Ο Πρόεδρος, τα δανεικά και ο “μπαρμπέρης”…

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Αξημέρωτα έπεσα στα τηλέφωνα! Μεγάλη μέρα η σημερινή Κυριακή! Αρχίζουν στη Βουλή οι  Προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης!  Καλές ήτανε οι εκλογές, καλές και οι αψιμαχίες με τους εταίρους, άντε να δούμε τώρα πόσα απίδια πιάνει ο σάκκος!

Πήρα το Πρόεδρο. Αγουροξυπνημένος μου φάνηκε και με ένα αλεργικό που τον πιάνει σε διαφορετικές πολιτικές περιόδους. Περιόδους μεγάλων διλημμάτων και μεγάλων αποφασεων! Όπως τώρα με το θα δώσει δεν θα δώσει, πόσα θα δώσει, σε ποιούς θα δώσει ο Τσίπρας από το κομπόδεμα της Θεσσαλονίκης.

-Πρόεδρε, του είπα,  σε βρήσκω λίγο βαρύ, γιατί;

-Τι να σου πω, τώρα. Δεν αγοράζεις και κανένα ρολόι;

-Πρόεδρε, που λεφτά για τέτοια…

-Και πότε είχαμε λeφτά; Εγώ θυμάμαι παιδί που ήμουνα και ο πατέρας μου δεν μου αγόραζε παιχνίδια!

-Και με τι έπαιζες, Πρόεδρε;

– Θυμάμαι μου έδινε για να παίξω ένα τετράδιο πέντε πόντους χοντρό με κάτι γραμμές οριζόντιες και κάθετες και γεμάτο νούμερα…

-Τι νούμερα ήταν αυτά;

-Βερεσέδια! Όλα όσα του χρώσταγαν του πατέρα μου οι πελάτες του. Ο πατέρας μου είχε το καφενείο στο χωριό, μαζί και παντοπωλείο! Από κει ψώνιζαν για το καθημερινό φαγητό οι συγχωριανοί! Δύσκολες εποχές, όλο γράψτα και γράψτα ήτανε! Και ο πατέρας μου όλο έγραφε. Ποτέ δεν έσβηνε αφού κανείς δεν πλήρωνε! Ώσπου ήρθε εκείνα τα χρόνια ο Μεταξάς  και έσβησε τα χρωστούμενα! Τόσο προς το δημόσιο όσο και προς τους ιδιώτες! Και έμεινε ο πατέρας μου με ένα τετράδιο γεμάτο βερεσέδια που πια δεν μπορούσε να εισπράξει! Έτσι μου το  δινε να παίζω… “Κούρεψαν”  τον πατέρα μου γιατί έδινε καφέδες, πετρέλαιο για τις λάμπες , σπίρτα, ακόμη καραμέλες για τα παιδιά, α, και λουκούμια επι πιστώσει!  Του σβήσανε τα δανεικά και τον αφήσανε στον άσο!

-Πρόεδρε, τό ίδιο θέλει να κάνει και ο Τσίπρας! Να σβήσει τα βερασέδια της Ελλάδας στην Ευρώπη!

-Ναι, μοναχά που τότε ο Μεταξάς  έσβυσε όσα χρωστούσαν οι πολλοί στους λίγους. Τώρα ο Τσίπρας θέλει να σβήσει όσα χρωστάνε οι λίγοι στους πολλούς!

-Όλο με γρίφους μιλάς πρόεδρε,

-Βρε, τι λέω; Ότι τότε οι λίγοι σαν τον πατέρα μου δάνειζαν τους πολλούς, σαν τους πελάτες του. Σήμερα οι πολλοί Ευρωπαίοι δανείζουν τους λίγους Έλληνες! Και όχι για να τρώνε! Για να κάνουν εορτοδώρα, για να πηγαίνουν διακοπές το καλοκαίρι, για να κάνουν αγορές όχι φαγητού να χορτάσουν την πείνα τους, αλλά αυτοκινήτων, εξοχικών και κάθε άλλης πολυτέλειας…

-Και τι απέγινε με τον πατέρα σου;

-Σαν τι ήθελες να γίνει; είδε κι απόειδε ο έρημος κι έβαλε μια πινακίδα στο μαγαζί του…

-Και τι έλεγε;

-Στα χωριάτικα την έγραψε  και έλεγε: Cash and Cary…

–  Ορίστε;

-Τι δεν καταλαβαίνεις; Στα χωριάτικα cash and Cary θα πεί “στάξτα και πάρτα”! Δηλαδή, ρίξτα μετρητά και πάρτα!

– Κι από τότε σώθηκε;

– Πάντως εγώ από τότε θυμάμαι ότι έπαψε να μου δίνει τετράδια για να παίζω!

-Δηλαδή πήγαιναν καλά οι δουλειές, έ;

-Στην αρχή είχε κάποιες δυσκολίες. Βλέπεις οι χωριάτες δεν ήξεραν  τότε καλά …αγγλικά!  Έτσι αποφάσισε ο πατέρας μου και έβαλε δίπλα στην  πρώτη και μια δεύτερη πινακίδα, αυτή τη φορά σε απλά ελληνικά!

-Και τι έλεγε πρόεδρε, αυτή η δεύτερη πινακίδα;

-Τη θυμάμαι ακόμα, σαν να την βλέπω κρεμασμένη δίπλα στο ταμείο πάνω από τον πάγκο: Έγραφε με καλλιγραφικά γράμματα: “‘Ο βερεσές απέθανε/κάηκαν τα τεφτέρια/ και βγήκε νέα μέθοδος, με τα λεφτά στα χέρια!”

-Α, έτσι άρχισε να έχει  περισσότερη δουλειά;

-Όχι,  λιγότερη δουλειά είχε από πρώτα, αλλά περισσότερα λεφτά εισέπραττε!

-Κι ποιά σχέση έχει Πρόεδρε το μαγαζί του πατέρα σου με την χώρα και την ΕΕ;

-Καμμία! Πλην τούτης: Ότι, δηλαδή, και η η χώρα έπαιρνε δανεικά από την Ευρώπη και τώρα που πρέπει να τα επιστρέψει θέλει, λέει,  ο Τσίπρας να τα “κουρέψει”!

-Ε, μην δουλεύει μόνον το παντοπωλείο, Πρόεδρε! Να δουλέψει και ο μπαρμπέρης!

-Ναι, ναι, και οι νταβατζήδες κατά πως έλεγε ο Κωστάκης! Από τότε κυνηγούσε κι αυτός  τους διεφθερμένους και τα λαμόγια!

-Αλήθεια, και τι έκανε κι αυτός;

-Ό,τι έκανε και ο πατέρας μου που από κείνα τα χρόνια μιλούσε για τους φοροφυγάδες και τους μεζάσοντες! Μ αυτούς γεννηθήκαμε, μ’ αυτούς μεγαλώσαμε και μην κοιτάς που μόλις τώρα τους ανακάλυψε ο Τσίπρας!..

-Λες να τους στριμώξει;

-Ναι, ανάμεσα στο κότερο και στο τρίτο κύμα δεξιά!

-Με δουλεύεις;

-Όχι σε καλλιεργώ…

-Βρε πρόεδρε, και τι να κάνουμε αφού δεν έχουμε λεφτά να επιστρέψουμε στην Ευρώπη τα δανεικά; Και, το κάτω-κάτω, γιατί μας δάνειζε;

-Α γειά σου! Μου θύμισες τώρα τι είπε ένα συχωριανός μου που χρωστούσε σε ιδιώτη και τον πήγαν στο δικαστήριο…

-Τι είπε, Πρόεδρε;

-Όταν τον κάλεσε ο Δικαστής να δώσει εξηγήσεις, είπε: Κύριε Πρόεδρε, εγώ ανάγκη μεγάλη είχα και χρειαζόμουνα τα χρήματα που μου έδινε και τα ‘παιρνα.  Αυτός τι ανάγκη είχε να μου τα δίνει;

-Και τι είπε ο δικαστής;

-Τι να πεί; Όσο οι Δέκα Εντολές ήτανε δίχως “ου” μας οδήγησαν στα Σόδομα και τα Γόμορα! Μόλις ο Μωϋσής έβαλε μπροστά το “ου” τον …αποκεφάλισαν!

-Πρόεδρε, που να τους έβαζε και Πόθεν Έσχες ο Μωϋσής!

-Ε, καλά τώρα. Όσο ζητάνε το Έσχες καϋμός δεν είναι. Όλοι θα σπεύσουν να το πουν. Όταν, όμως, φθάσουν στο Πόθεν, τότε να δώ ποιόν Μωϋση θα αποκεφαλίσουν!

-Πρόεδρε, σε κούρασα!  Άντε, είναι 7 το πρωϊ και Κυριακή! Go back to sleep, Πρόεδρε, όπως λέτε και στην …Πορτή!..