ΣΧΟΛΙΟ: Τι επιδιώκει η Ζωή Κωνσταντοπούλου;

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η χθεσινοβραδινή συνεδρίαση της Βουλής έτσι κι αλλιώς δεν προσέθεσε απολύτως τίποτα στην ενημέρωση των πολιτών ούτε καν στην ενημέρωση των βουλευτών, την συναίνεση και τη στήριξη  των οποίων υποτίθεται ότι επιζητούσε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας όταν συγκαλούσε την Έκτακτη Σύγκλιση της Ολομέλειας του Σώματος, ενόψει των διαπραγματεύσεων με τους “θεσμούς” . Άφησε, όμως, μία πρόσθετη δυσάρεστη γεύση σε όσους την παρακολούθησαν.

Τελικά, αντί ο Πρωθυπουργός να ενημερώσει την Εθνική Αντιπροσωπία για τα όσα διαλαμβάνει η Συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, η οποία ΔΕΝ έχει κατατεθεί στη Βουλή,  αλλά και χωρίς να πληροφορήσει το Σώμα για τις μεταρρυθμίσεις τις οποίες περιέχει η περιβόητη λίστα που εστάλη στις Βρυξέλλες και ήδη αποτελεί αντικείμενο της διαπραγμάτευσης, ζήτησε από την αξιωματική αντιπολίτευση -και μάλιστα υπό μορφή διλήμματος- και από το “Ποτάμι” να στηρίξουν τις “κόκκινες γραμμές” της κυβέρνησης στην εν εξελίξει διαπραγμάτευση με τους εταίρους. Κάτι σαν “ραντεβού στα τυφλά”…

Γιατί από το ¨προσκλητήριο” αφέθηκε έξω το ΠΑΣΟΚ, μόνον ο Πρωθυπουργός γνωρίζει. Όπως εκείνος ξέρει εάν την συναίνεση τη ζήτησε για να ισχυροποιηθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ή στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι χωρίς “ψήφους” από την αντιπολίτευση, συμφωνία νέα ΔΕΝ περνάει στη Βουλή!  Γι αυτό και δεν κατατέθηκε η Συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου…

Παρά ταύτα, τόσο από πλευράς ΝΔ όσο και  -επιφυλακτικότερα- από το “Ποτάμι”, παραδόξως και από το μη προσκληθέν ΠΑΣΟΚ,  υποστηρίχθηκε ότι με γνώμονα το συμφέρον της πατρίδας και όχι του κόμματος θα στηρίξουν εκείνο το μέρος των μεταρρυθμίσεων και της συμφωνίας που θα εκτιμήσουν ως θετικό.

Και ενώ αναμένονταν να επιβεβαιωθεί και καταληκτικά αυτή η πολυπόθητη συναίνεση  -έστω και με κάποιους αστερίσκους- ήλθε η τακτική της Προέδρου της Βουλής  κυρίας  Ζωής Κωνσταντοπούλου να “τινάξει” στον αέρα και τη συναίνεση και τη διαδικασία!

Κατά την άποψή μας, το θέμα δεν είναι εάν έχει επί της ουσίας -και επί του Κανονισμού της Βουλής- δίκιο ή άδικο η κυρία Κωνσταντοπούλου. Και δίκιο να είχε, το χάνει από τον στόμφο, την ειρωνική διάθεση και την εν γένει εριστική της συμπεριφορά. Ούτε είναι ζήτημα το εάν έχει αρχηγικές ή όποιες άλλες βλέψεις μέσα στις κυβερνητικές συνιστώσες.

Το καίριο ερώτημα που απασχολεί τους πολίτες και που πρέπει να απαντηθεί είναι τούτο:

Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες που κυβέρνηση και αντιπολίτευση “πλησιάζονται” εντός Βουλής στην επιδίωξη του Πρωθυπουργού να επιτύχει διακομματική στήριξη στην διαπραγμάτευση με το Eurogroup. Και τις δύο φορές, η διαδικασία “τινάχτηκε στον αέρα” την τελευταία στιγμή από τους αδόκιμους χειρισμούς της κυρίας Κωνσταντοπούλου. Εάν, λοιπόν,  πραγματικά και όχι προσχηματικά ο κ. Τσίπρας νοιώθει ότι του είναι απαραίτητη -ή έστω και χρήσιμη απλώς- η διακομματική συναίνεση, πως επιτρέπει στην Πρόεδρο της Βουλής να την αποστερεί από τον ελληνικό λαό ως “αγαθό” που ενδεχομένως θα οδηγούσε σε αποτίναξη των συμπτωμάτων της ανθρωπιστικής κρίσης για την οποία τόσο κόπο κάνει ως πρωθυπουργός να συγκινήσει τους ευρωπαϊκούς λαούς;

Η τακτική της ρήξης δεν αποτελεί επιδίωξη ούτε προέδρου ενός συνοικιακού συλλόγου. Παντού,  δουλειά ενός προέδρου είναι η εξασφάλιση πρόσφορου κλίματος που να επιτρέπει την εποικοδομητική συζήτηση, τη διευκόλυνση  συνεννόησης φορέων αντιθέτων απόψεων και την προστασία της ήρεμης διαδικασίας που είναι και ζητούμενο της Δημοκρατίας.

Είναι ικανοποιημένη με τις επιδόσεις της η κυρία Κωνσταντοπούλου; Αισθάνεται ευτυχής κάθε φορά που αντιπαρατίθεται με το Σώμα; Θεωρεί ότι ασκεί εθνική πολιτική κάθε φορά που τορπιλίζει τη συναίνεση; Ή που -εάν θέλετε- προσφέρει άλλοθι στην αντιπολίτευση να μην προσέλθει στο κάλεσμα του Πρωθυπουργού για συναίνεση;

Μήπως πρόκειται για “τεχνητή κρίση” ώστε να συγχέονται στους πολίτες τα όρια και η έκταση της συναίνεσης και -τελικά- να μείνουν αυτοί με την εντύπωση ότι υπήρξε διαφωνία και να απονείμουν εύσημα στην …ηρωικά μοναχική προσπάθεια της Κυβέρνησης;

Εν κατακλείδι, πίσω από την υποτροπιάζουσα στάση της Προέδρου της Βουλής μήπως κρύβονται άλλοι λόγοι τους οποίους μόνον να υποπτευόμαστε μπορούμε αυτή την ώρα, αλλά και μόνη η αυθαίρετη υποψία να προκαλεί ανατριχίλα;