ΑΝΑΛΥΣΗ: “Τι έκανες στον πόλεμο μπαμπά;”

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

«Μια συμφωνία με τους θεσμούς ή θα είναι συμβατή με το κυβερνητικό πρόγραμμα ή δεν μπορεί να υπάρξει».  Η ρήση αναρτήθηκε και σε άρθρο στο iskra.gr που απηχεί τις απόψεις της αριστερής πλατφόρμας του κυβερνητικού κόμματος  ΣΥΡΙΖΑ.

Εξηγεί κατά πολύ γιατί μέχρι σήμερα, μετά από τέσσερις μήνες διαπραγματεύσεων, δεν έχει βρεθεί  λύση για έναν  «έντιμο συμβιβασμό» και γιατί κάτι τέτοιο δεν διαγράφεται στον ορίζοντα όσο βάθος  κανείς κι αν τον  κοιτάξει…

Εδώ δεν τίθεται θέμα διλήμματος αν στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Το δεύτερο σκέλος  είναι πλέον εξόφθαλμο!

Καλούμε τους εταίρους-δανειστές να συμφωνήσουν σε μία συμφωνία κατά την βολή μας! Μία συμφωνία που θα εξυπηρετεί τις προεκλογικές εξαγγελίες του κ. Τσίπρα! Μία συμφωνία η οποία θα ταιριάζει γάντι με το κυβερνητικό πρόγραμμα το οποίο εμείς φτιάξαμε ερήμην των “θεσμών”! Θα πείτε: Αυτό είναι ανεξάρτητη πολιτική. Μάλιστα. Το πρόβλημα είναι ότι ΔΕΝ είμαστε και οικονομικά ανεξάρτητοι να το στηρίξουμε!  ‘Οτι ουσιαστικά καλούμε τους δανειστές μας να το ΚΑΛΥΨΟΥΝ!

Τους λέμε, δηλαδή, εμείς αυτά θέλουμε ή αυτά πιστεύουμε ότι αξίζουμε ως άνθρωποι «βάλτε πλάτη» και πληρώστε!  Και μας κακοφαίνεται που εκείνοι  μας …γυρνούν την πλάτη!

Σκεφθείτε τον νέο που κερδίζει εκατό και για να ζήσει  όπως του αρέσει ή όπως νομίζει ότι του αξίζει, χρειάζεται χίλια! Σκεφθείτε τώρα να ήσασταν εσείς εκείνος που θα έπρεπε να καταβάλει την επιπλέον δαπάνη για να μην λείπει τίποτα σ΄ αυτόν τον αξιοπρεπή νέο…

Και επειδή άνθρωπος είστε και σεις ανάγκες έχετε ή ακόμα και θέλετε να ζήσετε και σεις καλά, του λέτε πως μπορείτε μέχρι ένα ποσό μόνον να καλύψετε τις δαπάνες του και για τα υπόλοιπα ή πρέπει να  κόψει έξοδα  ή να βρει αλλού χρήματα. Κι επειδή ούτε γιος σας είναι ούτε από το σπίτι σας τον φέρατε, του λέτε πως ό,τι του δώσετε το θέλετε κάποτε πίσω με τόκο.

Εκείνος αρνείται κατηγορηματικά να υποχωρήσει κάτω από αυτό που ο ίδιος αποφασίζει ότι είναι το επίπεδο που του αρμόζει να ζήσει! Και, επιπλέον, την ώρα που σας αποκαλεί τοκογλύφο, τον βλέπετε να κάνει ασύστολες δαπάνες, που σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα έχει αδυναμία να σας επιστρέψει τα χρήματα που έχετε ξοδέψει γι αυτόν.

Αν είστε άνθρωπος της υπομονής, προσπαθείτε να τον νουθετήσετε. Αν είστε κάποιος που τον αγαπά πολύ, προσπαθείτε να τον λογικέψετε. Αν πιστεύετε ότι θέλει να σας εκμεταλλευτεί, καλώντας σας να …διαγράψετε το χρέος,  τον εξαποστέλλετε, υποθέτω.

Σκέφτομαι πόσο πολύ πρέπει να μας συμπαθούν οι Ευρωπαίοι εταίροι-δανειστές για να προσπαθούν ακόμη να συνεννοηθούν μαζί μας.

Ο πρωθυπουργός  Αλέξης Τσίπρας είναι νέος άνθρωπος. Απέδειξε ότι έχει και ικανότητες. Γιατί δεν τον αφήνουν -από το κόμμα του- να χειριστεί προσωπικά το τεράστιο αυτό ζήτημα της διαπραγμάτευσης; Γιατί πρέπει να έχει στο   σβέρκο του την καυτή ανάσα της αριστερής πλατφόρμας;  Δεν του φτάνει που έχει τους «θεσμούς»; Τι συμβαίνει; Δεν τον εμπιστεύονται ότι θα κάνει το καλύτερο (που μπορεί, βέβαια, όχι που θα ήθελε);

Εδώ τ0ν εμπιστεύεται ένα μεγάλο μέρος του λαού ασχέτως κομματικής προτίμησης και δεν τον εμπιστεύονται οι  Λαφαζάνης, Μητρόπουλος , Λαπαβίτσας και Μηλιός; Ε, και λοιπόν;

Πιστεύουμε ότι ο κ. Τσίπρας πρέπει, αυτή την κρίσιμη ώρα, να αποδείξει ότι εκτός από ικανός αρχηγός είναι και άξιος ηγέτης. Δεν έχει σημασία εάν μας αρέσει ο ίδιος ή το κόμμα του. Πρέπει να αρπάξει την ευκαιρία που του πρόσφερε ο Αντώνης Σαμαράς, πιθανότατα και το Ποτάμι και όποιος  άλλος.

Όλοι μαζί, με μπροστάρη τον πρωθυπουργό, να απευθυνθούν στον λαό και να του μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας. Μετά να πάνε στους ¨θεσμούς¨ να μιλήσουν τη γλώσσα της λογικής, αδιαφορώντας τι θα πει η αριστερά, η δεξιά και κάθε άλλη απόκλιση.

Το μέλλον των παιδιών μας δεν έχει, δεν μπορεί να έχει χρώμα. Αρκετά έως εδώ. Ούτε από την ΕΕ μπορούμε να φύγουμε, ούτε από το Ευρώ να χωριστούμε.

Μπορούμε, όμως, να απαλλαγούμε από το βόλεμά μας. Αυτό που μας οδήγησε στον κατήφορο. Και μας έφτασε στον πάτο του βαρελιού ως έθνος και ως χώρα.

Ήλθε η ώρα να μετρηθεί ο καθένας που μας κυβερνά με το πραγματικό του ανάστημα.

Ήλθε η ώρα να ανασκουμπωθούμε, να σηκώσουμε τα μανίκια και να πέσουμε ως λαός με τα μούτρα στη δουλειά κάνοντας και όποια αναγκαία θυσία.

Ήλθε η ώρα να θυμηθούμε ότι δεν είχαμε πάντα σ΄αυτόν τον τόπο αλλοδαπούς να κάνουν τις “βρώμικες” δουλειές για μας. Ελληνίδες ήτανε οι νταντάδες και οι παραδουλεύτρες, που τις κάναμε και μυθιστορήματα!

Ήλθε η ώρα να θυμηθούμε ότι κάποτε, ως νέοι, δεν πηγαίναμε στα πάρτι γιατί δεν είχαμε ένα παντελόνι που να μην είναι τρύπιο. Σήμερα χρυσοπληρώνουμε για να αγοράσουμε ένα παντελόνι με …τρύπες και σχισμένο!

]Ήλθε η ώρα να θυμηθούμε ότι μεγαλώσαμε με αμερικάνικο γάλα και τυρί, συσσίτιο στα δημοτικά σχολεία!  Και δεν πέρασαν δα και τόσα πολλά χρόνια! Σήμερα θέλουμε στο τραπέζι μας τρία και τέσσερα είδη τυριών, τα τρία εισαγόμενα!

Ήλθε η ώρα να θυμηθούμε ότι τρώμε λεμόνια όχι από το Λεμονοδάσος, που το αφήσαμε να ξεραθεί, αλλά από την Αργεντινή!

Θα πείτε, βήματα πίσω;  Άλματα στο μέλλον είναι αυτά. Σίγουρα. Ανεξάρτητα. Αδιαπραγμάτευτα. Γιατί το παρελθόν μπορεί να μας ανήκει, το μέλλον, όμως ανήκει στα παιδιά μας.

Σ΄αυτά θα παραδώσουμε. Σ΄αυτά θα λογοδοτήσουμε.

Και πιστέψτε με, δεν θα  ΄θελα να με ρωτήσουν “τι έκανες στον πόλεμο μπαμπά;”