Ελληνικό Πάσχα στο Oakleigh για τους νέους μετανάστες από την Ελλάδα

“Όταν πρωτοέφτασα στην Αυστραλία, πριν από 10 μήνες περίπου, ήρθα με την πεποίθηση πως πρέπει να κόψω κάθε δεσμό με την «πατρίδα», αν πρόκειται να κάνω μια καινούργια αρχή, με νέους φίλους, νέα στέκια, νέες συνήθειες”.

H Παναγιώτα Καγκάλη είναι μία από τους εκατοντάδες ‘νεοφερμένους’ που έχουν βρεθεί από την Ελλάδα στην Μελβούρνη τα τελευταία χρόνια. Καθένας από αυτούς κουβαλά πίσω του μία διαφορετική ιστορία, έχει τους δικούς του λόγους που τον οδήγησαν στην Αυστραλία και διαφορετική αντίληψη της ελληνικής ταυτότητας, τόσο αυτής που έχει μέσα του, ως εθνική συνείδηση, όσο και της έκφρασής της στην ζωή της παροικίας. 

Η ίδια περιγράφει την σχέση της με την “ελληνικότητα” με γλαφυρό τρόπο: “Σχεδόν συνειδητά απέφευγα την επαφή με Έλληνες και την επίσκεψη στο Oakleigh”, εξηγεί. “Δεν ήθελα μια καρικατούρα της ελληνικής κοινωνίας που άφησα πίσω μου – έτσι είχα στο μυαλό μου το Oakleigh με τις ελληνικές καφετέριες και τη μουσική σε στυλ μπουζούκια. Έχω συγγενείς στο Σικάγο της Αμερικής και ήμουν προκατειλημμένη πως οτιδήποτε ελληνικό θα θυμίζει My Greek Fat Wedding”, γελάει.

Η ζωή όμως έχει τον τρόπο της να εκπλήσσει ακόμη και τους πιο αμετακίνητους: “Το πρώτο «κρούσμα» νοσταλγίας ήρθε μια Κυριακή που ένιωσα πως μου λείπει το άκουσμα της καμπάνας της εκκλησίας, κι ας μην είμαι τακτική επισκέπτρια” θυμάται. “Κατόπιν η αδελφή μου είχε ένα ατύχημα στην Ελλάδα και δεν μπορούσα να είμαι κοντά της. Άρχισα να ψάχνω στο ίντερνετ για ελληνικές εκκλησίες! Ήθελα, έστω, να ανάψω ένα κεράκι. Και έπειτα τελείωσε ο ελληνικός καφές που είχα φέρει μαζί μου… Κάποια απογεύματα Κυριακής έπιασα τον εαυτό μου να ονειρεύεται ουζάκια και χταποδάκι, εγώ που στην Ελλάδα άκουγα τζαζ και έπινα κοκτέιλ σε σουίνγκ μπαρ!

Και τελικά έφτασε το Πάσχα και μου στοιχίζει όσο δεν φανταζόμουν το ότι δεν είμαι στην Ελλάδα. Ακόμα κι αν δεν πιστεύεις, δεν γίνεται να καταλάβεις Πάσχα χωρίς τη Μεγάλη Εβδομάδα στην Εκκλησία. Και ακόμα κι αν θεωρείς τις σούβλες με τα αρνιά τεράστια βαρβαρότητα, η συμμετοχή στο γλέντι με ένα ποτήρι κρασί, το τσούγκρισμα των αβγών και το «Χριστός Ανέστη» το χρειάζεται, πιστεύω, κάθε Έλληνας, ακόμα κι αν έριξε μαύρη πέτρα πίσω του όταν έφυγε”.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΓΙΑ ΓΙΟΡΤΗ

Οι περισσότεροι από τους νεοφερμένους – αλλά και τα παλιότερα μέλη της παροικίας που θυμούνται τις πρώτες τους μέρες στην Αυστραλία – ξέρουν πολύ καλά αυτό το συναίσθημα. Και είναι σ’ αυτούς που απευθύνεται πρωτίστως ο δήμαρχος του Monash, κ. Πολ Κλεισάρης, διοργανώνοντας φέτος μια μεγάλη παραδοσιακή πασχαλινή γιορτή στο Eaton Mall, την αγαπημένη γειτονιά της ελληνικής παροικίας στο Oakleigh.

“Έχω γνωρίσει πολλά νέα Ελληνόπουλα που επέστρεψαν στην Αυστραλία για να κάνουν εδώ μία καινούρια αρχή λόγω κρίσης”, εξηγεί ο ίδιος.

“Οι περισσότεροι δεν έχουν γνωριμίες εδώ, δεν έχουν δίκτυο υποστήριξης, δεν έχουν παρέες και πολλές φορές νιώθουν απογοητευμένοι, γιατί κάποια πράγματα αλλιώς τα περίμεναν κι αλλιώς τα βρήκαν. Αυτό το συναίσθημα γίνεται εντονότερο στις γιορτές, τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Οι άνθρωποι νιώθουν μόνοι και πολλές φορές απελπισμένοι. Σκέφτηκα λοιπόν, αφού είμαι δήμαρχος φέτος, να τούς καλέσουμε και να γιορτάσουμε το Πάσχα μαζί, νεοφερμένοι και παροικία, αλλά και να δείξουμε και στην ευρύτερη κοινωνία της Μελβούρνης πώς γιορτάζουμε εμείς οι ορθόδοξοι Έλληνες αυτήν την ιερή μέρα”.

Έτσι, με πρωτοβουλία του κ. Κλεισάρη, η Κυριακή του Πάσχα στο Oakleigh θα γιορταστεί με τον πιο πανηγυρικό – και τυπικά “ελληνικό” τρόπο: σούβλες θα στηθούν στην άκρη του Eaton Mall, στην συμβολή με την Atherton Road, μία ορχήστρα με μουσικούς από την Ελλάδα θα παίζει παραδοσιακή ελληνική μουσική με κλαρίνα, ο ραδιοφωνικός σταθμός 3XY θα εκπέμπει ζωντανά από το σημείο, ενώ θα συμμετάσχει και η ορχήστρα του κέντρου “Κίνηση” και θα διανέμεται δωρεάν φαγητό – ψητό, σαλάτες και παραδοσιακά ελληνικά εδέσματα – σε όλους, με σειρά προτεραιότητας. Το κόστος της εκδήλωσης ανέρχεται σε 35 χιλιάδες δολάρια και καλύπτεται εξ ολοκλήρου από τον προϋπολογισμό του δημάρχου. Την πρωτοβουλία αγκάλιασαν με θέρμη τόσο οι θεσμοί της παροικίας, όσο και τα καταστήματα της περιοχής.

Ο δήμαρχος κάνει ειδική μνεία στον Βασίλη Λαμπρόπουλο και τον Κων Ταγκαλάκη, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν πρώτοι, προσφέροντας την ορχήστρα και τον χώρο τους για την φιλοξενία της εκδήλωσης. Τα υπόλοιπα μαγαζιά θα παραμείνουν κλειστά εκείνη την ημέρα, ή θα ανοίξουν για λίγες μόνο ώρες, επιτρέποντας την άνετη μετακίνηση των επισκεπτών, οι οποίοι αναμένεται να φτάσουν τους 2000, αριθμός που προέκυψε ύστερα από πολλές συζητήσεις και μελέτη της προηγούμενης εμπειρίας μεγάλων παροικιακών εκδηλώσεων. “Θέλουμε να περάσουν από την γιορτή μας όσο περισσότεροι γίνεται, έστω και για μία ώρα” τονίζει ο Πολ Κλεισάρης, που εμπνεύστηκε την ιδέα από αντίστοιχες εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα το Πάσχα σε πλατείες και δημόσιους χώρους σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας: “Η καταγωγή μου είναι από τα Γιάννενα, ενώ η μητέρα μου είναι από την Κρήτη κι έχω γιορτάσει πολλές φορές το Πάσχα εκεί”, εξηγεί, επαναλαμβάνοντας ότι η πρόσκληση είναι ανοιχτή σε όλον τον κόσμο, Έλληνες και μη, ειδικότερα δε σε όσους δεν έχουν την οικονομική άνεση να γιορτάσουν το Πάσχα όπως θα ήθελαν. “Τους καλούμε να γιορτάσουν μαζί μας”, λέει ο δήμαρχος.

Η ΠΑΡΟΙΚΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ

ΝΑ ΤΗΡΗΣΕΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ

Η πρωτοβουλία αυτή αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα για την σύσφιξη των σχέσεων των νεοφερμένων και της παροικίας και για την καλύτερη ενσωμάτωσή τους στην αυστραλιανή κοινωνία. “Είναι πολύ καλή ενέργεια”, συμφωνεί ο Γρηγόρης Ντεβές, ο οποίος ήρθε στην Μελβούρνη πριν από έναν χρόνο αναζητώντας μία καλύτερη ζωή για την οικογένειά του.

“Εμείς είμαστε από τους τυχερούς, θα περάσουμε το Πάσχα με συγγενείς και φίλους, αλλά αν δεν ήμασταν καλεσμένοι, θα πηγαίναμε οπωσδήποτε για να δούμε πώς θα είναι”, λέει, αναγνωρίζοντας ότι η παροικία, και ειδικότερα οι παλιοί, προσπαθούν να τηρήσουν τις παραδόσεις.

πηγή:Neoskosmos.com