραξαν παραβιάσεις, είτε στις υπηρεσίες ασφαλείας ή αλλού στην κυβέρνηση.