ΠΡΟΕΔΡΙΚΑ: Τα κάγκελα και τα …πανηγύρια!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Ντόρος μεγάλος έγινε που βγήκανε τα κάγκελα από τον περιβάλλοντα χώρο του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη, εκεί στις παρυφές του ιστορικού κτηρίου της …Βουλής.   Α, ναι, πολύ μιλήθηκε και το ότι κάναμε φέτος  (επί αριστερής κυβερνήσεως) την καλύτερη εθνικοπατριωτική παρέλαση από ποτέ!..

Ε, γι αυτά και για άλλα πολλά έσπευσα για μία ακόμη φορά στο τηλέφωνο. Δύσκολο να δεις face to face, όπως λένε και στο χωριό, ένα πρόεδρο, δυσκολότερο να τον πετύχεις  με την τηλεφωνική του γραμμή διαθέσιμη…

Γι αυτό ανακαλύφθηκαν τα κινητά…  Πανάκριβα μεν, αλλά αποφεύγεις γραμματείς και φαρισαίους…

-Πρόεδρε, τι λες για τα κάγκελα που τα έβγαλαν από τη Βουλή;

-Μα ήτανε πια αχρείαστα! Τι να τα έκαναν;

-Και γιατί ήταν άχρηστα;

-Μα γιατί αυτούς που συγκρατούσαν, τα “πήδηξαν” τώρα  και  «μπήκαν» στη Βουλή! Τώρα έγιναν κυβέρνηση! Τι να τα κάνουν τα κάγκελα;  Τώρα στήνουν χορούς όχι με τα …ΜΑΤ πλέον, αλλά με τις μουσικές μπάντες του στρατού!

-Αυτό και εάν είναι υπέρβαση Πρόεδρε…

-Υπέρβαση, αφίππευση δεν ξέρω τι ακριβώς είναι. Εκείνο που ξέρω είναι ότι ανέκαθεν ο στρατός και η αστυνομία ήτανε κόκκινο πάντα  για τους αριστερούς. Πώς προέκυψε τώρα τέτοια αγάπη;

-Την ενέπνευσε Πρόεδρε ο Καμμένος! Αφού τους ανέβασε και τους διατηρεί  στην διακυβέρνηση της χώρας,  να μην του ανταποδώσουν τη χάρη; Σκέφτεσαι τι θα γινότανε εάν του χαλάγανε τη παρέλαση;

-Δεν έχεις άδικο! Γι αυτό μάλλον  ξέχασαν ότι τόσα χρόνια τώρα φώναζαν να καταργηθούν οι στρατιωτικές παρελάσεις!  Και, μάλιστα, έμπαιναν μπροστά να τις σαμποτάρουν γεγονός που επέβαλε και  τα κάγκελα που λέγαμε…

-Πρόεδρε, δεν ανέχθηκαν μόνο την παρέλαση, ούτε μονάχα χόρεψαν σαν να ήτανε ζωοπανήγυρης καταμεσής του δρόμου…

-Ξέρω, μοίραζαν οι στρατιώτες στους  πολίτες  και ελληνικά σημαιάκια…

-Δεν λες πάλι καλά πρόεδρε που δεν μοίραζαν σημαιάκια του ΣΥΡΙΖΑ!  Στην Γερμανία, πάντως  είχανε μοιράσει κομματικές σημαίες και τις κρατούσαν έξω από την καγκελαρία…

-Έλα, ντε!  Τουλάχιστον αντί για σημαιάκια να έδιναν τα φαναράκια μας καμιά ομπρέλα στον κόσμο που βρεχότανε!

-Αμ το άλλο το είδες Πρόεδρε;

-Ποιο;

-Τον …τέως  που ξεπρόβαλε από κάποιο μπαλκόνι της Μεγάλης Βρετανίας και παρακολούθησε την παρέλαση μαζί με τον Λυκουρέζο!

-Α, ναι; Ήτανε και η  Ζωή Λάσκαρη μαζί τους;

-Αυτό βρήκες να πεις;

-Α, το ωραίο να λέγετε…

-Σκέφτεσαι τι θα γινότανε πρόεδρε αν εμφανιζότανε στην παρέλαση ο Κωνσταντίνος επί ημερών Νέας Δημοκρατίας;  Όχι μόνον κάγκελα θα ανέτρεπαν, της  που… το κα… θα γινότανε! Τώρα ούτε λέξη! Άσε που η Κωνσταντοπούλου καμάρωνε δίπλα στον Τσίπρα σαν γύφτικο σκερπάνι!… Ζωή κι αυτή, βλέπεις…

-Λες να τον είδε;

-Ποιον, τον Τσίπρα;

-Όχι καλέ, τον πρώην βασιλιά εννοώ…

-Τι να σου πω. Κι αυτή σαν τον Αλέξη όλο ψηλά και λίγο προς τα αριστερά ή λίγο προς τα δεξιά είχε το βλέμμα, σαν να έψαχνε κάτι…

-Μπα, αυτό μάλλον είναι  τυχαίο…

-‘Όχι πρόεδρε, αυτό το κάνουν και οι δύο πάντα όταν μιλάνε. Είναι σαν κάτι  να γυρεύουν εκεί ψηλά στο ταβάνι ή στον ουρανό. Σαν να οραματίζονται ή σαν να εκλιπαρούν την εξ ύψους βοήθεια… Αλλιώς όταν μιλάνε  θα κοίταζαν κι αυτοί σαν όλους τους κοινούς ανθρώπους ίσα μπροστά τους, άντε λίγο δεξιά, άντε λίγο αριστερά. Αλλά …πάνω τι να ψάχνουν;  Λες και εμπνέονται εκείνη την ώρα…

-Μπα, πρόεδρε, πιο κοινά πράγματα τους απασχολούν…

-Όπως;

-Μη τυχόν και τους έλθει καμιά πανταχούσα από Λαφαζάνη μεριά, που έχουν πιάσει τα “ορεινά” της Βουλής!..