Ομογενής από το Σίδνεϊ :Η Αυστραλία αδιαφορεί για τους συνταξιούχους – Τη χτίσαμε για ψίχουλα…

Είναι η δήλωση του Κυριάκου Κολιάδη, ομογενή από το Σίδνεϊ που έχει πρωτοστατήσει στην ίδρυση του νέου κόμματος που φέρει την επωνυμία Seniors United NSW.

“Η Πολιτεία αδιαφορεί για τους συνταξιούχους που αποτελούν μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, αυτό που στην ουσία έχτισε την Αυστραλία, γι’ αυτό και πήραμε την απόφαση να κάνουμε κόμμα για να προωθήσουμε μόνοι μας τα συμφέροντά μας. Είναι απλό”.

Το νέο πολιτικό κόμμα θα λάβει μέρος στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2016, μας πληροφορεί, και το έδαφος για αγώνα, είναι πρόσφορο.

Ο χώρος των συνταξιούχων -εύπορων και μη- είναι, ως γνωστόν, στο στόχαστρο της κυβέρνησης για αλλαγές, οι οποίες θα συνεισφέρουν στην ίαση του προϋπολογισμού, επομένως προσφέρεται για αντιπερισπασμό.

“Είμαστε καλά οργανωμένοι, για να προωθήσουμε όλα αυτά τα θέματα που μας αφορούν. Το θέμα των συντάξεων βρίσκεται στην κορυφή των προτεραιοτήτων μας. Η αύξηση που έδωσαν πρόσφατα -$8 το δεκαπενθήμερο για το ζευγάρι- είναι προσβολή αν σκεφτεί κανείς ότι ένα ποτήρι μπύρα στοιχίζει $7”.

Γρήγορα και απροειδοποίητα, μού μεταδίδει μια σκηνή που συμπρωταγωνίστησε και ο ίδιος προχτές: “Eίδα έναν ηλικιωμένο έξω από ένα μανάβικο να μετρά τα ψιλά που έβγαζε από την τσέπη του -κέρματα των 10σεντς- για να αγοράσει κάποιο φρούτο. Τον πλησίασα και του πρόσφερα $10. Δεν τα έπαιρνε με κανέναν τρόπο. Δάκρυσε και απομακρύνθηκε. Τον κατάλαβα. Οι συνταξιούχοι αξίζουν, στη δύση της ζωής τους να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις και να ζήσουν με αξιοπρέπεια”.

Ο ίδιος θα πει ότι η σημερινή κυβέρνηση υπάρχει κίνδυνος να χτυπήσει πολύ σκληρά το πιο ευάλωτο κομμάτι της κοινωνίας τους ηλικιωμένους.

Αναφέρεται στο θέμα της στέγης των συνταξιούχων που υπάρχει φόβος να υπολογίζεται στα κριτήρια των δικαιούχων μερικής ή ολικής σύνταξης.

“Θα είναι το σκληρότερο πλήγμα που θα μπορούσε να επιφέρει μια κυβέρνηση κατά των συνταξιούχων. Ιδιαίτερα στο Σίδνεϊ όπου οι τιμές των σπιτιών έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια, ένα τέτοιο μέτρο θα είναι απάνθρωπο.

Είναι πάρα πολλοί οι συνταξιούχοι που εργάστηκαν σ’ όλη τους τη ζωή για να ξεπληρώσουν ένα σπίτι, για παράδειγμα στο Marrickville, του οποίου η αξία πριν λίγα χρόνια ήταν $600.000 ή $700.000 και σήμερα ξεπέρασε το $1 εκ.

Σημειώστε ότι δεν μιλάμε για παλάτια. Απλά σπίτια με μία μικρή αυλή που ο συνταξιούχος επιθυμεί να ζήσει εκεί τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Να μπορεί να δέχεται εκεί τα εγγόνια του και τους φίλους του. Να καλλιεργεί ίσως έναν λαχανόκηπο. Αυτόν τον άνθρωπο, αν τον αναγκάσουν να πουλήσει το σπίτι του, και να ζήσει σ’ ένα διαμέρισμα του ενός δωματίου, θα είναι μεγάλο πλήγμα.

Δραματική βέβαια η κατάσταση για όσους νοικιάζουν, αν σκεφτείς ότι το χαμηλότερο ενοίκιο κοντά στην πόλη για ένα μικρό διαμέρισμα, στο Σίδνεϊ είναι $500 την εβδομάδα. Τώρα, θα πεις, ‘γιατί κοντά στην πόλη’. Απλά, γιατί εκεί είναι τα νοσοκομεία, οι αγορές. Ας μη ξεχνάμε, εξάλλου, ότι τους άνω των ογδόντα δεν τους επιτρέπουν να οδηγούν πάνω από πέντε χιλιόμετρα από το σπίτι τους”.

Το θέμα της στέγης υπόσχεται ο Κυριάκος Κολιάδης να πολεμήσει με τους άλλους πέντε συνιδρυτές του κόμματος, μ’ όλες του τις δυνάμεις.

ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

“Και οι έξι έχουμε τελειώσει το Πανεπιστήμιο της ζωής και, μάλιστα, δύο φορές” λέει επιγραμματικά.

“Εκείνο που επιδιώκουμε, είναι να φέρουμε πίσω κάποια αξιοπρέπεια στο πολιτικό σύστημα”.

Εδώ, ο Κυριάκος Κολιάδης θα κάνει μια παρένθεση, για να αναφερθεί στην εποχή που “ορισμένοι πολιτικοί είχαν ανθρωπιστικά αισθήματα και η κοινωνική δικαιοσύνη ήταν πρωταρχικό τους μέλημα. Θα χρειαστεί να πάει πίσω σχεδόν μισό αιώνα όταν ο βουλευτής, τότε του Φιλέλευθερου Κόμματος, Lionel Bοwen, τον βοήθησε να φέρει στην Αυστραλία την αρραβωνιαστικιά του. “Από τότε έγινα μέλος του κόμματος, αργότερα όμως απομακρύνθηκα όταν διαπίστωσα ότι ο ρατσισμός κυριαρχούσε στις τάξεις του”.

Σήμερα θα μιλήσει για τον “καλυμμένο ρατσισμό” που εξακολουθεί να πλήττει τους συνανθρώπους μας.

Ο ίδιος, μέλος του οργανισμού Good Neighbours Council, έχει δει από πρώτο χέρι τα προβλήματα των νεομεταναστών και έχει δώσει χέρι βοηθείας, επί σειρά ετών σε πάρα πολλούς.

“Μ’ ενδιαφέρει ο συνάνθρωπος και η κοινωνική δικαιοσύνη ήταν πάντα μια αρχή που έψαχνα να βρω στους πολιτικούς διαφόρων αποχρώσεων, χωρίς δυστυχώς να το καταφέρνω. Αυτό ήταν ένα δυνατό έναυσμα για τη συμμετοχή μου στην ίδρυση του νέου κόμματος.

Στόχος μας είναι να προωθήσουμε και να κατοχυρώσουμε τα δικαιώματα -κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά- των άνω των 55 χρόνων συμπολιτών μας και όπου κριθεί απαραίτητο να προτείνουμε ή να ζητήσουμε αλλαγές στη νομοθεσία, προκειμένου να βεβαιωθούμε ότι οι ηλικιωμένοι συμπολίτες μας δεν βρίσκονται σε μειονεκτική θέση και δεν γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης ή περιθωριοποίησης.

Από την άλλη πλευρά, μας ενδιαφέρει και ο κλάδος της παιδείας και, οπωσδήποτε, θα παίξουμε ρόλο στις αλλαγές που δρομολογούνται για την απελευθέρωση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια. Πρόκειται για μια αλλαγή η οποία αν υλοποιηθεί θα πλήξει τα χαμηλά κοινωνικο-οικονομικά στρώματα της κοινωνίας μας. Σε μια υγιή και δίκαιη κοινωνία, πιστεύουμε ότι θα πρέπει να έχουν πρόσβαση, τα παιδιά όλων των κοινωνικών ομάδων και όχι να αποκλείονται τα παιδιά των μειονεκτούντων οικονομικά οικογενειών”.

ΡΑΠΙΣΜΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

‘Ράπισμα στο πρόσωπο των ηλικιωμένων’, χαρακτηρίζει ο ίδιος, την απόφαση των μεγάλων τραπεζών να μην εγκρίνουν προσωπικά δάνεια σε άτομα άνω των 67 χρόνων. “Το πληροφορήθηκα τυχαία όταν ο ίδιος χρειάστηκα ένα μικρό δάνειο και η αίτησή μου απορρίφθηκε, προσκρούοντας στο όριο ηλικίας.

Σε πάρα πολλά θέματα πλήγεται η αξιοπρέπεια των ηλικιωμένων και ειλικρινά είναι μια μεταχείριση η οποία δεν τους αξίζει. Το περίεργο ότι οι πολιτικοί, όλων των παρατάξεων, σε κάθε ευκαιρία, δεν παραλείπουν να υμνούν την προσφορά της πρώτης γενιάς των μεταναστών.