Διαχείριση και οργάνωση της Ομογένειας

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Τις ημέρες αυτές η Ελληνική Κοινότητα Νεάπολης και Καμπανίας (ΕΚΝΚ), τα Ιταλικά Γενικά Αρχεία του Κράτους (Archivio di Stato di Napoli) και η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας (ΟΕΚΑΙ), σε συνεργασία με την Ελληνική Πρεσβεία στη Ρώμη, το Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης, την Φιλελληνική Εταιρεία Ιταλίας, το Κρατικό Ωδείο Νεάπολης San Pietro a Majella, το Μανιατάκειον Ίδρυμα Κορώνης, το Ινστιτούτο Φιλοσοφικών Σπουδών και την Εβραϊκή Κοινότητα Νεάπολης διοργανώνουν το προσεχές τρίμηνο Ιούνιος / Σεπτέμβριος 2015, στη Νεάπολη της Ιταλίας, Έκθεση και Ημερίδα με θέμα ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΜΠΑΝΙΑ: 500 ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

Πρόκειται για δύο παρεμφερείς εκδηλώσεις με μεγάλη πολιτιστική αξία για τον ελληνισμό. Είναι ένα σημαντικό κομμάτι στο παζλ του μωσαϊκού της Ιστορίας του Απόδημου Ελληνισμού.

Είναι, επομένως, και αυτονόητο και ενθαρρυντικό το γεγονός ότι η όλη εκδήλωση τελεί  υπό την αιγίδα του ιταλικού Υπουργείου Πολιτισμού, της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού (ΓΓΑΕ) του Ελληνικού ΥΠΕΞ, του Δήμου της Νεαπόλεως και της Περιφέρειας Καμπανίας. Η δε παρουσία στις εκδηλώσεις του Γενικού Δ/ντή της ΓΓΑΕ κ. Μιχ. Κόκκινου, πρέπει να ερμηνευθεί ως ενδιαφέρον και προς την ελληνική Γλώσσα και προς την Ομογένεια.

Η ιστορία του παροικιακού Ελληνισμού της Νάπολης και της Νότιας Ιταλίας είναι μια από τις σημαντικές σελίδες στη διαχρονική πορεία του Νεώτερου Ελληνισμού. Αποτελεί, ωστόσο, μία μόνο πτυχή της γενικότερης Ιστορίας του Ελληνισμού του εξωτερικού,  που απαριθμεί περισσότερα από 3000 χρόνια παρουσίας, σχεδόν παντού στον κόσμο.

Δυστυχώς, στην μητρόπολη του Ελληνισμού, η Ιστορία της Ομογένειας εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να παραμένει άγνωστη. Ως προέκταση του ελληνικού συνόρου. Ως κοιτίδα και ως βραχίονας του ελληνικού πολιτισμού και του ελληνικού πνεύματος. Ως προσπάθεια, θυσία και προσφορά. Όπως άγνωστος παραμένει ο απλός απόδημος Έλληνας στη γενέτειρα, ως μόχθος και ως αγώνας. Ως επιστήμονας και ως επιχειρηματίας. Ως φιλάνθρωπος και ως φιλέλληνας. Ως πρεσβευτής και ως κήρυκας.

Το Δημοτικό, το Γυμνάσιο, το Λύκειο, το Πανεπιστήμιο τίποτε δεν έχουν να πουν στους μαθητές και φοιτητές για την Ιστορία του Απόδημου Ελληνισμού. Μερικές συναισθηματικές μόνον πινελιές για τους «εκτός Ελλάδος Έλληνες», τις πατρογονικές τους εστίες, τους ξεριζωμούς και τις διώξεις. Για την καθημερινότητά τους, την προσφορά τους, την πνευματική και κοινωνική τους δράση, ελάχιστα έως τίποτα έχουν να διηγηθούν. Ο Καβάφης αναφέρεται ως Αλεξανδρινός και ως Έλληνας, πουθενά, όμως, ως απόδημος Έλληνας, ως ομογενής Ποιητής… Δυστυχώς δε σε λίγο, όπως πάει το πράγμα, θα τον πούμε και «Έλληνα της διασποράς»!

Η συνέντευξη με τον Χρήστο Καστάνη, έναν αξιόλογο απόδημο Έλληνα, που ζει εδώ και 20 χρόνια στην Βουλγαρία, μας έδωσε αφορμή να διατυπώσουμε τις σκέψεις αυτές. Η αγάπη του για την πατρίδα, είναι όμοια με την αγάπη που νιώθουν όλοι οι Έλληνες του εξωτερικού. Η ματιά του στα γεγονότα είναι ίδια με τη ματιά όλων των ομογενών που αποστασιοποιημένοι από την ελληνική καθημερινότητα προσβλέπουν προς την πρώτη πατρίδα ή την πατρίδα των γονιών τους,  με τα μάτια της καρδιάς τους.

Η δε διάθεσή του για προσφορά είναι ταυτόσημη με την διάθεση όλων των Ελλήνων του εξωτερικού. «Ναι, σίγουρα μπορούν να βοηθήσουν οι ομογενείς, αλλά το θέμα είναι η Ελλάδα να τους πείσει ότι αξίζει αυτή την βοήθεια», λέει.

Ζητάει απεγνωσμένα να βρεθεί ένας τρόπος για να στείλουμε θετικά μηνύματα στην Ομογένεια. Να την βοηθήσουμε να ξεπεράσει το συγκυριακό «μούδιασμα» που φυσιολογικά αισθάνεται όταν βάλλεται από δημοσιεύματα και πληροφορίες αρνητικές για την πατρίδα.

Εμείς, όμως,  οι εντός των τειχών Έλληνες, διαφωνούμε ακόμη και για τη δική μας συμπεριφορά απέναντί τους! Τους αποκόβουμε από τον εθνικό κορμό, αντί να τους δένουμε πάνω του! Μετράμε το κομματικό όφελος για να τους δώσουμε ή όχι την ψήφο. Τους καλούμε να φέρουν στην πατρίδα το κομπόδεμά τους δίχως να τους παρέχουμε καμία εγγύηση, κανένα όφελος καμία προοπτική!

Ωσάν τις παλιές «καλές» ελληνικές ταινίες όπου οι ξενιτεμένοι μας εμφανιζόντουσαν ως καλοκάγαθοι άνθρωποι, με χοντρά χρυσά δαχτυλίδια, προσφερόμενοι για κάθε είδους εκμετάλλευση από τους συμπατριώτες τους, ακόμη και τους συγγενείς…

Σε μεγάλες κρίσεις οι λαοί βρίσκουν τη δύναμη να αλλάξουν πορεία. Να αναθεωρήσουν πρακτικές και προκαταλήψεις που έβλαψαν δεν ωφέλησαν το δημόσιο συμφέρον.

Ο Ελληνισμός εκτός Ελλάδος πρέπει να μείνει έξω από το κομματικό παιχνίδι. Οι σχέσεις του με τη γενέτειρα πρέπει να συσφιχτούν εκ νέου. Ομογενείς με  γνώση και πείρα πρέπει να αξιοποιηθούν. Ο Ελληνισμός είναι παγκόσμια Ιδέα. Είναι Παγκόσμιος Πολιτισμός. Δεν διασπάται και δεν τεμαχίζεται. Δεν γίνεται «διασπορά».

Αφού δεν αποκτήσαμε Υπουργείο Απόδημου Ελληνισμού, τουλάχιστον ας αναδείξουμε την Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού σε μία Ανεξάρτητη Αρχή.

Ως τέτοια, θα βοηθήσει τα μέγιστα στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων που προσφέρουν οι δεσμοί εθνικού κέντρου και αποδήμων Ελλήνων.  Η δε προσπάθεια για την οργανωτική δομή στην κορυφή της πυραμίδας, θα προσλάβει χαρακτήρα καθαρά ενδο-ομογενειακό με διάθεση πολύπλευρης προσφοράς προς τη γενέτειρα, παρόμοια με αυτή της Ελληνικής Κοινότητας Νεάπολης και Καμπανίας, να αναδείξει την Ιστορία 500 χρόνων ελληνικής παρουσίας στην περιοχή.