Οδοιπορικό στην Ινδία ενός ομογενή αναγνώστη της ΡΗΡ

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ

Η  PHP έλαβε και με πολύ χαρά δημοσιεύει ένα συνοπτικό οδοιπορικό στην Ινδία του αναγνώστη μας κ. Πάνου Ευαγγελόπουλου. Οι αποστολές των κειμένων και των φωτογραφιών έγιναν από τον κ. Ευαγγελόπουλο απευθείας από την Ινδία, σε καθημερινές συνέχειες τις οποίες συνδέσαμε (ελπίζουμε και να μην τις …μπερδέψαμε, αν το …καταφέραμε ζητάμε συγγνώμη!) σε ένα ταξειδιωτικό κείμενο. Το κείμενο αυτό δημοσιεύουμε σήμερα, 23 Φεβρουαρίου 2015, ημέρα κατά την οποία τελειώνει το ταξείδι στην μαγική αυτή χώρα και ενώ ο κ. Ευαγγελόπουλος  θα “πετάξει”  το απόγευμα (Καθαρά Δευτέρα) στη Βιέννη, για να κάνει κούλουμα με τη μητέρα του, όπως της έχει υποσχεθεί! 

Αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε τον αναγνώστη μας για την  αποστολή των περιγραφικών του κειμένων και των εξαίρετων φωτογραφιών. Υπενθυμίζουμε δε, με την ευκαιρία, ότι η ΡΗΡ είναι πάντα διαθέσιμη να δημοσιεύει κάθε συνεργασία αναγνωστών της, είτε είναι οδοιπορικά, είτε σχόλια, είτε συμβάντα, είτε ό,τι άλλο αφορά τις ομογενειακές μας κοινότητες ανά τον κόσμο.

 ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ετοιμάζω  με πολύ ενθουσιασμό την πρώτη μου επίσκεψη στην Ινδία μεταξύ 9 και 23 Φεβρουαρίου 2015. Θα είναι ένα μακρύ ταξίδι από τη Βιέννη στο Δελχί, Άγκρα, Τζαϊπούρ, Jodhpur και Udaipur.

Διαλέξεις, συμφωνίες, συναντήσεις, τις προτάσεις για τα πανεπιστήμια, ινστιτούτα και ερευνητικά κέντρα …

Όπως η συνημμένη εικόνα δείχνει θα κάνω ένα μεγάλο κύκλο στη βορειοδυτική Ινδία που καλύπτει 3.000 χιλιόμετρα δικής μου οδήγησης  με ένα αυτοκίνητο.

ΙΝΔΙΑ-ΣΧΕΔΙΟ

Αν και έχω δοκιμάσει τον εαυτό μου με το αυτοκίνητο στο Μαρόκο και στο παρελθόν, σίγουρα δεν έχω καμία ιδέα για το πώς είναι οι δρόμοι και οι αυτοκινητόδρομοι στην Ινδία! Αν υπάρχουν και πως είναι οι τομείς των υπηρεσιών στο δρόμο και οι προϋποθέσεις βοήθειας σε περίπτωση ατυχήματος και ούτω καθεξής.

Η Παρέκκλιση του Ranthambore‏

(I am very warmly preparing my first visit in India between 9th and 23rd February in a long trip from Vienna to Delhi, Agra, Jaipur, Jodhpur and Udaipur.

Lectures, agreements, meetings, proposals for universities, institutes and research centers…

As the attached picture shows I will make a big cycle of Northwestern India covering 3000 kilometers driving myself by a car.

IDIAN PLAN

If you have travelled especially by car in India, your advices, your instructions and your warnings about how to manage it or how to avert dangers and risky situations are very welcome!!!

Although I have tried myself by car in Morocco in the past , certainly I have no idea how the streets and highways are in India, the service areas on the road and the assistance conditions in the case of accident and so on. )

Να, λοιπόν, από την ψυχρή και παγωμένη Βιέννη στην θερμή Ινδία, ξεκινώντας από το Νέο Δελχί.

Τιμητικά στη θέση δίπλα από τον οδηγό στο Λεωφορείο!

Μόνον αν αρχίσεις να μετακινείσαι με λεωφορείο στην Ινδία μπορείς να την καταλάβεις και να την αισθανθείς!

Είναι και απίστευτα οικονομικά!!!

Με 10 ρουπίες πας παντού!!! Δηλαδή με 15 λεπτά του ευρώ μπορείς να πας από την μια πλευρά της πόλης στην άλλη!!!

Επιπλέον δεν υπάρχουν ωράρια για τα λεωφορεία. Περνάνε κάθε τόσο και δεν φεύγουν αν δεν γεμίσουν, δηλαδή να παραγεμίσουν. Έτσι, δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να χάσεις το λεωφορείο!!

Αντί λοιπόν να τραβήξουμε βόρεια και ανατολικά για Άγρα που είναι το Τατζ Μαχάλ, κινηθήκαμε ξανά νότια και ανατολικά για την ζούγκλα του Ranthambore

ΣΗΜ; Μακάρι να είχε έρθει μαζί μας Γιώργος Μπακόπουλος να έβλεπε και την ζούγκλα, τις τίγρεις, τις λεοπαρδάλεις αλλά και τις καταπληκτικές αντιλόπες!!! Βάζω φωτογραφίες και στο facebook αλλά και το dropbox που έφτιαξε ο Γιώργος με ένα κλικ δουλεύει καταπληκτικά!!!

Φθάνοντας στο Jaipur

Φθάνοντας στο Jaipur καταλάβαμε πόσο δρόμο έχουμε ακόμη αφού έπρεπε να κινηθούμε ξανά ελαφρά νότια και ανατολικά για να φθάσουμε στη ζούγκλα του Ranthambore, Ράνταμπορ.

Δύσκολη πορεία αλλά πρέπει να γίνει. Μετά από ένα τέτοιο ταξίδι δεν προσπερνάς αδιάφορα την ζούγκλα που είναι 300 χιλιόμετρα ανατολικότερα από την Jaipur για να πας κατ’ ευθείαν στην Άγρα που είναι το Τατζ Μαχάλ.

Με την βοήθεια του εκλεκτού μου φίλου Γιώργου Μπακόπουλου από το Brighton του Michigan που έφτιαξε την διαδρομή μου και ένα καταπληκτικό dropbox με όλες τις φωτογραφίες και τα reports που στέλνω, μπορείτε να πάρετε μια γεύση.

Δεν ξέρουμε τι να προλάβουμε πια τα χιλιόμετρα που έχουμε ξεπεράσει τα 2500 και πάμε αισίως για τα 3000 που θα περάσουμε σίγουρα μετά την Άγρα ή τις λίγες μέρες που μας μένουν για να φθάσουμε στο αεροδρόμιο.

Όλα παίζονται μην χάσουμε και το αεροπλάνο της Δευτέρας μέσω Βιέννης να αφήσω εκεί την γυναίκα μου και να αλλάξω πτήση να έρθω το απόγευμα Καθαρής Δευτέρας στην Αθήνα να συναντήσω την  μητέρα μου γιατί της υποσχέθηκα να κάνω κούλουμα μαζί της γιατί αλλιώς ποιος την ακούει …

Κάθε μέτρο ινδικού εδάφους που καλύπτουν οι ρόδες του αυτοκινήτου μας είναι μια αναπνοή για την βαθιά μας αγάπη και αφοσίωση στην πιο πολύχρωμη γη του κόσμου την Ινδία!!!

Επιτέλους στην Μαντάβα.

Μετά από επτά ώρες συνεχούς οδήγησης, περνώντας από δρόμους και δρόμους, με μόνο μισή ώρα ξεκούραση που ουσιαστικά ήταν περπάτημα στα χωράφια για να ξεπιαστούμε και να ξεζαλιστούμε, φθάσαμε τελικά στο ιστορικό χωριό Μαντάβα.

Εγκαταλειμμένο χωριό, με λίγους κατοίκους, φτωχούς αλλά χαμογελαστούς, καταδεκτικούς και γεμάτοι αισιοδοξία!

break of the workers of the land under the shadow of the tree.

Happy days…

The picture is from the balcony of our sweet room and I strongly recommend the Hotel Castle Palace of Mandawa to everyone!

The perfect place before you go ahead to the desert!

Η Mandawa είναι κοντά στα Πακιστανικά σύνορα και στην έρημο ακριβώς επάνω στην γραμμή του πάλαι ποτέ δοξασμένου δρόμου του μεταξιού.

Εξ ου και τα υπέροχα ερειπωμένα αλλά ακόμη πολύχρωμα και με καταπληκτικές παραστάσεις αρχοντικά της που σήμερα κάθονται οι σύγχρονοι κάτοικοι της.

Το οδοιπορικό συνεχίζεται από αύριο ακόμη δυτικότερα και πέραν του Bikaner μέσα στην έρημο μέχρι το Jaisalmer για να δούμε και τον φημισμένο αετό της ερήμου πριν στραφούμε ξανά ανατολικά και οριστικά προς τα νότια με κατεύθυνση προς το Jodhpur.

Όσοι πάντως έρθετε στην Ινδία, η Ινδική Vodafone έχει παντού και δυνατό σήμα με φουλ 3G ιντερνετ που με 30 μόνον ευρώ είναι απεριόριστο για ένα μήνα.

Μέχρι Κόντρα Τσάνελ έπιασα πεντακάθαρα στο ίντερνετ. Ο Αιμίλιος Λιάτσος έχει μεγάλα κέφια!!!

Εδώ οι κεραίες είναι παντού και από ότι φαίνεται τα κινητά έχουν μεγαλύτερη ζήτηση και από το φαγητό.

Φαίνεται παράδοξο αλλά δεν είναι διότι σε ένα κόσμο που οι επικοινωνίες και οι μεταφορές είναι σχεδόν πρωτόγονες, με το κινητό λύνεις πολλά προβλήματα στην στιγμή που αλλιώς θα χρειαζόταν εβδομάδες και μήνες για να επιλυθούν.

Όταν το μήνυμα, η ομιλία, η παραγγελία φθάσουν γρήγορα και οι εμπορικές συμφωνίες γίνουν στο λεπτό δια του κινητού τότε και οι μεταφορές επιταχύνονται έστω και αν γίνονται με αυτούς τους αρχαίους τρόπους σε αυτούς τους κάκιστους δρόμους…

Η Άγρια Δύση της Ινδίας.

Στα Δυτικά συναντάς μόνον μοτοσυκλέτες με δαιμονισμένους Ινδούς να τρέχουν ασύστολα άγρια ή να παρκάρουν όπου νάνε από καταμεσής του δρόμου μέχρι και μέσα στα μαγαζιά.

Υπάρχουν και τα τρίκυκλα, τα αποκαλούμενα και Τουκ-Τουκ ή επί το Ελληνικότερον Ελικόπτερα όπως τα λένε οι ίδιοι οι Ινδοί και όχι όπως μου κατέβηκε εμένα στο κεφάλι.

Αυτά λοιπόν τα Τουκ-Τουκ κάνουν ακόμη μεγαλύτερο κομφούζιο αν και ακόμη και αυτά όσο πας δυτικότερα λιγοστεύουν σαν να τα εξαφανίζει η έρημος και να τα καταπίνει μέσα στην παχιά της άμμο που σχηματίζει ακανόνιστες σειρές διαδεχόμενων αμμολόφων.

Όσο πηγαίνουμε δυτικότερα οι δρόμοι χειροτερεύουν, η άμμος καταλαμβάνει πλέον τα πάντα, από τους δρόμους μέχρι τα χωράφια, τα οποία μετατρέπονται σταδιακά αλλά σταθερά σε μία ατέλειωτη έρημο.

Ο κεντρικός δρόμος του Fatehpur της φωτογραφίας είναι σχεδόν απροσπέλαστος αλλά η ανάγκη διέλευσης του αδήριτη.

Δεν υπάρχουν άλλοι δρόμοι εναλλακτικοί και αν στρίψεις στα στενάκια χάθηκες σαν τους πρωταγωνιστές στο Τσάι στην Σαχάρα του Μπερτολούτσι.

Με πολλά εμπόδια, ασυνεννοησίες, καθυστερήσεις και τραβήγματα τελικά τον διερχόμαστε.

Και στο πιο άγριο μέρος πάντα επικρατούν οι καλοί και οι λογικοί.

Αυτό πιστεύω ακράδαντα είναι η πηγή του δικαίου και όχι η αστυνόμευση και ο καταναγκασμός παρά μόνον σαν έσχατη λύση.

Έχουμε ακόμη πολύ να πάμε δυτικότερα και αύριο το πρωί ξεκινάμε στις 8 για ένα ακόμη επτάωρο μακρύ ταξίδι.

Εδώ οι αποστάσεις είναι αχανείς.

Ακόμη δυσκολότερο όμως είναι η ανυπαρξία δρόμων αλλά και καταλυμάτων σε όλο το μάκρος της διαδρομής και έτσι αναγκαζόμαστε να διανύουμε μεγάλες αποστάσεις μέχρι να βρούμε ένα μέρος με νερό καθαρό και τροφή που στην καλύτερη περίπτωση είναι βουτηγμένη στα μπαχαρικά, στις παράξενες γεύσεις και στα απίστευτα αρώματα.

Όμως οι άνθρωποι της Ινδίας είναι το μεγαλείο της και αυτό μας ενθαρρύνει να πάμε και δυτικότερα!!!

Σίγουρα ο Μπερτολούτσι μετά το Τσάι στη Σαχάρα θα μπορούσε να γράψει το Τσάι στην Δυτική Ινδία…

Προσεγγίζοντας το Jodhpur η πορεία μας έχει μεταβληθεί από δυτική σε νότια.

Η έρημος δίνει την θέση της ξανά σε καλλιεργημένα χωράφια, μεγαλύτερα χωριά και πολύ μεγαλύτερες πόλεις.

Έτσι φθάσαμε στην Jodhpur, πόλις άνω των δύο εκατομμυρίων κατοίκων με τρομερή ιστορία που ποτέ οι Μαχαραγιάδες της δεν υπέκυψαν στην ισχύ των Μογγόλων Χαν και όταν οι τελευταίοι δεν μπόρεσαν ποτέ να την καταλάβουν, σύναψαν τελικά ειρηνικές σχέσεις μαζί τους.

Νομίζω ότι και μόνον το φρούριο της και τα κραταιά τείχη της τα λένε όλα!!!

Από εδώ πέρα και πλέον θα πάμε όσο πιο νότια γίνεται με αρκετή δυσκολία βέβαια διότι η κούραση μας καταβάλλει περισσότερο και η θερμοκρασία το μεσημέρι αγγίζει τους 36 βαθμούς Κελσίου και όλη η διαδρομή γίνεται Ελληνικό καλοκαιρινό λιοπύρι…

Σκοπός μας βέβαια είναι να φθάσουμε νότια τουλάχιστον μέχρι την Udaipur και θα εξηγήσω αργότερα γιατί αυτό είναι τόσο σημαντικό.

Συνεχίζοντας νότια προς την Udaipur  μας κατέλαβε τόση κόπωση που ήταν αδύνατον να συνεχίσουμε.

Εάν σε αυτά συνυπολογίσεις έναν δικό μου μικρό πυρετό, με αδυναμία και αραιή καταρροή στη μύτη με μπόλικα φταρνίσματα και μία ελαφριά ηλίαση και αλλεργία της Γιάσνας απέναντι στον σκληρό ήλιο με ισχνό κοκκίνισμα των ματιών, καταλάβαμε ότι ήρθε η ώρα για ξεκούραση.

Έτσι λοιπόν φιλοξενηθήκαμε στο κοντινότερο για τρεις ώρες και κάτι από την Udaipur, το φημισμένο Deogarh ή Devgarh, εξαρτάται τον χάρτη που έχεις στα χέρια σου.

Στην Ινδία οι ονομασίες αλλάζουν συχνά ή εμφανίζονται με διάφορες παραλλαγές.

Ακόμη και σε πολύ μεγάλες πόλεις όπως η Βομβάη και το Μανδράς που σήμερα λέγονται αλλιώς ή τις συναντάς αλλιώς και σε πολλές παραλλαγές.

Σε αυτό παίζει ρόλο και οι πολλές γλώσσες και διάλεκτοι.

Jasna with girls from India

Με την άδεια λοιπόν των ενοίκων του Deogarh, σας αποστέλλω μια πολύ συναισθηματική φωτογραφία της ομήγυρης και των πραγματικών κυρίων, gentlemen and ladies, που μαζί τους απολαύσαμε άρτον, dinner, και θεάματα, χορό και τραγούδι με συμμετοχή και νεοτάτων φακίριδων κοριτσιών.

Συνηθισμένο θέαμα προ της κατακλίσεως.

Όσο ακόμη έχουμε όρεξη για τέτοια, σημαίνει ότι είμαστε πολύ καλά!!!

Πριν από όλα αυτά είχαμε επισκεφθεί εργοστάσια, οίκους εξαγωγών και εμπορικών και ότι άλλο μας κινούσε την περιέργεια, μπλεκόμασταν σαν την πρόκα που την παρασύρει ο μαγνήτης με την μαγική του αναπόφευκτη δύναμη

Ιδού λοιπόν!!!

Η Υδάτινη Πολιτεία Udaipur.

Γι’ αυτό έπρεπε να φθάσουμε τόσο νότια στο Ράτζασταν, Rajasthan, της Ινδίας.

Η πόλις των πολλών λιμνών, με το Θεϊκό Μαρμάρινο Θερινό Παλάτι του Μαχαράνα, Μαχαραγιάς, στο κέντρο της μεγαλύτερης λίμνης.

Το Κεντρικό Παλάτι στις υψωμένες όχθες της μεγαλύτερης λίμνης από όπου παίρνω την φωτογραφία και στο βάθος της φωτογραφίας στην κορυφή του βουνού το Παλάτι των Μουσώνων, του Μυστηρίου και της Ισχύος της φοβερής και ξακουστής αυτής πόλεως της Ινδίας.

Μία απίστευτη παραλίμνια πολιτεία που απλώνεται παρόχθια σε έναν αριθμό πολλών λιμνών που ενώνονται μεταξύ των λεπτών και καλλίγραμμων μίσχων τους, με απίστευτα δαντελωτές γεωγραφικές εγκοπές, ενώνοντας όλα τα σημεία αυτών των στενωπών πορθμών,  με πανέμορφες και υπέροχες γέφυρες, με τόξα ικανά για τον διάπλου των παραδοσιακών ινδικών λιμνιαίων πλοιαρίων.

Όλες αυτές οι λίμνες στεφανώνονται από τον ποταμό Ahar που διαγράφει μια ενός δευτέρου ελλειπτική τροχιά, πριν γίνει ξανά επιμήκης και χαθεί πίσω από το μεγάλο βουνό του Παλατιού των Μουσώνων.

Όταν από το Μάιο εισερχόμεθα στην εποχή των Μουσώνων, τα βαριά σκοτεινά σύννεφα καλύπτουν την υδάτινη πολιτεία, δημιουργώντας μία αδιαπέραστη οροφή για τις λίμνες και την παρόχθια πόλη που ούτε καν οι ισχυροί άνεμοι των Μουσώνων μπορούν να την διαρρήξουν και μόνον η συνεχής καθημερινή βροχή που πέφτει ραγδαία, δεν σε αφήνει να καταλάβεις την αιχμαλωσία στην οποία έχει περιπέσει αυτή η τόσο φωτεινή υδάτινη πολιτεία που αντικρύζουμε εμείς σήμερα Φεβρουάριο μήνα.

Εδώ γίνονται τα σημαντικά της κοσμικής ζωής και της αποθέωσης του νεόκοπου νεοπλουτισμού της Ινδίας.

Από την παρέλαση των αστεριών του Bollywood μέχρι όλες τις εκκεντρικότητες των μεγιστάνων του πλούτου στην Ινδία.

Το μάρμαρο της Udaipur είναι ξακουστό και σε υπεραφθονία!

Από το μάρμαρο της Udaipur, Γιουντάϊπουρ, κατασκευάστηκε το Μνημείο του Αιώνιου  Έρωτα και της Αιώνιας Αγάπης, το περίφημο Τατζ – Μαχάλ, Taj Mahal, που βρίσκεται στην Άγρα και θα επισκεφθούμε τις επόμενες μέρες.

Όσο για την αφθονία του περίφημου μαρμάρου της Udaipur, αρκεί να σκεφτείτε ότι από το πολύ πρωί που οδηγούμε από το Deogarh προς την Udaipur, μία διαδρομή που κάναμε σε τέσσερεις ώρες, οι τρεις ώρες ήταν μια εκατέρωθεν προβολή του δρόμου συνεχώς, μα τελείως συνεχώς, μαρμαράδικων που μάλιστα διαφημίζανε το μάρμαρο τους, έχοντας χτίσει το κάθε μαρμαράδικο από μία πολυτελή και πολύ μεγάλη σε μέγεθος κατοικία υπόδειγμα αποκλειστικά από το μάρμαρο που πουλάνε!

Δηλαδή μία διαδρομή από Αθήνα στην Καλαμάτα με όλο μαρμαράδικα, σε όλο το μήκος της διαδρομής και μάλιστα και στις δύο πλευρές αυτής με μαρμάρινες μονοκατοικίες υποδείγματα, μία για κάθε φίρμα.

Είναι κάτι το απίστευτο!!!

Μοναδικό!!!

Άρα η Udaipur δεν είναι μόνον μία υδάτινη πολιτεία αλλά και μία μαρμάρινη συνάμα!!!

Εδώ στην Udaipur τελειώνει η πορεία μας προς το νότο και καθώς ο χρόνος στενεύει, ξεκινάμε από αύριο βόρεια για την Τζάϊπουρ, Jaipur, Πουρ στα Ινδικά σημαίνει πόλις, και μετά από την Τζάϊπουρ ανατολικά και ελαφρώς νότια προς το Ranthambore για να μπούμε στην ζούγκλα και να δούμε την Ινδική Τίγρη.

Τα χιλιόμετρα ατέλειωτα μπροστά μας και ο χρόνος λιγοστός.

Ελπίζω την Καθαρά Δευτέρα μέσω Βιέννης να είμαι έστω το απόγευμα στην Αθήνα…