Το διατηρητέο σπίτι όπου ο σπουδαίος Έλληνας λογοτέχνης, Μενέλαος Λουντέμης, πέρασε τα παιδικά του χρόνια, στον Εξαπλάτανο Αλμωπίας κατεδαφίστηκε σήμερα το πρωί και μάλιστα με πρωτοβουλία των κληρονόμων του.

Ωστόσο, θα πρέπει να σημειώσουμε πως πίσω από το θέμα της αποκατάστασης της οικίας, υπάρχει μια ολόκληρη ιστορία, η οποία «σέρνεται» εδώ και πολλά χρόνια.

Το Προεδρικό Διάταγμα του 1985 που το χαρακτήριζε ως διατηρητέο

Η αρχή έγινε  το 1985 οπότε εκδόθηκε Προεδρικό Διάταγμα που χαρακτήριζε το σπίτι ως διατηρητέο.

Αρχικά,  φάνηκε να υπάρχει κινητικότητα για τη διάσωση του κτίσματος, αλλά στην συνέχεια οι διαδικασίες «χάθηκαν»  ανάμεσα στη μεταφορά αρμοδιοτήτων από δήμους σε νομαρχίες και περιφέρειες και ξανά στους δήμους που προέκυψαν από τις συνενώσεις του «Καλλικράτη».

Το θέμα ήρθε και πάλι στο προσκήνιο πριν από τρία χρόνια, όταν δηλαδή προέκυψε  το θέμα της παραχώρησης του ακινήτου από τους κληρονόμους στον δήμο.

Η διαφωνία των κληρονόμων και οι… “φιλοξενούμενοι” του σπιτιού

Συγκεκριμένα, ο  δήμος υποστήριζε ότι θα μπορούσε να αποδεχτεί τη δωρεά, αλλά και πάλι υπήρξε «κόλλημα», αφού μία μερίδα των κληρονόμων ζητούσε ως αντάλλαγμα κάποιο άλλο οικόπεδο,  και μία άλλη διαβεβαίωνε ότι προτίθεται να δωρήσει το ακίνητο χωρίς κανένα αντάλλαγμα.

Όπως καταλαβαίνετε αυτές οι… διαφωνίες λειτουργούσαν εις βάρος τοι σπιτιού και βέβαια αναφερόμαστε στην φθορά του χρόνο. Μάλιστα, κάποιοι κάτοικοι αλλά και επισκέπτες της περιοχής υποστήριξαν πως στο σπίτι «φιλοξενούνταν» ακόμη και τοξικομανείς.

Ωστόσο, αναμένεται να υπάρχουν εξελίξεις στο μέλλον καθώς όπως επισημαίνει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο Πρόεδρος του Μορφωτικού Συλλόγου Εξαπλάτανου «Μενέλαος Λουντέμης», Φώτης Αραμπατζής, αφού κατεδαφιστεί το οίκημα θα πρέπει μέσα σε τρία χρόνια να οικοδομηθεί και πάλι από τους κληρονόμους με την ίδια εξωτερική όψη.

Επί του θέματος αυτού, ο δήμαρχος Δημήτρης Μπίνος, διευκρίνισε ότι αν μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα δεν υπάρξει σχετική πρωτοβουλία από την πλευρά των κληρονόμων, ο δήμος θα πρέπει να οικοδομήσει το κτίριο με την ίδια εξωτερική αρχιτεκτονική χρεώνοντας το κόστος σε αυτούς.

Σε ανακοίνωσή του με αφορμή την κατεδάφιση, ο κ. Μπίνος επισημαίνει: «Δυστυχώς ως πολιτεία δεν καταφέραμε όλα τα προηγούμενα χρόνια να διαφυλάξουμε αυτό το σύγχρονο μνημείο πολιτισμού. Με την συγκατάθεση των κληρονόμων του μεγάλου λογοτέχνη, αφήσαμε ως κοινωνία τα πράγματα να φτάσουν ως εδώ. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα λυπηρό γεγονός και δεν πρέπει να νιώθουμε καθόλου περήφανοι γι’ αυτό, αντίθετα θα πρέπει να μας προβληματίσει. Εμείς ως Δημοτική Αρχή από την πρώτη στιγμή που αναλάβαμε καθήκοντα, διαβουλευτήκαμε με τους εμπλεκόμενους, ωστόσο ήταν ήδη πολύ αργά. Οι υπηρεσίες του Δήμου μας θα εξετάσουν όλες τις ενέργειες που πρέπει να γίνουν από εδώ και πέρα».

Τη λύπη του για το γεγονός εξέφρασε και ο κ. Αραμπατζής επισημαίνοντας ότι το κτίριο έφτασε πλέον σε σημείο που δεν ήταν επισκευάσιμο ενώ κρίθηκε κατεδαφιστέο πριν από δύο μήνες.

 «Οι τεχνικές υπηρεσίες που ήταν αρμόδιες για το κτίριο έκριναν ακατάλληλο το σπίτι και ενημέρωσαν τους κληρονόμους ότι πρέπει να κατεδαφιστεί. Οι ευθύνες πιστεύω ότι ανήκουν σε όλους μας. Από το 1985 που κρίθηκε διατηρητέο μέχρι σήμερα η μία υπηρεσία έριχνε το βάρος στην άλλη. Ξεκινούσε να γίνει κάτι αλλά πάντα κολλούσε κάπου και σταματούσε» αναφέρει.

Τη θλίψη της για την κατεδάφιση του σπιτιού εξέφρασε η δισεγγονή του Μενέλαου Λουντέμη, δικηγόρος και εκπρόσωπος των κληρονόμων Μαρία Σταυρίδου που είχε δηλώσει προ ετών ότι οι συγγενείς της από την πλευρά της προγιαγιάς της, Ζαφειρώς, δεν επιθυμούσαν κανένα αντάλλαγμα σε περίπτωση δωρεάς του ακινήτου στο δήμο.

«Θλίβομαι διότι μπήκαμε σε μια διαδικασία κατεδάφισης και ανακατασκευής του διατηρητέου. Είχα μεγάλο προσωπικό ενδιαφέρον για να μην προχωρήσει η κατεδάφιση. Είχα ξεκινήσει προσωπικά τη διαδικασία της δωρεάς για το μερίδιο μίας πλευράς των κληρονόμων. Ήρθα επανειλημμένα σε επαφή και με δημάρχους και με τον πρώην νομάρχη και πρόσφατα με το υπουργείο πολιτισμού με προσωπικό κόστος. Δυστυχώς η πολιτεία δεν έδειξε το αναμενόμενο ενδιαφέρον» αναφέρει χαρακτηριστικά και τονίζει ότι η αποκατάσταση της οικίας θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο αναφοράς για την ανάδειξη της περιοχής σε τουριστικό προορισμό, δεδομένου ότι σε κάθε περίπτωση αποτελεί πολιτιστική κληρονομιά για τον τόπο.