Σιδεροκέφαλος κύριε εκπρόσωπε

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Το πρώτο briefing, που έγινε στην Ελλάδα ήταν επί Ανδρέα Παπανδρέου, το 1982, από τον Δημήτρη Μαρούδα. Ακολούθησε ο Κώστας Λαλιώτης, το 1985 και για ένα εξάμηνο, πριν τον διαδεχτεί ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου.
Από το ίδιο βήμα έχουν περάσει στο παρελθόν ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, ο νυν επικεφαλής της ΕΥΠ Γιάννης Ρουμπάτης, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Βασίλης Μαγγίνας, ο Θόδωρος Ρουσόπουλος και πολλοί άλλοι.
Ο τελευταίος κυβερνητικός εκπρόσωπος που έκανε ενημέρωση των πολιτικών συντακτών ήταν ο Παντελής Καψής, επί κυβέρνησης Λουκά Παπαδήμου.

Μετά έπεσε «μαύρο» στην αίθουσα Τύπου…

Σήμερα αναβίωσε το θεσμό για λογαριασμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης. Νέος άνθρωπος και νέος πολιτικός, πρώην υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων και νυν κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Κατά την http://el.wikipedia.org, «… ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είναι υπεύθυνος για την αντικειμενική ενημέρωση του δημοσιογραφικού κοινού και του ελληνικού λαού για το έργο της κυβέρνησης, την ενημέρωση των οργάνων του κράτους για τα σημαντικά διεθνή γεγονότα και τις απόψεις των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στα θέματα που αφορούν τη χώρα και την προβολή, σε συνεργασία με το υπουργείο Εξωτερικών και τους λοιπούς αρμόδιους φορείς, των ελληνικών θέσεων στο εξωτερικό και την ενημέρωση του απόδημου ελληνισμού».

Με την ιδιότητα του ανταποκριτή ομογενειακού Τύπου, έτυχε να παρακολουθήσουμε αρκετά briefings, μέχρι και το 2009. Όλα είχαν χαρακτήρα περισσότερο προπαγανδιστικό και λιγότερο ενημερωτικό. Οι εκπρόσωποι ως κύριο μέλημά τους είχαν να περάσουν την κυβερνητική γραμμή παρά να ενημερώσουν τους δημοσιογράφους.

Μόνον επί Θόδωρου Ρουσόπουλου τα briefings ήτανε πληροφοριακά.  Πήγαινες στην αίθουσα του κυβερνητικού εκπροσώπου και έβγαινες με πληροφορίες και ενημέρωση. Ίσως όχι πάντα αντικειμενική, αλλά μάθαινες ποιες ήταν οι θέσεις της Κυβέρνησης Καραμανλή πάνω σε σημαντικά ζητήματα. Όχι σε όλα τα θέματα. Αλλά αυτό είναι φυσικό.

Πάντως και ο Βύρων Πολύδωρας, εκπρόσωπος Τύπου της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (1990-1992), ξεχώρισε για τις ιστορικές ρήσεις και την ευρυμάθεια του, που έδιναν άλλον… αέρα στην ενημέρωση.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης ξεκινάει τη σταδιοδρομία του ως κυβερνητικός εκπρόσωπος σε μία δύσκολη οικονομική συγκυρία. Δεν περιμένει κανείς από αυτόν, επομένως, να αποκαλύπτει στο πρες-ρουμ την διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης ή τους διαλόγους των συνομιλιών Τσίπρα με ξένους ηγέτες.

Όμως στην πρώτη του συνάντηση με τους δημοσιογράφους απέφυγε να απαντήσει επί της ουσίας σε πολλές ερωτήσεις. Δεν ξέρουμε εάν αυτό οφείλεται στην «πρώτη φορά» ή εάν  θα αποτελέσει μέρος της τακτικής που θα ακολουθήσει.  Ήταν άνετος, ήταν απλός, με καλή ευφράδεια λόγου, δέχθηκε σχεδόν όλες τις ερωτήσεις, αλλά μέχρις εκεί. Ήταν περισσότερο «καθησυχαστικός» και λιγότερο ενημερωτικός.

Σε κάθε περίπτωση, επειδή οι μέρες που περνάμε είναι κρίσιμες, καλό και εθνικά χρήσιμο θα είναι να ανατραπεί η μέχρι σήμερα υποχρεωτική πρακτική του να μαθαίνουμε τι γίνεται στις διαπραγματεύσεις από τους εκπροσώπους των ξένων κυβερνήσεων, τους ξένους συναδέλφους και τα έντυπα του εξωτερικού.

Για να γίνει αυτό, πρέπει να εμπεδωθεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ δημοσιογράφων και κυβερνητικού εκπροσώπου. Σ΄ αυτό θα πρέπει να βοηθήσει ο κ. Σακελλαρίδης αποφεύγοντας τις ωραιοποιήσεις, τη δημιουργία κλίματος τεχνητής  ευφορίας και την αντιπαράθεση. Να απαντά με ειλικρίνεια στα διάφορα ερωτήματα, όσο διερευνητικά και εάν είναι.

Χρήσιμο θα είναι, τέλος, να αποφεύγει εκφράσεις του τύπου «καταλαβαίνω που το πας…» Η δημιουργία συγκρουσιακού κλίματος δεν θα βοηθήσει καμία πλευρά.

Σιδεροκέφαλος, κύριε εκπρόσωπε.