Το φρόνημα των ομογενών

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Ιδιαίτερα σημαντικές ήταν ορισμένες επισημάνσεις τις οποίες έκανε η Πρύτανης του Ιονίου Πανεπιστημίου Καθηγήτρια κ. Αναστασία Σαλλή Παπασαλή, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ομογενειακή εφημερίδα Hellenic Voice κατά την πρόσφατη επίσκεψή της στην Νέα Υόρκη, (τέλος Μαρτίου-αρχές Απριλίου 2015) προσκεκλημένη της  Ιονίου Πολιτιστικής Ομοσπονδίας Αμερικής.

Αναγνωρίζοντας την σημασία που έχει η ένταξη και η δράση μέσα σε μια οργανωμένη κοινωνία, αλλά και τα πλεονεκτήματα και τις εμπειρίες που παρέχουν οι σπουδές στο εξωτερικό, η κυρία Παπασαλή αναφέρθηκε στο παράδειγμα του Κων. Καραμανλή, που «άλλος πολιτικός έφυγε και άλλος γύρισε από το Παρίσι».

Κοντά στο παράδειγμα αυτό, υπάρχει και η πραγματικότητα των εκατοντάδων χιλιάδων Αποδήμων Ελλήνων που οι σπουδές τους στο εξωτερικό ή η παραμονή τους  πολλά χρόνια στην αλλοδαπή και η δράση τους στις τοπικές κοινωνίες καθώς και στις ανά τον κόσμο οργανωμένες ομογενειακές παροικίες, πραγματικά τους μεταβάλει σε σύγχρονους πολίτες του κόσμου με μία μοναδική κουλτούρα ευνομίας, μόχθου και απόδοσης.

Με τα χαρακτηριστικά αυτά όχι μόνον διαπρέπουν κατά την παραμονή τους στο εξωτερικό, όχι μόνον συντηρείται στα κατάβαθα του Είναι τους η φιλοπατρία,  αλλά και όταν κάποτε επιστρέφουν στην γενέτειρα, δημιουργικά  ξεχωρίζουν.

“Η ελληνικότητα είναι κάτι που διαπερνάει τον Έλληνα ως ρεύμα , δεν είναι οι εκφάνσεις” ανέφερε η πρύτανης του Ιόνιου Πανεπιστημίου, η οποία όπως τόνισε “στις διάφορες επαφές που είχε με αρκετούς Ομογενείς δεν διαπίστωσε πρόβλημα επικοινωνίας στην Ελληνική γλώσσα”.

Αυτό ας το λάβει υπόψη του το Υπουργείο Παιδείας το οποίο τα τελευταία χρόνια προβαίνει σε μειώσεις απόσπασης Ελλήνων εκπαιδευτικών αντί να προωθεί με κάθε τρόπο –και υπάρχουν τρόποι- την παρουσία Ελλήνων δασκάλων στα ελληνόφωνα σχολειά του εξωτερικού.

Όπως απαραίτητη είναι και η  ανάγκη δημιουργίας Έδρας Nεο-Ελληνικών και Βυζαντινών σπουδών σε περισσότερα αλλοδαπά Πανεπιστήμια, «όπου με οδηγό την ακαδημαϊκή μόρφωση θα μπορούσε να δρομολογηθεί η διατήρηση και διάδοση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού», όπως σημειώνει.

“Η διάσωση της γλώσσας και του πολιτισμού μας χρειάζεται επιστημονική στήριξη και δεν γίνεται σκόρπια και τυχαία” ανέφερε η πρύτανης, για να ομολογήσει στη συνέχεια την μεγάλη αλήθεια. Ότι, «δυστυχώς αλλοτριώνεται και η Ομογένεια, όχι όμως, το φρόνημα των Ομογενών”.

Αυτό το τελευταίο είναι και το σημαντικότερο. Να παραμείνει εσαεί αλώβητο το ελληνικό φρόνημα στην Ομογένεια.  Σ΄αυτό, σπουδαίο ρόλο παίζει η Ελληνίδα μητέρα, ο Έλληνας δάσκαλος και ο Έλληνας ιερωμένος.

Γι αυτό υποστηρίζουμε ότι διαφορετικό έργο προσφέρουν ο Έλληνας δάσκαλος και ο Έλληνας παπάς που είναι αποσπασμένοι στο εξωτερικό και διαφορετικό οι ομογενείς συνάδελφοί τους, καθ’ όλα άξιοι και αυτοί.

Η δε ελληνίδα ή ελληνοαμερικανίδα μητέρα, γιαγιά, επαρκούν για να μεταλαμπαδεύσουν, με το δικό τους τρόπο (ήθη –έθιμα κλπ.) το ελληνικό φρόνημα ακόμη και στα παιδιά μεικτών γάμων.  Κάτι που δυσκολότερα επιτυγχάνεται εάν ελληνικής καταγωγής είναι ο πατέρας-παππούς.

Σε κάθε περίπτωση, το ελληνικό κράτος, από την πλευρά του, πρέπει να μεριμνήσει να συντηρηθούν το φρόνημα και οι δεσμοί των παιδιών των ομογενών μας με την Ελλάδα. Δεν είναι δύσκολο αυτό. Θέληση και φαντασία χρειάζονται.