Απόδημοι, Οικονομία, Ελληνικό Κράτος

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Την ώρα που η Κυβέρνηση  «καίγεται» να συντάξει, να «περάσει» και να εφαρμόσει τα νέα μέτρα, που θα ανοίξουν τους «κρουνούς» της  χρηματοδότησης της  χώρας από το Eurogrοup, ανακόπτοντας, έτσι, τον ασφυκτικό κλοιό γύρω από την ρευστότητα της ελληνικής οικονομίας, μοιάζει ίσως στα μάτια των ορισμένων  οξύμωρο να ασχολείται κανείς με τον Απόδημο Ελληνισμό και, ιδιαίτερα, με το Σχέδιο Νόμου για την ανασύσταση του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού, (ΣΑΕ).

Κι όμως, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Τώρα είναι η κατάλληλη ώρα να ανακινηθεί  εκ νέου το θέμα του Νομοσχεδίου  ώστε να ξεπεραστούν οι «αγκυλώσεις» να ψηφιστεί από τη Βουλή ο νόμος, να ορισθεί η Συνδιάσκεψη της Θεσσαλονίκης και να εκλεγεί νέο Προεδρείο του ΣΑΕ. Και επειδή δύσκολα θα φθάσουν τα κόμματα σε νέα συμφωνία, “ο Νόμος υπάρχει ο 3480/2006, για να κερδίσουμε μέρος του χαμένου χρόνου. Να κάνουν εκλογές μ’ αυτόν, για να λειτουργήσει η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και να αποκτήσει η ελληνική πολιτεία έγκριτο συνομιλητή τα άλλα όλα είναι << έπεα πτερόεντα>>”,  όπως πρόσφατα έγραψε προς την ΡΗΡ το πρώην μέλος του προεδρείου ΣΑΕ  Άγγελος Ασλανίδης.

Τότε μόνον θα αποκατασταθούν οι σχέσεις Αποδήμων – Μητροπολιτικού Κέντρου, θα υπάρξει σωστός συντονισμός δράσης, θα οργανωθεί με τρόπο υποδειγματικό η αποστολή οικονομικής κλπ.  βοήθειας προς τη γενέτειρα, θα ενθαρρυνθούν με την κατάλληλη νομοθεσία οι ομογενείς επενδυτές, θα επανακάμψουν με την σωστή τραπεζική πολιτική οι κεφαλαιούχοι του εξωτερικού και με την δίκαιη φορολογία από το ΥΠΟΙΚ  θα σπεύσουν να καταβάλουν τους φόρους τους οι Απόδημοι Έλληνες…

Βέβαια, όλα αυτά είναι πολύ ωραία για να γίνουν και πραγματικότητα. Το ελληνικό Κράτος διαχρονικά δεν μας έχει συνηθίσει σε ευχάριστες εκπλήξεις! Γι αυτό και οι σχέσεις ελληνικής πατρίδας-Αποδήμων βρίσκονται σήμερα στο ναδίρ.

Και, δυστυχώς, εκεί θα παραμείνουν επιδεινούμενες όσο το ελληνικό Κράτος, τα ελληνικά Κόμματα και οι ελληνικές Κυβερνήσεις αρνούνται να ενεργοποιηθούν, να συντονισθούν και να αντιμετωπίσουν με γενναιότητα τον Απόδημο Ελληνισμό.

Όσο το κομματικό συμφέρον θριαμβεύει του εθνικού.  Όσο ο φόβος του άγνωστου κυριαρχεί της ανάγκης να αποκτήσουν οι Απόδημοι ψηφοφόροι δικαίωμα επιστολικής ψήφου από εκεί όπου κατοικούν.  Τόσο η άγνοια κρατάει μακριά ομογενείς και φιλέλληνες από το εθνικό Κέντρο που δείχνει να μην αντιλαμβάνεται την μεγάλη αλήθεια: Ότι  η παρέλαση για την 25^η Μαρτίου 1821 έπρεπε να ολοκληρωθεί όχι με χορούς και τραγούδια (οποία αντίφαση με την τραγικότητα των στιγμών) αλλά με ύμνους, με δοξολογία και κατάθεση στεφάνων στους Απόδημους Έλληνες της Φιλικής Εταιρίας, στους Απόδημους ευεργέτες του Αγώνα, στους  επώνυμους και ανώνυμους φιλέλληνες που έχυσαν το αίμα τους για την λευτεριά των ραγιάδων!

Δεν υπάρχει ίχνος εθνικιστικής ή όποιας άλλης τάσης στον πιο πάνω ισχυρισμό. Μόνον ισχυρή δόση αλήθειας. Αλλά αν το ελληνικό Κράτος, βυθισμένο έως  πνιγμού στην θάλασσα της  απογνώσεως δεν δει, επιτέλους, τις μεγάλες αλήθειες, αν δεν αναζητήσει με τρόπο ορθόδοξο και όχι εξυπνακίστικο τη σωτηρία του εκεί όπου υπάρχουν πρόθυμοι ανιδιοτελείς, αγνοί πατριώτες, ας μην την περιμένει από πουθενά.

Ναι, να γίνουν όσα χρειάζονται για να έλθουν από την ΕΕ–έστω και υπό μορφή επώδυνου για τις μελλούμενες γενιές- δανεισμού τα κεφάλαια που θα κινήσουν την μηχανή της οικονομίας. Να γίνουν, όμως, και τα απείρως λιγότερα που θα φέρουν ομογενειακά κεφάλαια στη χώρα. Να δοθούν κίνητρα, να θεσπιστούν υγιή μέτρα, να θεσμοθετηθεί σταθερό φορολογικό καθεστώς, να υπάρξουν πραγματικές και όχι εικονικές εγγυήσεις, για να συρρεύσουν στην γενέτειρα κεφάλαια που θα συμβάλουν στην ενίσχυση της παραγωγικότητας, στην αύξηση των εξαγωγών, στην  εκβιομηχάνιση της Ελλάδας στην ευημερία και την πρόοδο.

Φαντάζουν εξωπραγματικά όλα αυτά;  Εάν σκεφθείτε μόνο την τριακονταετία  ’50-’80 πόσα κεφάλαια συνέρρευσαν στην Ελλάδα με το λεγόμενο ομογενειακό έμβασμα, με το οποίο άσκεφτα, δυστυχώς, χτίστηκε,  άναρχα μάλιστα,  η  Αθήνα (ένα μέρος των κεφαλαίων αυτών μπορούσε με κατάλληλους  πολιτειακούς  χειρισμούς, πχ. κίνητρα, ενημέρωση κλπ. να είχε διοχετευθεί στην εκβιομηχάνιση της χώρας και στην αναδιοργάνωση του αγροτικού προϊόντος αντί να γίνουν όλα τούβλα και τσιμέντο) θα δείτε ότι πράγματι είναι δυνατόν ο Απόδημος Ελληνισμός και ο πλουτισμός του να αποτελέσουν πηγή ανάπτυξης και ευημερίας της Ελλάδος, με το αζημίωτο για τους ομογενείς, φυσικά.

Μιλάμε για τεχνοκρατικές μεθόδους, οικονομικοτεχνικές μελέτες, συντονισμένα αναπτυξιακά προγράμματα, μελετημένες οικιστικές και παραγωγικές παρεμβάσεις και κυρίως, για εμπιστοσύνη και κίνητρα  στην ιδιωτική πρωτοβουλία και διασφάλιση των απόδημων κεφαλαίων που θα εισρεύσουν.  Και μια και ο κ. Λαφαζάνης κόπτεται να παραμείνει δημόσια η ΔΕΗ, ας φροντίσει να την πείσει να εξοφλήσει τα οφειλόμενα στους  απόδημους επενδυτές που έφεραν χρήμα, έστησαν εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών και σήμερα βρίσκονται προ οικονομικής κατάρρευσης γιατί η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού ΔΕΝ τους εξοφλεί ούτε καν  τα τιμολόγια για το ρεύμα που της παρέχουν!!!

Έτσι ασφαλώς και δεν θα βρεθούν μιμητές απόδημοι επενδυτές …