Στοχασμοί: Η διαδρομή μου.‏

Χρειάστηκε να πέσω σε βαθιά περισυλλογή.
Πρέπει να ξεδιαλευκάνω πολλά που έχουν μαζευτεί.
Υπάρχει φόρτος μεγάλος από τα πρέπει τους, τα οποία πιέζουν ασφυκτικά τα θέλω μου. Υπάρχει μια αίσθηση αιωρούμενης απειλής από τις πόρτες που θα κλείσουν αν δεν ξαναγίνω το καλό παιδάκι που τους βόλευε. Υπάρχει αυτή η σκιά του φόβου, που πολύ έντεχνα διαμορφώνεται, προκειμένου να αποκτήσω και να αποδεχτώ τους όρους της υποτιθέμενης αγάπης τους.
Από την άλλη, κοιτάζω και το δρόμο μου μπροστά. Την δικιά μου την επιλογή. Δείχνει ατελείωτος! Δεν έχω επιχειρήματα για να τον τεκμηριώσω. Ποτέ μου δεν είχα. Μόνο ένα κάλεσμα ψυχής έχω να καταθέσω, που αυτό ακολουθώ. Και την πίστη μου σε αυτό που κάνω.
Μαζεύονται συνεχώς και άλλα. Γι αυτό και καθημερινά συλλογίζομαι. Οι αποφάσεις, είναι της στιγμής, για την κάθε στιγμή. Επιλογές, και πάλι από την αρχή.
Όμως, τη χαρά της δικής μου διαδρομής, την ειρήνη της ψυχής σε κάθε δικό της βήμα, και την ευδαιμονία της καρδιάς όποτε στους χτύπους τους δικούς της χτυπάει, δεν τους αλλάζω για την οποιαδήποτε επιβράβευση και αν μου τάζουν!